ما در این مطلب ۱۰ هنرمندی را به اشتراک می‌گذاریم که جرقه گفتگوهای مهمی را در دنیای هنر برانگیخته‌اند، صداها را در جوامع خود تقویت کرده‌اند و از طریق آثارشان توجه‌ها را به مسائل پیرامون جلب کرده‌اند. لیستی که تشکیل شده از نام‌های شناخته شده در کنار هنرمندان نوظهور آینده‌دار که با آثار خود ورد زبان‌ها در دنیای هنر شده‌اند.

نان گلدین Nan Goldin 

متولد ۱۹۵۳ در واشنگتن دی سی.

هم اکنون در شهرهای نیویورک، پاریس و لندن به کار و زندگی مشغول است.

نان گلدین برای چندین دهه از هنر عکاسی خود برای ثبت زندگی افرادی که در حاشیه هستند استفاده کرده است. در این فرآیند او بر تلفات انسانیِ بیماری‌هایی مانند اپیدمی ایدز، سوء‌مصرف مواد مخدر، خشونت خانگی و بحران مواد افیونی و سایر مسائل سیاسی-اجتماعی تاکید کرده است.

این رشته فعالیت‌های نان گلدین در سال‌های اخیر او را در کانون توجه قرار داده است. اوایل امسال مستند All the Beauty and the Bloodshed از کارگردان لورا پویتراس (Laura Poitras) درباره کمپین گلدین علیه خانواده سَکلر Sackler (که کمپانی آن‌ها Purdue Pharma، داروی OxyContin را تولید و به بازار عرضه کرد) نامزد جایزه اسکار شد که بعد از برنده شدن جایزه شیر. 

طلایی در سال ۲۰۲۲ افتخاری دیگر برای او بود. در همین حال نمایشگاه موزه استه‌ده‌لیک Stedelijk نمایشی با عنوان "این پایان خوبی نخواهد داشت" (که تا ۲۸ ژانویه ۲۰۲۴ در معرض دید قرار می گیرد) از نان گلدین برگزار کرده که روند فعالیت‌های هنری-اجتماعی این هنرمند را نشان می‌دهد. همچنین در بهار سال ۲۰۲۳ گاگوسیان گلدین را در فهرست خود قرارداد و او در ماه‌های آخر سال ۲۰۲۳ در صدر فهرست Power 100 ArtReview انتخاب شد.

مارینا آبراموویچ Marina Abramovich

متولد ۱۹۴۶ در بلگراد، صربستان.

او در حال حاضر ساکن شهر نیویورک‌ است.

مارینا آبراموویچ “مادرخوانده” هنر پرفورمنس، در ماه سپتامبر سال گذشته زمانی که اولین زنی بود که در تاریخ ۲۲۵ ساله آکادمی سلطنتی در لندن مجوز اجرای یک نمایش انفرادی را دریافت کرد راه جدیدی آغاز کرد. این نمایشگاه که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت شاهد بازسازی برخی از نمادین‌ترین آثار زندگی حرفه‌ای‌اش بود. همچنین چهل و دو هنرمند آموزش دیده به روش آبراموویچ نیز در این نمایش حضور داشتند.

این انگیزه بین نسلی منجر به تصاحب سه روزه Southbank Center در اوایل اکتبر سال ۲۰۲۳ شد، جایی که آبراموویچ تالار ملکه الیزابت را به سکویی برای اجراهای طولانی مدت تحریک‌آمیز برای هنرمندانی از جمله یانیس پاپاس، مایلز گرینبرگ و کارلوس مارتیل در نظر گرفت و از موقعیت خود برای نور انداختن به آثار این هنرمندان جوان استفاده کرد. 

 آیزاک جولیِن Isaak Julien

متولد ۱۹۶۰ در لندن، انگلستان.

هم اکنون در لندن، سانتاکروز و کالیفرنیا به زندگی و فعالیت هنری مشغول است.

با نمایش «آزادی برای من چیست» تیت بریتانیا موقعیت استثنایی را به آیزاک جولین داد که اولین نمایش این هنرمند در بریتانیا نیز بود. این موسسه با نمایش چهار ساعت و نیم از آثار این هنرمند که شامل فیلم، اینستالیشن‌های چند صفحه‌ای، رقص، موسیقی و مجسمه‌سازی بود و با روایت‌هایی از نژادپرستی، اقلیت‌های جنسی، استعمار و مهاجرت همراه شده بود، مضامینی که اکنون به شدت مورد بحث هستند و جولین چندین دهه است که در حال کاوش بر روی این سوژه است.

در حالی که نمایش تیت او را مستقیماً در کانون توجه قرار داد، اما این تنها افتخار او در سال نیست. نمایشگاه گالری او در ویکتوریا میرو بود که همزمان با نمایشگاه تیت برگزار شد و آثار او بسیار مورد توجه مخاطبین و منتقدین هنری قرار گرفت. همچنین او در فهرست Power 100 ArtReview در رتبه پنجم قرار گرفت.

جسی دارلینگ Jesse Darling

متولد ۱۹۸۱ در آکسفورد، انگلستان.

جسی هم اکنون مقیم برلین است و در همین شهر به فعالیت‌های هنری خود می‌پردازد.

جسی دارلینگ که برای نمایشگاه اخیرش برنده جایزه ترنر شد. نمایشی پرحاشیه که تا ۱۴ آوریل ۲۰۲۴ در تاونر ایستبورن در معرض دید عموم خواهد بود در حقیقت  آیینه‌ای است که جسی آن را به سرزمین مادری خود نشان می‌دهد. آینه‌ای که منعکس کننده پیامدهای تلخ سیاست‌های اخیر ضد‌مهاجرتی و ریاضتی دولت محافظه‌کار انگلستان بود. این نمایش شامل مجموعه‌ای از مجسمه‌های شکسته بود. اینستالیشن مجموعه‌ای از «ایست‌های بازرسی»‌ها که آن‌ها را از موانع فلزی پیچ خورده، نوارهای پلیس و پرچمی رنگ رو رفته از بریتانیا بود که فضایی غبارآلود و غم‌زده را تداعی می‌کند.

بطور کلی او از هر فرصتی با ظرافتی هنرمندانه استفاده کرده تا پیام خود را در رابطه با موضوعات حقوق بشری و مسائل سیاسی-اجتماعی به گوش توده‌ها برساند.

لارن هالزی Lauren Halsey

متولد ۱۹۸۷ در لس‌آنجلس، ایالات متحده آمریکا.

هنرمند مقیم شهر لس‌آنجلس در کالیفرنیا.

نام اثر هالزی با عنوان «بخش شرقی نمونه اولیه معماری هیروگلیف لس آنجلس مرکزی» کمیسیون روی پشت بام در موزه متروپولیتن نیویورک - مانند قدم برداشتن در یک معبد مصر باستان بود. اما نمادهایی که دیوارها را تزیین می‌کردند داستانی از اجتماع را روایت می‌کردند که یک پا در حال و پای دیگر در آینده دارد. شعارهای اعتراضی، عبارات نشاط‌آور و تکه‌هایی از تبلیغات برای مشاغل سیاه‌پوستان همراه با حکاکی‌هایی از سفینه‌های فضایی و مدل‌های موی سیاه و سفید وجود داشت.

با نگاهی دقیق به مجسمه‌ها چهره سه تن از اعضای خانواده هالزی به همراه شریک زندگی او آشکار شد. (کیوریتور آبراهام توماس از افرادی بود که از این اثر تمجید کرد) این اثر هنری پر شده از فرهنگ سیاه‌پوستان که پیوند عمیقی با ریشه‌های این هنرمند در جنوب مرکزی لس‌آنجلس دارد. جذاب‌تر اینکه ماه گذشته هالزی با گاگوسیان قرارداد امضا کرد، بنابراین می‌توانیم منتظر اتفاق‌های بزرگی از سوی این هنرمند باشیم.

مندی السائق Mandy Al-Sayegh

متولد ۱۹۸۵ در سلانگور، مالزی.

او هم اکنون در لندن زندگی می‌کند و به خلق آثار هنری می‌پردازد.

مندی السائق، هنرمند مقیم لندن، حالتی جذاب از انتزاع را ارائه می‌کند که زیربنای روایت‌های شخصی و سیاسی پنهان است. او با استفاده از نقاشی، کلاژ تکه‌هایی از متون (مثلاً روزنامه‌ها، آگهی‌ها و دست‌نوشته‌های عربی پدرش) همچون نمادهایی در شبکه‌ای متراکم ترکیب می‌کند. السائق که در مالزی بدنیا آمده از مادری چینی و پدری فلسطینی است که در چند سال گذشته خیلی بی سر و صدا سرعت فعالیت‌های هنری خود را افزایش داده است. او نامزد جایزه هنری ماکس مارا برای زنان در سال ۲۰۱۷ شده است و اولین نمایش خود را در گالری  Chisenhale لندن در سال ۲۰۱۹ به صحنه برده است.

مندی از زمانی که در سال ۲۰۲۰ به Thaddaeus Ropac پیوست در خلق آثار هنری شتاب بیشتری پیدا کرد. امسال او یک نمایش انفرادی در فضای گالری لندن داشت که همزمان با یک نمایش مشترک (با Kader Attia) در Lehmann Maupin در همین شهر برگزار کرد. او همچنین یک نمایش انفرادی در بنیاد Tichy Ocean در زوریخ و همچنین یک نمایش انفرادی دیگری در Lehmann Maupin در نیویورک داشت.

رفیک آنادول Rafik Anadol

متولد ۱۹۸۵ در استانبول، ترکیه.

مقیم لس‌آنجلس در ایالات متحده آمریکا.

در حالی که استفاده از هوش مصنوعی در هنر امسال به یک دغدغه اصلی تبدیل شده است (عمدتاً به دلیل بحث در مورد حق چاپ و پرداخت غرامت برای هنرمندانی که ناآگاهانه در مجموعه داده‌ها گنجانده شده است) تعداد هنرمندانی که مدت‌ها قبل از ظهور از این فناوری استفاده کرده‌اند کم نیست. این هنرمند ترک مقیم لس آنجلس، رفیک آنادول، که بیشتر به خاطر مجموعه‌ی «توهم‌های ماشینی» که در آن مجموعه داده‌های تصاویر به تجسم‌های انتزاعی تبدیل می‌شوند شناخته می‌شود. یکی از آثار او اخیراً روی کره جدید در لاس وگاس با استفاده از تصاویر خام و عمومی از فضا که توسط ماهواره‌ها و فضاپیماها گرفته شده بود اجرا شد.

در ماه فوریه، موزه هنرهای مدرن نیویورک، تایید آنادول را به کسب کرد و آثار مورد بحثی را که در لابی آن به نمایش گذاشته شده بود به دست آورد. اگرچه کار آنادول بدون منتقدینش نیست (جری سالتز منتقد آثار او را با یک «محافظ صفحه نمایش نیم میلیون دلاری» مقایسه کرد) کار آنادول بحث‌های پیشرفته‌تری در مورد جایگاه و ارزش هوش مصنوعی در دنیای هنر دارد که این مسیر تازه شروع شده است.

اد روشا Ed Ruscha

متولد ۱۹۳۷ در اوماها، نبراسکا، ایالات متحده آمریکا.

او هم اکنون ساکن کالور سیتی در کالیفرنیاست. 

روشا در حالی که با آینده معاشقه می‌کند در ۸۵ سالگی همچنان مورد توجه MoMA است. نمایش «ED RUSCHA / NOW THEN» به این هنرمند مترقی اختصاص دارد که مخاطبین بسیار زیادی را به همراه داشته است. این نمایش که تا سیزدهم ژانویه ۲۰۲۴ ادامه دارد بیش از ۲۰۰ شی را در بر می گیرد که نه تنها نقاشی‌های او از بازی با کلمات در این مجموعه قرار دارد که این هنرمند بیشتر به خاطر آن‌ها شناخته شده است، بلکه همچنین عکاسی، کتاب، مجسمه و اینستالیشن تشکیل شده است. 

به عنوان آخرین خلق سال روشا یک اثر برای آخرین تک آهنگ بیتلز به نام «حال و گذشته» خلق کرد.

هنری تیلِر Henry Taylor

متولد ۱۹۵۸ ونتورا در کالیفرنیا ایالات متحده آمریکا.

ساکن کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا.

«هنری تیلِر: B Side» که تا ۲۸ ژانویه ۲۰۲۴ در موزه هنر آمریکایی ویتنی در معرض دید قرار می‌گیرد، اولین نمایش بزرگ از این نقاش آمریکایی-آفریقایی‌تبار است که پرتره‌های او را از افراد روزمره و اعضای خانواده تا افراد مشهور در بر می‌گیرد. این نمایش همچنین به طرز تلخی شامل نقاشی او از قتل فیلاندو کاستیل، یک مرد سیاهپوست در سال ۲۰۱۶ توسط پلیس در هنگام توقف اتومبیل او در ترافیک است. در مجموع، این آثار تیلور را به‌عنوان وقایع‌نویس حافظه جمعی آمریکا معرفی می‌کنند که ستاره‌های آن را با لطافتی که تا کنون نادیده گرفته شده‌اند حفظ می‌کند.

تیلِر در گفتگویی با آرت‌فوروم گفت: “شاید وقتی بزرگتر می شوید، سعی می کنید به افرادی که به آن‌ها اهمیت می‌دهید مانند افرادی که در زندگی شما تاثیرگذار بوده‌اند و در برای تحقق مسیر خود مبارزه کردند ادای احترام کنید”. او در ادامه اضافه کرد: “بسیاری از گالری‌ها که هنرمند رنگین پوست نداشتند، اکنون تنوع زیادی را پذیرفته‌اند. تو میدونی که این مزخرفات چجوری داره عوض میشه، برادر.”

سیسیلی براون Cecily Brown

متولد ۱۹۶۹ در لندن، انگلستان.

او هم اکنون در شهر نیویورک زندگی و کار می‌کند.

نقاش بریتانیایی سیسیلی براون هیچ کمبودی در موفقیت‌های تجاری ندارد. او که یکی از گران‌ترین هنرمندان زن در حراج بود امسال بود در سال ۲۰۱۸ اثری را به قیمت ۶.۷ میلیون دلار در حراجی ساتبیز فروخت و بهترین رکورد شخصی خود را از آن خود کرد. براون تنها در سال جاری یازده نقاشی هفت رقمی فروخته است.

سیسیل براون در اوایل امسال نیز به لطف نمایش «مرگ و دوشیزه» در موزه هنر متروپولیتن، یک جهش حرفه‌ای بزرگ در مسیر خود داشت که استفاده او از وانیتاس و طبیعت بی‌جان بود که حیات این سبک را تقویت کرد. این نمایشگاه در کمال تعجب اولین نمایشگاه بزرگ او در نیویورک بود و اولین نمایشگاه موزه که به هنرمند زنده بریتانیایی پس از لوسیان فروید در اوایل دهه ۱۹۹۰ اختصاص داشت- دستاورد چشمگیر دیگری برای این هنرمند بریتانیایی بود. 

منبع: artsy.net