درباره نمایش

با هر برگی که روزی زرد و خشک و از شاخه جدا می‌شود، با هر جنبنده‌ای که روزی از جنبش باز می‌ایستد و هر پدیده‌ای که افول می‌کند و محو می‌شود، برگ و جوانه‌ای هم می‌روید و زایشی اتفاق می‌افتد. طبیعت مدام به ما یادآور می‌شود که زوال و زایش جزو اولین قوانین زندگی است. دلبستگی به روییدن و زایش، همانند تسلیم در برابر زوال و نابودی بیهوده است. این روندی است که ما در آن واقع شده‌ایم و در حین وقوع آن زندگی می‌کنیم.    نمایش « آنچه می‌سوزد، آنچه می‌روید» با ۴۸ اثر از ۱۷ هنرمند، جایی در پایان زمستان و نزدیکی بهار واقع شده تا با امیدی به آینده و آغاز فصلی نو، با زمستان و سال ۱۴۰۲ وداع کنیم و به استقبال سال جدید برویم.