در این مطلب نگاهی به آشپزخانه‌ در تاریخ هنر خواهیم انداخت، جایی که جادویی غیر از هنر در آن خلق می‌شود.

حال که به فصل بهار رسیدیم، فصلی که با تعطیلات عید نوروز و دیدارها و مهمانی‌ها همراه شده بد نیست در آشپزخانه‌های تاریخ هنر چرخی بزنیم و تغییرات این فضای جادویی را از دید هنرمندان مشاهده کنیم. همانطور که می‌دانید برای صدها سال، آشپزخانه محل کار نامطلوب خدمتکاران بود و در زیر فضاهایی که زندگی مجلل طبقه بالا قرار داشت واقع شده بود. در اواسط قرن شانزدهم، هنرمندان رنسانس شمالی، مانند پیتر آرتسن، شروع به تغییر دادن این تصویر کردند. آرتسن و معاصرانش این افراد و مکان‌های کوچک را در خط مقدم کار خود قرار دادند. در حالی که چند قرن طول کشید تا این نوع نقاشی مورد توجه قرار گیرد اما هنرمندان هلندی برای کمک به ایجاد انقلابی در تصویر آشپزخانه خانگی مدیون هستیم. به خواندن این مطلب ادامه دهید تا ببینید که چگونه آشپزخانه‌های ثبت شده در تاریخ هنر در طول سال‌ها تغییر کردند و شاید برای بازسازی آشپزخانه‌ای که آرزویش را داشتید کمی از تاریخ هنر الهام بگیرید! &nbsp;پیتر آرتسن Peter Aertsen - مسیح در خانه مارتا و مریم<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1710575212819.webp"></figure>این نقاشی آخرین گذار از سنت قرون وسطایی در به تصویر کشیدن موضوعات مذهبی به موضوعات معمولی و روزمره را نشان می‌دهد. پیتر آرتسن صحنه‌ای از داستان دیدار مسیح از خانه مارتا و مریم را به پس زمینه اثر خود برده است. در پیش زمینه یک صحنه با معنویات بسیار کمتر به چشم می‌خورد. چهره‌هایی که آشپزخانه‌ای به سبک رنسانس را اشغال کرده‌اند، به اتفاقات پشت سر خود بی‌اعتنا هستند و ترجیح می‌دهند به خوردن و نوشیدن ادامه دهند. ادامه دهند.میزهایی را می‌بینیم که بر روی آن‌ها پر از غذا هستند و حتی یک گلدان زیبا هم بر روی آن‌ها قرار دارد. به طور سنتی، گل رز و نیلوفر به فضیلت و خلوص مریم باکره اشاره دارد. این می‌تواند یک گنجاندن کنایه آمیز باشد زیرا به نظر می‌رسد این گل‌ها و نماد آن‌ها به واسطه عیاشی فراموش شده است. &nbsp;مارتن ون کلیو Marten van Cleve - فضای داخلی آشپزخانه<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1710575255234.webp"></figure>در این آشپزخانه از تاریخ هنر، اثری که به مارتن ون کلیو نسبت داده می‌شود، بینندگان آشپزخانه بزرگی را می‌بینند که پر از مراحل آماده‌سازی غذا، کارهای روزانه و شاید کمی تنش است! یکی از مردان&nbsp; در وسط نقاشی به طرف همراهش خم می‌شود که چاقوی بزرگی را در دست راستش نگه داشته که شاید برای موجود کوچک آویزان از دست دیگرش نباشد. در سمت راست آن‌ها مردی بازوی خود را دور کمر زنی که در حال شستن ظرف است حلقه می‌کند، در حالی که همکار زن به سمت او اشاره می‌کند و سعی می‌کند او را به سوی کار خود بفرستد. از طریق طاق گرد نزدیک گوشه سمت چپ بالا، گروهی از مردم را می بینیم که دور یک میز نشسته‌اند و از ثمره کار خدمتکاران لذت می‌برند. مهمتر از همه به اندازه آشپزخانه و شومینه عظیم آن نگاه کنید! &nbsp;فردیناند ون کسل Ferdinand van Kassel - جشن میمون‌ها در آشپزخانه<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1710575282276.webp"></figure>در مورد فردیناند ون کسل به غیر از اینکه احتمالاً نوه بزرگ نقاش فلمیش، جان بروگل بود اطلاعات کمی وجود دارد. این واقعیت جالب نیز در رابطه با آثار ون‌کسل وجود دارد که چندین نقاشی او همتایان تکامل نیافته ما یعنی میمون‌ها را به تصویر می‌کشد که نقش‌ها و وظایف انسانی را به عهده می‌گیرد. تا قرن هفدهم میمون‌ها به طور معمول به عنوان نمادی از بردگی یا گناه انسان تعبیر می‌شدند.میمون‌ها با توجه به علاقه روزافزون به تاریخ طبیعی در زمان ون‌کسل نقش جدیدی در هنر به عهده گرفتند: نشان دادن حماقت نسل بشر. در این اثر ون کسل در حال تمسخر نوع خود است و صحنه‌ای پوچ و در عین حال خنده‌دار را به ما نشان می‌دهد زیرا این بار میمون‌ها در آشپزخانه مشغول کار هستند. ما در این نقاشی می‌بینیم که آن‌ها در حال ریختن نوشیدنی، سیگار کشیدن، پخت و پز و رقصیدن هستند. این اثر به قدری جذاب است که انسان را به فکر همنشینی با دوستان خزدار خود می‌اندازد.&nbsp; &nbsp;آدریان د للی Adriaan de Lelie - زنی در حال پخت پن‌کیک<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1710575321987.webp"></figure>نقاش هلندی، آدریان د للی، صحنه آشپزخانه آرامی را به ما نشان می‌دهد. همانطور که از این عنوان پیداست&nbsp; زنی در حال پخت پن‌کیک است و فرزندانش مشتاقانه منتظر آماده شدن آن هستند. در حالی که او آشپزی می‌کند یک مرد که احتمالاً شوهرش است آماده سیگار کشیدن می‌شود. با توجه به لباس و چهره‌ها این حس را پیدا می‌کنیم که سوژه این اثر یک خانواده متوسط است.یک نقاشی قاب بر روی دیوار وجود دارد اما بقیه فضای داخلی کاملاً واضح است. دیوارهای کاشی کاری نوع متفاوتی از ساخت و ساز را نسبت به گذشته نشان می‌دهد و ما را به یاد کاشی‌های محبوب متروها می‌اندازد که امروزه در بسیاری از آشپزخانه‌ها و حمام‌ها از آن استفاده می‌شود. &nbsp;ارنست کرشنر Ernest Kirchner - آشپزخانه‌ای در آلپ<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1710575382265.webp"></figure>با تماشای این اثر به تفسیر رنگارنگ ارنست لودویگ کیرشنر از آشپزخانه کوچک در کلبه کوهستانی خود نگاه کنیم. پس از اعلام اعزام برای خدمت سربازی سلامت روانی و جسمی کرشنر به شدت متزلزل شد و همین امر منجر به بازنشستگی داوطلبانه وی در سال ۱۹۱۷ شد. از این رو این هنرمند به سوئیس سفر کرد و در آنجا به یک کلبه کوهستانی کوچک پناه برد.نقاشی فوق تعبیر اکسپرسیونیستی از فضای آشپزخانه روستایی را به ما نشان می‌دهد که این بار با حضور یک فناوری جدید یعنی اجاق گاز شباهت‌های زیادب با دوران ما پیدا کرده است. استفاده او از رنگ در اینجا کمی جسورانه‌تر از آنچه بیشتر مردم در آشپزخانه خود ترجیح می‌دهند بوده است. در مورد یک آشپزخانه رنگارنگ دیوانه‌وار اتفاقات جذابی است که نظر ما را به خود جلب می‌کند. یعنی جدای از تمام رنگ‌ها وقتی از در بالکن به فضای بیرونی نگاه می‌کنید و آن نمای باشکوه را می‌بینید اینطور به نظر می‌رسد که اهمیت رنگ‌های استفاده شده در فضا از بین می رود!&nbsp;منبع: dailyartmagazine.com

آشپزخانه در تاریخ هنر ۱

در این مطلب از زندگی پر فراز و نشیب و آثار هنری آلا هورسکا خواهید خواند. هنرمندی که تا آخرین نفس برای حفظ فرهنگ اکراین مبارزه کرد.

هنرمند اوکراینی آلا هورسکا (Alla Horska) در به طور فعال بر ضد جنایات مقامات شوروی علیه روشنفکران اکراینی مبارزه می‌کرد ده‌ها اثر موزاییکی و نقاشی شگفت‌انگیز خلق کرد. به همین دلیل، در کشور اکراین او را اغلب "روح شصتی‌ها" می‌نامند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479723880.webp"></figure>آلا هورسکا متعلق به گروه شصتی‌ها بود. این نامی است که در اوکراین به گروه هنرمندان دهه ۱۹۶۰ داده می‌شود که با خلاقیت خود اصول رئالیسم اجتماعی را رد می‌کنند و از اینکه آثار هنری خود (نقاشی، شعر، نمایشنامه و غیره) در خدمت منافع مقامات شوروی خودداری می کنند.رئالیسم سوسیالیستی یک جنبش هنری است که جهان‌بینی مفهومی از جامعه سوسیالیستی را ارائه کرد. آثار هنری که در این سبک خاص تصور می‌شد به شدت تحت‌تأثیر الزامات سیاسی بود و هنرمندان مجبور به استفاده از فرم های مدون و زبان هنری مورد نیاز مقامات بودند. فضای کمی برای تنوع هنری، زیبایی شناسی آزاد، یا منحصر به فرد بودن بالای نقاشی‌ها یا اشعار باقی نمانده بود. هنر به این دلیل فرمول‌بندی شد که تنها یک کارکرد داشت – خدمت به منافع قدرت.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479790210.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479813751.webp"></figure>&nbsp;شصتی‌ها بخشی از جنبش مخالف بودند. آن‌ها نه تنها از حق آزادی در خلاقیت هنری و هویت آن دفاع می‌کنند، بلکه توسعه زبان و فرهنگ اوکراینی به عنوان یک کل را الزامی می‌دانند. بنابراین، این گروه از هنرمندان پایه‌های احقاق حقوق مردم اوکراین را برای کشور خود پایه‌گذاری کردند.ایده شصت‌یها پدیده‌ای ضد فرهنگی است که با اقتدار رسمی مخالف است. مقامات شوروی این امر را برنمی‌تابیدند. این فقط در مورد ممنوعیت فعالیت خلاق در ملاء عام نبود. در برخی موارد، همه چیز بسیار جدی‌تر بود. شصتی‌ها مورد تعقیب قرار می‌گرفتند و برای بازجویی احضار می‌شدند، برخی دستگیر شدند و اغلب به مستعمرات کیفری فرستاده شدند. آن‌ دسته‌ای هم که به نافرمانی ادامه می‌دادند معمولاً حذف فیزیکی می‌شدند. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479878551.webp"></figure>اما آلا هورسکا نترس بود. شجاعت او فقط در هنر ظاهر نشد. او یکی از سازندگان و توسعه دهندگان مراکز زندگی ملی بود. او به همراه واسیل استوس، واسیل سیموننکو و ایوان سویتلیچنی در سال ۱۹۶۰ باشگاه جوانان خلاق معاصر را در شهر کیف تأسیس کرد. آن‌ها با هم نقاشی‌هایی را به نمایش گذاشتند، نمایشنامه‌ را اجرا کردند، شعر خواندند و از همه و همه چیزهایی که توسط مقامات شوروی حذف شده بود نام بردند. فرهنگ و تاریخ اوکراین در همان نقطه جان تازه‌ایی گرفت.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479925634.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479937739.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479970085.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709479996672.webp"></figure>پس از اینکه هنرمندان و سایر مخالفان در سال ۱۹۶۲ یک گور دسته جمعی را در بیکیونیا در منطقه کیف کشف کردند (اشاره به قربانیان NKVD) فعالیت‌های حقوق بشری آلا هورسکا به سرعت افزایش یافت. او در تظاهرات شرکت کرد. زندانیان سیاسی از او کمک خواستند و مخالفان اغلب در آپارتمان او پناه می‌گرفتند. همه اینها منجر به درخواست از مقامات شوروی با نامه اعتراضی ۱۳۹ شد که خواستار توقف آزار و شکنجه مخالفین می‌شد و آلا هورسکا نیز آن را امضا کرد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480042571.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480067784.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480124575.webp"></figure>البته نه فعالیت‌های هنری و نه فعالیت‌های حقوق بشری هورسکا نتوانست از دید مقامات غافل بماند. آپارتمان این هنرمند دائما کنترل ‌می‌شد، تلفن او شنود می‌شد و هر قدم او زیر نظر گرفته می‌شد. او بارها توسط کا گ ب ( پلیس امنیت شوروی) مورد بازجویی قرار گرفت و اما هربار از همکاری با مقامات سر باز زد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480164359.webp"></figure> هورسکا و اطرافیانش خود را آماده می‌کردند تا دیر یا زود دستگیر شوند. این هنرمند نترسید و تمام تلاش خود را برای محافظت از فرهنگ اوکراین و افرادی که برای ایجاد آن تلاش کردند انجام داد. اما هیچکس برای اتفاق بعدی آماده نبود - هورسکا به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسید. تحقیقات کامل هرگز انجام نشد و این پرونده به عنوان خشونت خانگی بسته شد. با این حال، تناقضات زیادی در این پرونده وجود داشت که نشان می‌داد این پرونده کاملا ساخته شده است. هم خانواده هورسکا و هم گروه اجتماعی طرفدار او مطمئن بودند که قتل او توسط کا گ ب انجام شده است.البته مانند بسیاری از هنرمندان در آن زمان آلا هورسکا فعالیت هنری خود را با خلق آثار هنری آغاز کرد که در واقع با زیبایی‌شناسی رژیم مطابقت داشتند. اما حتی در ابتدا هم می‌توان دید که هیچگاه از اطاعت کورکورانه و پیروی از نسخه ترسیم شده توسط مقامات حزبی و تبلیغاتی نبود و آثار او همیشه صمیمیتی عمیق داشت و سرشار از عشق بود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480191332.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480265669.webp"></figure>او در آثار هنری اولیه خود با موضوعات مختلف کار می‌کرد و نقاشی‌هایی را خلق می‌کرد که متناسب با سیستم فکری و ایدئولوگ شوروی بود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480353028.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480400865.webp"></figure>اما با گذشت زمان، این هنرمند بیشتر مسحور روح و ایده‌های فرهنگ اصیل اوکراینی شد. البته مقامات شوروی این امر را به هیچ عنوان نمی‌پذیرفتند.به عنوان مثال، در سال ۱۹۶۴ هورسکا، همراه با چند هنرمند دیگر یک پنجره شیشه‌ای رنگی به نام شوچنکو مادر در سرسرای دانشگاه کیف خلق کردند. تاراس شوچنکو شاعر اوکراینی قرن نوزدهم است و به نماد مبارزه برای آزادی مردم اوکراین تبدیل شد. اثر هنری از نظر ایدئولوژیک خصمانه بوده و توسط نیروهای شوروی از بین رفت. در نتیجه هورسکا از اتحادیه هنرمندان اخراج شد. اگرچه او برای یک سال عضویت خود را تمدید کرد؛ با این حال او دوباره از این اتحادیه اخراج شد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480510104.webp"></figure>هورسکا با همکاری هنرمندان دیگر ده‌ها اثر موزاییک فانتزی خلق کرد. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480563850.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480616167.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480664312.webp"></figure>آن‌ها با رنگ‌های روشن می‌درخشند و طرح‌های ساده اما جذاب را به تصویر می‌کشند. همانطور که مشاهده می‌شود این آثار موزاییکی شامل پرندگان و درختان زیبا، ماهی‌ها و جانوران خارق العاده به همراه خورشید درخشان و بادهای چرخان هستند. با این حال، بسیاری از ایده‌ها برای موزاییک‌ها به عنوان طرح باقی ماندند یا توسط نیروهای شوروی نابود شدند. متاسفانه سرنوشت برخی از این آثار بی‌نظیر موزاییکی در حال حاضر نامعلوم است، زیرا بسیاری از آن‌ها در شهرهایی قرار دارند که توسط نیروهای نظامی روسیه به شدت بمباران می‌شوند. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480689370.webp"></figure>هورسکا در نقاشی‌های خود کاملاً از ایده‌های رئالیسم سوسیالیستی فاصله می‌گیرد. بوم‌های نقاشی او با طرح‌های آوانگارد، که ژانری خارج از هنر رسمی بود نفس می‌کشید. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480738325.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480746836.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480788825.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480837235.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480884647.webp"></figure>آلا هورسکا تنها چهل و یک سال داشت که زندگی او به طرز غم‌انگیزی کوتاه شد. او یک شوهر و یک پسر خردسال از خود به جای گذاشت.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480919138.webp"></figure>تشییع جنازه او در هفتم دسامبر ۱۹۷۰ به یک کمپین مقاومت مدنی تبدیل شد. همکاران او - منتقد ادبی یوگن سورستیوک، شاعر واسیل استوس، مدافع حقوق بشر ایوان ژل و فعال مدنی اولس سرگینکو در این مراسم سخنرانی کردند. برای برگزاری این رویداد از سوی کمیسیون تحقیق مجوز صادر نشد و همه کسانی که در این مراسم صحبت کردند مدتی بعد دستگیر شدند. دو سال پس از مرگ این هنرمند، دستگیری‌های دسته جمعی در میان روشنفکران اوکراینی آغاز شد. در نتیجه این طوفان دستگیری‌ها برای برخی آغاز پایان بود. به عنوان مثال، ایوان سویتلیچنی منتقد ادبی و واسیل استوس شاعر هر دو دستگیر شدند و زندگی هر دو در نتیجه اسارت در زندان‌های شوروی به پایان رسید.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1709480958396.webp"></figure> منبع: dailyartmagazine.com &nbsp;

آلا هورسکا، هنرمندی مبارز و جان سخت

در این مطلب روایتی از رابطه عاشقانه بِلا و مارک شاگال را خواهیم خواند.

برای گذر از آخرین روز ماه بهمن و ورود به آخرین ماه زمستان و نزدیک شدن به فصل بهار تصمیم گرفتیم تا مطلبی درباره یک داستان عاشقانه در دنیای هنر کار کنیم. داستانی که زندگی یکی از مهمترین نقاشان قرن بیستم را تحت‌تاثیر قرار داد و او را به یکی از شناخته‌شده‌ترین هنرمندان حرفه خود بدل کرد. داستان آشنایی بِلا و مارک شاگال که از بهاری‌ترین روزهای زندگی این هنرمند و معشوقه‌اش روایت می‌کند. &nbsp;یک داستان عاشقانه جذاب همیشه خواندنی است، به خصوص اگر تاریخچه‌ای جادویی و تاثیرگذار مانند داستان بلا و مارک شاگال داشته باشد. هرچند که برای اکثر شروع‌های زیبا متاسفانه یک پایان غم انگیز وجود دارد، پس آماده باشید.&nbsp;عشق در نگاه اول<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1708330250478.webp"><figcaption>Marc Chagall - Bella with White Collar</figcaption></figure>آنها در سال ۱۹۰۹ در شهر سن پترزبورگ عاشق یکدیگر شدند. بلا روزنفلد، دختر نوزده ساله یک جواهرساز ثروتمند روسی بود. مارک شاگال، هفت سال از او بزرگ‌تر بود که هنوز در مدرسه هنر درس نقاشی می‌خواند. هر دو گفتند این عشق، عشق در نگاه اول بود. روزنفلد، که قرار بود نویسنده‌ای با استعداد شود، ظاهر شاگال را در اولین برخوردشان اینگونه توضیح می‌دهد:&nbsp;“وقتی نگاهی به چشمان او انداختم آنقدر آبی بودند که گویی مستقیماً از آسمان افتاده باشند. آن‌ها چشمان عجیبی بودند... دراز و بادامی شکل... و به نظر می‌رسید که هر کدام به تنهایی مانند یک قایق کوچک در حال حرکت هستند.”شاگال همچنین در کتاب «زندگی من» که زندگی‌نامه این هنرمند است درباره این ملاقات نوشت:“سکوت او مال من است، چشمان او مال من است. گویی او همه چیز را در مورد کودکی من، حال و آینده من می‌داند، گویی می‌تواند با نگاهش تا اعماق وجود من را ببیند.”&nbsp;دوری<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1708330321832.webp"><figcaption>Marc Chagall - Wedding</figcaption></figure>در سال ۱۹۱۱ شاگال برای فراگیری هنر نزد هنرمندان برجسته زمان خود به پاریس رفت و بلا روزنفلد را در روسیه ترک کرد. با این حال، او فرانسوی صحبت نمی‌کرد و شروع کار بسیار سخت بود. او دائمااحساس می‌کرد که به روسیه فرار می‌کند، همان‌طور که هنگام نقاشی رویاپردازی می‌کرد، درباره غنای فولکلور روسی، تجربیات حسیدی‌اش، خانواده‌اش و به‌ویژه بلا.او تا سال ۱۹۱۴ در پاریس ماند، زمانی که دیگر نتوانست بدون نامزدش که هنوز در ویتبسک بود دوام بیاورد تصمیم گرفت که به روسیه بازگردد. بل-تشووا، نویسنده زندگی‌نامه این هنرمند، می‌نویسد: «او روز و شب به بلا فکر می‌کرد. شاگال از ترس از دست دادن روزنفلد، دعوت یک دلال آثار هنری در برلین را برای نمایش آثارش پذیرفت. هدف او این بود که بعداً مسیر خود را به سمت بلاروس ادامه دهد و با روزنفلد ازدواج کند و سپس با او به پاریس بازگردد.&nbsp;به هم رسیدن<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1708330372531.webp"><figcaption>Marc Chagall - The Birthday&nbsp;</figcaption></figure>چالش بعدی متقاعد کردن والدین روزنفلد بود که او همسر مناسبی برای دخترشان خواهد بود. او باید نشان می‌داد که با وجود اینکه فقط یک نقاش از یک خانواده فقیر است می‌تواند از بلا حمایت کند. آن‌ها در سال ۱۹۱۵ ازدواج کردند و روزنفلد به سرعت به سوژه اصلی شاگال تبدیل شد که تا آخر عمر بر روی بوم‌های او نقش می‌بست. در سال ۱۹۱۶ آن‌ها صاحب یک دختر به نام آیدا شدند، اما این امر مانع فعالیت بلا به عنوان مدیر مارک نشد. پس از پایان جنگ جهانی اول، آن‌ها به فرانسه نقل مکان کردند، جایی که شاگال توانست در دنیای نقاشی بال‌های خود را باز کند. &nbsp;سرشار از عشق<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1708330415109.webp"><figcaption>Marc Chagall - Over The Town</figcaption></figure>قدرت عشق آن‌ها در نقاشی‌های شاگال ثبت شده است. اغلب شاگال خود و روزنفلد را در حال پرواز بر فراز شهرهای مختلف به تصویر می‌کشید. انگار عشقی که به اشتراک گذاشتند از خود جاذبه زمین نیز قوی‌تر بود.&nbsp;پایانی ناگهانی<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1708330473199.webp"></figure>سال‌ها گذشت و جنگ جهانی دوم آغاز شد. این زوج با کمک دخترشان به آمریکا سفر کردند. با این حال، ناگهان روزنفلد درگذشت. او یک عفونت ویروسی داشت که به دلیل کمبود دارو در زمان جنگ درمان نشد. شاگال که از این واقعه بسیار غمگین بود برای چندین ماه تمام کار را متوقف کرد. هنگامی که او دوباره شروع به خلق آثار هنری کرد، اولین پرتره‌های او به حفظ خاطره روزنفلد مربوط می‌شد. علاوه بر این، او دفترچه یادداشت او را که تا بیست سال آینده با تصاویرش تزیین کرده بود نگه داشت و صفحات خالی را با پرتره‌های رنگارنگ متحرک از خودشان پر کرد. &nbsp;منبع: dailyartmagazine &nbsp;

پرنده‌های عاشق

صحنه هنر معاصر در آفریقا در حال شکوفاییست، از این رو‌در این مطلب به معرفی شش هنرمند تاثیرگذار آفریقایی در دنیای هنر می‌پردازیم.

صحنه هنر معاصر در آفریقا در حال رونق است. هنرمندان با شرکت در معتبرترین نمایشگاه‌های هنری در سراسر جهان مورد توجه هنردوستان قرار گرفته و شناخته می‌شوند. از نقاشی گرفته تا آثار ویدیویی و اجرا استعدادهای بسیار زیادی وجود دارد که توجه ما را به موضوعاتی چون استعمار، هویت و بحران آب و هوا جلب می‌کنند. در این مطلب با شش هنرمند پیشرو هنرهای معاصر در آفریقا و فراتر از آن آشنا خواهید شد. &nbsp;جولی مهرِتو&nbsp; Julie Mehretu<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707901999369.webp"><figcaption>Julie Mehretu - Epigraph</figcaption></figure> جولی مهرتو متولد ۱۹۷۰ در اتیوپی که هم اکنون ساکن نیویورک است هنرمندی مورد توجه است. او با خلق نقاشی‌های در مقیاس بزرگ از این مدیوم همچون پیام‌رسانی در مورد موضوعاتی مانند مهاجرت، توسعه شهری در مناطق پیرامونی جهان و تغییرات آب و هوایی استفاده می‌کند. آثار انتزاعی او عناصری از معماری، نقشه‌کشی و خوشنویسی عربی را در بر می‌گیرند و تصاویری از لایه‌های چندگانه درباره مسائل اجتماعی که امروز با آن روبرو هستیم خلق می‌کنند.آثار مهرتو نه تنها در بسیاری از دوسالانه‌ها، از جمله استانبول، سائوپائولو و ونیز، بلکه در مجله معتبر داکیومنتا ۱۳ نیز گنجانده شده است. موزه وینی شهر نیویورک در سال ۲۰۱۹ میزبان اولین نمایش این هنرمند در مقیاس جهانی بود.&nbsp;یانیکا شونیباره Yanika Shonibare<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707902046999.webp"><figcaption>Yanika Shonibare - Moving Up</figcaption></figure> یانیکا شونیباره که متولد ۱۹۶۲ است یک هنرمند بریتانیایی-نیجریه ‌ای است که به دلیل استفاده از منسوجات رنگارنگ آفریقایی (در واقع پارچه چاپ مومی هلندی که در اندونزی تولید می‌شود و سپس در کشورهای آفریقایی فروخته می‌شود) شناخته شده است. آثار او ارجاعات تاریخی را با طنز درآمیخته است تا استعمار، مسائل نژادی و جهانی شدن را از طریق مجسمه‌سازی، نقاشی، چیدمان، فیلم و عکاسی زیر سوال ببرد.شونیباره یکی از مشهورترین هنرمندان معاصر آفریقایی است که توسط خاندان سلطنتی بریتانیا با عناوین MBE (عضو فرمان امپراتوری بریتانیا) در سال ۲۰۰۴ و CBE (فرمانده نشان امپراتوری بریتانیا) در سال ۲۰۱۹ مورد تجلیل قرار گرفته است. این عناوین به شهروندان برای کمک‌های برجسته به هنر و علوم اعطا می‌شود. علاوه بر این، شونیباره در سال ۲۰۱۳ توسط آکادمی سلطنتی هنر به عنوان برترین هنرمند آکادمی سلطنتی معرفی شد و در سال ۲۰۲۱ جایزه هنر گالری Whitechapel را دریافت کرد.&nbsp;وانگچی موتو Wangechi Mutu<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707902092695.webp"><figcaption>Wangechi Mutu &nbsp;- My Strength Lies&nbsp;</figcaption></figure> وانگچی موتو با بررسی مضامین جنسیت، زنانگی و عینیت بخشیدن به زنان سیاه‌پوست، زبانی شخصی ایجاد می‌کند که آن را به طبیعت و جهان ارگانیک ارجاع می‌دهد تا ابعادی تاثیرگذار را شکل دهد. موتو در سال ۱۹۷۲ در کنیا به دنیا آمد و در دهه ۱۹۹۰ برای تحصیل در رشته هنر و مردم‌شناسی به نیویورک نقل مکان کرد. علاقه او به حیوانات و گیاهان راه را برای او هموار کرد تا فیگورهای ترکیبی زن و حیوانات موجود در نقاشی‌ها، کلاژها، مجسمه‌ها و فیلم‌هایش را تولید کند.آثار موتو بخشی از مجموعه‌های سراسر جهان است و به طور گسترده در ایالات متحده و اروپا به نمایش گذاشته شده است. او در سال ۲۰۱۵ در دوسالانه های زیادی از جمله Dak’Art (داکار) مسکو و ونیز شرکت کرد. در سال ۲۰۱۹ از سوی موزه هنر متروپولیتن (نیویورک) پروژه‌ای گرفت تا فضایی را در ورودی موزه افتتاح کند که به هنرمندان معاصر اختصاص خواهد یافت. موتو مجسمه‌های بزرگ برنزی (Seated I، II، III و IV) خلق کرد که تا پاییز ۲۰۲۰ در این فضا به نمایش گذاشته شدند.&nbsp;عبدولایه کوناته Abdoulaye Konaté<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707902227843.webp"><figcaption>Abdoulaye Konaté - Zaĩane No. One</figcaption></figure> هنرمند مالییایی، عبدالله کوناته (متولد ۱۹۵۳) عمدتاً با منسوجات با استفاده از تکنیک‌های سنتی صنایع دستی کار می‌کند تا اینستالیشن‌ها و پانل‌های بزرگی که تقریباً شبیه نقاشی‌ها هستند ایجاد کند. او تکه‌های رنگی پارچه را با استفاده از مواد محلی به ترکیبات انتزاعی تبدیل می‌کند. هنر کوناته توجه را به مسائل زیست محیطی، سیاسی و بشردوستانه جلب می کند که نه تنها مالی بلکه بسیاری از کشورهای مستعمره دیگر در دوران جهانی شدن با آن مواجه هستند.آثار او در سراسر جهان در نمایشگاه‌های جمعی و به صورت انفرادی در بریتانیا، ایتالیا و آلمان به نمایش درآمده است. در سال 2002 کوناته جایزه Chevalier de l’Ordre National du Mali و Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres de France را دریافت کرد که به جوایز زیادی که این هنرمند دریافت کرده است اضافه کرد.&nbsp;تریسی رز Tracey Rose<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707902301286.webp"><figcaption>&nbsp;Tracey Rose - Die Wit Man (The White Man)</figcaption></figure> هنرمند تریسی رز (متولد ۱۹۷۴) از طریق اجرا، عکاسی، ویدئو و اینستالیشن با استفاده از بدن خود به عنوان نقطه کانونی این آثار کار می‌کند. این هنرمند آفریقای جنوبی درباره فمینیسم، نقش‌های جنسیتی و موضوعات نژادی بحث می‌کند و به خاطر خلق بیانیه‌های سیاسی قدرتمند در قالب آثار هنری مشهور است. مدل کار او تحت تأثیر هنرهای نمایشی تجربی دهه ۱۹۷۰ است.رز در نمایشگاه‌های متعددی در آفریقا، اروپا و ایالات متحده، از جمله دوسالانه (داکار، ونیز، ژوهانسبورگ) و داکیومنتا ۱۴ شرکت کرده است.&nbsp;آموآکو بوآفو Amoako Boafo<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707902393403.webp"><figcaption>Amoake Boafo - The Menu</figcaption></figure> جوانترین این فهرست آموآکو بوآفو متولد ۱۹۸۴ است که بلافاصله پس از جنبش Black Lives Matter به شهرت رسید و به یکی از خوش آتیه‌ترین هنرمندان معاصر آفریقا بدل شد. بوافو که در غنا متولد شده و با تحصیلات خود را در وین به اتمام رساند عمدتاً پرتره‌هایی را می‌کشد که تحت تأثیر اگون شیله و سبک برجسته‌اش این هنرمند فقید اتریشی است. او دیدگاه‌های محدودی که مردم اغلب درباره سیاه‌پوستان دارند را بررسی می‌کند و زیر سوال می‌برد و از رنگ‌آمیزی با انگشت بجای قلم‌مو برای برقراری ارتباط عمیق‌تر با پرتره‌هایش استفاده می‌کند.در سال ۲۰۲۱ این هنرمند با خانه مد دیور برای یک مجموعه مشهور لباس مردانه بهار/تابستان همکاری کرد. بوافو که قبلاً بخشی از مجموعه موزه‌هایی مانند گوگنهایم (نیویورک) و آلبرتینا (وین) بود، در ماه می امسال اولین نمایشگاه موزه انفرادی خود را در موزه هنرهای معاصر هیوستون به نمایش گذاشت.&nbsp;منبع: dailyartmagazine.com

۶ هنرمند معاصر آفریقایی که باید آن‌ها را بشناسیم

در این مطلب به گالری Workplace در لندن خواهیم رفت تا از ایده‌ها و اهداف برپا کنندگان این گالری با خبر شویم.

در سال ۲۰۰۵ مایلز ثورلو (Miles Thurlow) و پل ماس (Paul Moss) اولین گالری فیزیکی Workplace را با هزینه تنها یک پوند در سال افتتاح کردند. پس از سه سال کار با یکدیگر بر روی یک پروژه که در آن آثار هنرمندان ناشناخته را کیوریت می‌کردند موفق شدند تا برای یک فضای کوچک در بازار سرپوشیده گیتس‌هد واقع در شمال شرق انگلستان قراردادی امضا کنند. البته نمایش این چیدمان هنری نامتعارف با یک مبادله متمرکز بر جامعه همراه بود که آن‌ها را موجاب می‌کرد که در ازای فضای مقرون به صرفه داوری مسابقه سالانه کارت کریسمس بازار را که شامل آثار هنری کودکان مدارس اطراف می‌شد را به عهده بگیرند. این رویکرد نه تنها فضای فیزیکی این دو نفر را تثبیت کرد، بلکه گالری را در محیط محلی آن به مخاطبان شناساند. ثورلو و ماس ورک‌پلِیس را به عنوان فضایی برای مقابله با تمایل جریان اصلی دنیای هنر برای تمرکز انحصاری بر هنرمندان شناخته شده راه‌اندازی کردند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557072591.webp"><figcaption>Miles Thurlow &amp; Paul Moss in Gateshead, UK</figcaption></figure>«این حس وجود داشت که ما خارج از مرکز هستیم و فعالیتی که در آن زمان در موزه‌ها و گالری‌های اطراف ما انجام می‌شد، در مورد نمایش هنرمندانی بود که قبلاً شناخته شده بودند، از قبل معتبر بودند و تقریباً همیشه در لندن مستقر بودند. ... اما اگر شما به عنوان یک هنرمند خارج از مرکز زندگی و کار می‌کردید به نوعی کنار گذاشته می شدید.» حتی زمانی که Workplace به یک گالری تجاری بزرگ‌تر با دو فضا در لندن و نیوکاسل تبدیل شده است، این روحیه «کار را خودت انجام بده» همچنان به رویکرد خود ادامه می‌دهد. ثورلو گفت: «همیشه این نگرش در ما وجود داشت - اگر در مرکز نیستید، باید در هر کجا که هستید مرکز را در اطراف خود بسازید و آن را با خود حمل کنید، کاری که ما آن را انجام دادیم.»تجربه اولیه و سازنده برای گالرییست‌ها با اولین تجربه ثورلو در یک نمایشگاه هنری، نمایشگاه هنر لندن در سال ۲۰۰۳ و قبل از افتتاح فضای فیزیکی گالری خود به وجود آمد. سپس، ثورلو و ماس با پرینت آثار هنری دوستان و همتایان خود به سراغ پل هج، یکی از بنیانگذاران گالری هیلز لندن - که در آن زمان در کمیته انتخاب بود رفتند. آن‌ها با طرح ایده خود توانستند غرفه‌ای در نمایشگاه کسب کنند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557192809.webp"><figcaption>Exterior of Workplace Gallery at Fifty Mortimer St, Fitzrovia, London &nbsp;</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557286495.webp"><figcaption>Cathleen Clark - Strands of Sleep</figcaption></figure> ثورلو گفت: «ما در مورد رد شدن به عنوان گالری منطقه‌ای یا استانی بسیار عصبی بودیم، با این حال متوجه شدیم که غرفه یک نمایشگاه هنری می‌تواند حضور در یک سطح عالی باشد. ما خیلی سریع با مجموعه‌های عمومی ملی و مجموعه‌های بزرگ شرکتی کار کردیم که همگی آثاری را از ما خریدند. این یک لحظه “چراغ روشن” بود که ناگهان این هنرمندان، که حتی در داخل شهر خود کاملاً ناشناخته بودند، اکنون در این مجموعه‌های بین المللی واقعاً مهم بودند .... این یک بیداری واقعی برای درک قدرت بازار هنر و ادامه مسیر بود؛ مسیری که در آن می‌توان بر عملکرد یک هنرمند را مهر تایید زد.»اولین رویکرد هنرمند ورک‌پلِیس از طریق رابطه طولانی مدت آن با نقاش بریتانیایی لورا لنکستر (Laura Lancaster) تجسم یافته است. این همکاری با برگزاری نمایشگاهی در سال ۲۰۰۵ آغاز شد که فضای گالری گیتس‌هد در همان روز افتتاح شد. این اتصال به الگویی برای برنامه نویسی Workplace تبدیل شده است که در آن به همکاری‌ها با هدف‌گذاری‌های بلند مدتی نگاه می‌شود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557403150.webp"><figcaption>Miles Thurlow</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557433979.webp"><figcaption>Laura Lancaster - The Visitor</figcaption></figure> ثورلو گفت: “ خدف ما در همکاری با تمام هنرمندانی که لا آن‌ها کار می‌کنیم این است تا آنچه که باعث پیشرفت و موفقیت آن‌ها می‌شود را کشف کنیم”. کارهایی مثل اینکه «چگونه آثار این هنرمند را در یک بستر نهادی قرار دهیم؟ چگونه می‌توانیم شخصیت حرفه‌ایی آن‌ها را بسازیم؟ چگونه می‌توانیم مشارکت بین‌المللی را برای هنرمند ایجاد کنیم؟ و ایده‌هایی از این دست.» خاستگاه گالری بسیار هنرمند محور است. من یک هنرمند بودم، پل هم یک هنرمند بود... درک شهودی از هنرمند بودن و آنچه شما نیاز دارید وجود دارد و این مسئله فقط&nbsp; نیاز مالی و زرق و برق و هیاهو نیست. یک اقتصاد حیاتی وجود دارد که حرفه شما را احاطه کرده است و شما باید ریشه‌های قوی در حرفه خود ایجاد کنید. انعطاف‌پذیری هنرمند در رابطه با کار خود به اندازه انعطاف‌پذیری گالری از بسیاری جهات برای ما مهم است.»تا سال ۲۰۱۳ ثورلو و ماس یک فضای نمایش آثار هنری در لندن را افتتاح کردند و شبکه‌ای بین صحنه هنر شمال شرق و پایتخت بریتانیا ایجاد کردند. این دو با هم گالری‌ها را اداره می‌کردند و فهرستی پویا از هنرمندانی مانند مارکوس کوتس، هنرمند بین‌رشته‌ای و مت استوکس عکاس بریتانیایی را پرورش می‌دادند تا زمانی که ماس در سال ۲۰۱۹ درگذشت. ثورلو که با فاجعه‌ای مواجه شد، مجبور شد دوباره به گالری نزدیک شود و در سال ۲۰۲۰ مکان گالری گیتس‌هد را برای همیشه جابه‌جا کرد. آن‌ها به لندن و سپس به فضای فعلی خود در خیابان مورتیمر در فیتزروی نقل مکان کردند. در سال ۲۰۲۳ ثورلو به شمال شرق بازگشت تا گالری دوم را در نیوکاسل افتتاح کند. امروز ثورلو با نگاهی مبتنی بر جامعه هنری به آینده نگاه می‌کند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557516945.webp"><figcaption>Installation at Workplace Gallery</figcaption></figure>در حال حاضر Workplace به یک گالری شناخته شده بین‌المللی تبدیل شده است که در نمایشگاه‌های Art Basel Hong Kong،‌ Art Sg و‌ Art Cologne شرکت می‌کند. اما با رشد گالری ثورلو و ماس هرگز به ریشه‌های خود پشت نکردند . گالریست‌ها بنیاد Workplace را در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی کردند تا بر هنرمندانی که خارج از صحنه‌های اصلی گالری‌های انگلستان هستند تمرکز کنند. به قول تورلو «اگر خارج از لندن هستید، دسترسی به دنیای هنر محدود است، بنابراین، بنیاد ورک‌پلِیس&nbsp; مانند پلی هنرمندان نوظهور مردمی را در موقعیت بهتری مستقر می‌کند».مهمتر از همه این ابتکار رویداد‌های پروژه‌ای است که به پرورش حرفه‌ای یک هنرمند اختصاص دارد. در چندین مورد هنرمندان این پروژه مانند سیمئون بارکلی با ورک‌پلِیس برای اجرای نمایش‌ها همکاری کرده‌اند. در همین حال، این پروژه همچنین از شیوه‌های هنری در رسانه‌های مختلف پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال، نقاش ریچل لنکستر (Rachel Lancaster) ابتدا به عنوان یک هنرمند موسیقیدان با این بنیاد همکاری کرد. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707557550253.webp"><figcaption>Olivia Jia - Night Reading</figcaption></figure>فراتر از پرورش استعدادهای محلی و کار با جوامع هنری بریتانیا Workplace خلق و خوی جامعه‌سازی خود را در سطح جهانی گسترش داده است. این گالری با نقاش اهل فیلادلفیا، اولیویا جیا، که اولین بار در سال گذشته با نمایشی تحت عنوان "Ex Libris" همکاری کرد و اخیراً میزبان یک نمایشگاه آنلاین با هنرمند متولد شیکاگو یعنی کاتلین کلارک بود. هم کلارک و هم جیا در گالری مارگوت سامل نیویورک نمایش می‌دهند و بر رابطه سازنده بین گالری‌هایی که از طریق این هنرمندان پرورش می‌یابند تاکید می‌کنند. برای ثورلو این روابط بین گالری نه تنها برای خود گالری بلکه برای هنرمندان نیز ضروری است.تکامل ورک‌پلِیس سفری را تداعی می‌کند که با ریسک، نوآوری و انعطاف پذیری همراه شده است. اما بیش از هر چیز این گالری از اهمیت جامعه‌سازی و حمایت از هنرمندان تاکید کرده است. ثورلو آن را به «راه رفتن با طناب از روی دره‌ای که کروکودیل‌ها در زیر آن انتظار می‌کشند تشبیه می‌کند و تاکید می‌کند که شما در همان زمان نیز در حال شعبده‌بازی هستید».او در انتها گفت: “لحظه‌هایی هست که ترس حقیقی را تجربه می‌کنید، اما در عین حال لحظات لذت بردن از موفقیت‌های بزرگ نیز وجود دارد.” &nbsp;منبع: artsy.net

چگونه گالری ورک‌پلِیس به انجمنی برای هنرمندان نوظهور بریتانیا بدل می‌شود

در این مطلب به پنج شهری که در سال ۲۰۲۴ نوید حضور پررنگ در دنیای هنر را می‌دهند سر می‌زنیم.

با بازگشت تقویم دنیای هنر به سطوح قبل از دوران همه‌گیری، شهرهای جدید به عنوان مقصدی مناسب برای هنردوستان و حرفه‌ای‌های دنیای هنر ظاهر می‌شوند. از افتتاحیه‌های موزه گرفته تا صحنه‌های پررونق گالری‌ها، نمایشگاه‌های هنری جدید و اکوسیستم‌های مجموعه‌داران پرهیاهو، پنج شهری که در سال جدید نوید حضور پررنگ در دنیای هنر را می‌دهند بررسی می‌کنیم. &nbsp;بوسان، کره جنوبی<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298049501.webp"></figure>سئول پایتخت کره جنوبی از زمانی که نمایشگاه ماهواره فریز در سال ۲۰۲۲ در آنجا افتتاح شد توجه زیادی را به خود جلب کرده است. اما صحنه هنری در سراسر کشور، در شهر جنوب شرقی بوسان، همچنان به مسیر فرهنگی خود ادامه می‌دهد. این بندر به عنوان یکی از شلوغ‌ترین بنادر جهان، یک دروازه فرهنگی و اقتصادی به آسیا و فراتر از آن است که اخیراً باعث شده تا به عنوان میزبان نمایشگاه جهانی در سال ۲۰۳۰ تلاش کند.موقعیت ساحلی بوسان با سواحل زیبا موجب شده که ساخت هتل‌ها و استراحتگاه‌های مجلل در این شهر گسترش یابند و هجوم برندهای لوکس و مشتریان را با خود به همراه داشته باشند. سال گذشته بلومبرگ بوسان را «میامی کره جنوبی» نامید. سال‌های اخیر شاهد افتتاح فضاهای هنری از جمله هیوندای موتور استودیو، F1963 و P-ARK بوده‌ایم و برنامه‌هایی برای ساخت موزه کیم جونگ هاک، یک مکان جدید هنر دیجیتال به نام موزه آرته و همچنین چندین موزه برای مجموعه‌های خصوصی در حال انجام است.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298068656.webp">&nbsp;محیط پر جنب و جوش و زمینی حاصلخیز برای دوسالانه بوسان که از سال ۱۹۹۸ در این شهر برگزار می‌شود و امسال نیز بین ماه‌های اوت و نوامبر این رویداد در این شهر برپا خواهد شد. همچنین یک صحنه گالری فعال به طور فزاینده‌ای در شهر وجود دارد. سیزدهمین دوره نمایشگاه هنری آرت بوسان نیز در اوایل ماه می با نمایش قوی گالری‌های بین‌المللی و افزایش چشمگیر فروشندگان از دیگر پایتخت‌های هنری آسیا برگزار می‌شود (لیست گالری‌ها در فوریه منتشر می‌شود). این نمایشگاه به گسترش خود ادامه می‌دهد و در حال برنامه‌ریزی برای انجام پروژه‌های جدید با مشارکت سایر شهرها، موسسات هنری بین‌المللی و برندها است. &nbsp;آتلانتا، ایالات متحده آمریکا<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298084944.webp"> آتلانتا یکی از سریع‌ترین شهرهای در حال رشد ایالات متحده آمریکا است و صحنه هنری آن نیز در حال گسترش است. این شهر که بیشتر به عنوان مرکزی برای موسیقی و ورزش شناخته می‌شود - و اخیراً برای فیلم و فناوری - در حال رشد است و آژانس استعدادهای درخشان، جکسون فاین آرت و گالری ولفگانگ نیز اخیراً فضاهایی را در آتلانتا افتتاح کرده‌اند.در حالی که این شهر خانه یک جامعه هنری خیابانی پر جنب و جوش از ابتکارات مردمی (به ویژه اقامتگاه‌ها و استودیوهای هنرمندان) و موزه معتبر هنری عالی است، با این حال صحنه هنری آتلانتا مدت‌هاست که به رسمیت شناخته نشده است. مشاور هنری کندرا واکر هفته هنر آتلانتا را در اکتبر ۲۰۲۲ راه‌اندازی کرد تا بتواند سازمان‌های هنری پراکنده را متحد کند و نوری بر استعدادهای فرهنگی شهر بی‌اندازد.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298102053.webp"> این ابتکار عمل تاثیر سریع داشت و در طول سال گذشته اعلام شد که شهر به زودی نمایشگاه هنری خود را خواهد داشت. افتتاحیه نمایشگاه هنر آتلانتا که توسط Art Market Productions و Intersect Art and Design برگزار می‌شود - از سوم تا ششم اکتبر در Pullman Yards که یک مجتمع صنعتی سابق بوده که اکنون به عنوان یک مکان برای تماشای فیلم و سرگرمی از آن استفاده می‌شود مکان در نظر کرفته شده برای این نمایشگاه است. در این نمایشگاه گالری‌ها، هنرمندان و متصدیان محلی در کنار فهرستی از شرکت‌کنندگان برجسته منطقه‌ای و ملی برای نمایش پروژه‌های عمومی و رویدادها هنری حضور خواهند داشت. &nbsp;مارسی، فرانسه<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298119945.webp"></figure>در حالی که پاریس بزرگ‌ترین شهر و مهم‌ترین مرکز خلاقیت فرانسه است، دومین شهر بزرگ آن یعنی مارسی فرصتی جایگزین و مقرون به صرفه را برای هنرمندان فراهم می‌کند. از زمان قرنطینه سال ۲۰۲۰ تقریباً از هر ۱۰ خریدار خانه در مارسی، یک نفر از منطقه پایتخت ایل دو فرانس هستند. مارسی که در سواحل جنوبی فرانسه واقع شده است تنها در یک قدمی استراحتگاه‌های پر زرق و برق نیس و سن تروپه قرار دارد. مجله تایم این شهر را به عنوان یکی از بهترین مکان‌های جهان در سال ۲۰۲۲ معرفی کرد و بیان کرد که این شهر به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از مقاصد فرهنگی پیشرو در جنوب اروپا است.اجاره‌های کم‌هزینه و در دسترس بودن بیشتر فضاها مارسی را به مکانی جذاب برای فضاهای استودیویی - مانند کارخانه بزرگ دخانیات بدل کرده است و همچنین اقامتگاه‌ها و بسیاری از پروژه‌های هنری تجربی و مشارکتی در حال حاضر در این شهر برقرار است. به عنوان مثال La Résidence Résiliente یک انجمن هنرمندان است که در سال ۲۰۲۰ راه اندازی شد و به تازگی اعلام کرده است که یک فضای جدید به مساحت ۷۰۰ متر مربع توسط هنرمندان در منطقه Belle de Mai افتتاح خواهد کرد.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298136394.webp"> در حالی که بسیاری از هنرمندان اینجا بازنمایی خود را انتخاب می‌کنند یا به انجمن‌های جمعی می‌پیوندند، صحنه گالری در مارسی پویا است و شامل نام‌هایی مانند گالری خاطرات، ‌کریوکور، گالری GHOST، گالری کوکاناس و گالری Double V است. نمایشگاه Art-o-Rama که امسال (از سی‌ام اوت تا یکم سپتامبر) برپا می‌شود بزرگترین نمایشگاه در جنوب فرانسه است و هدف آن حمایت از گالری‌های جدید و بسیار جوان است. شهر مارسی در سال گذشته نیز شاهد بازگشایی و بازسازی پنج میلیون یورویی موزه هنرهای معاصر مارسی بود که این پروژه به مدت چهار سال به طول انجامید. &nbsp;قاهره، مصر<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298153608.webp"> صحنه هنر در پایتخت پرهیاهو مصر اغلب تحت‌الشعاع میراث عظیم تاریخ و فرهنگ مصر باستان است. در واقع، انتظار می‌رود امسال افتتاحیه رسمی موزه بزرگ مصر (GEM) در استان جیزه قاهره، در کنار اهرام ثلاثه باشد (بخش‌هایی از سایت در حال حاضر برای بازدیدکنندگان باز است اما گالری‌ها هنوز امکان پذیرفتن بازدیدکنندگان را ندارند). GEM با مساحتی در حدود پنجاه هزار متر مربع و با هزینه‌ای بیش از یک میلیارد دلار یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های باستان‌شناسی جهان خواهد بود که بیش از صد هزار اثر از جمله کل مجموعه گنجینه‌های توت‌عنخ‌آمون را در خود جای می‌دهد و پیش‌بینی شده که این فضا تا قبل از ماه می افتتاح شود.اما پیش از افتتاح GEM موجی از فعالیت‌های خلاقانه نظرها را فراتر از دنیای باستان‌شناسی به خود جلب کرده است. به عنوان مثال ساختمان GEM میزبان نمایشگاه‌های پاپ‌آپ معاصر مانند “ردپای مصر” توسط هنرمند بین رشته‌ای آلمانی-مصری سوزان هفونا بوده است.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298176932.webp"></figure>در نزدیکی موزه جدید سازمان‌های هنری خصوصی همچون CulturVator و Art d'Egypte نمایشگاه سالانه مجسمه‌های خود را با عنوان «همیشه اکنون است» در سال ۲۰۲۱ راه‌اندازی کردند و هنرمندانی مانند JR ،eL Seed و Lorenzo Quinn آثار هنری خود را در محوطه اهرام بزرگ به نمایش گذاشتند که امسال شاهد چهارمین دوره این نمایشگاه خواهیم بود.قاهره مملو از ابتکارات هنری مستقل و مردمی است مانند گالری تاون هاوس و دارب 1718. با این وجود، پروژه‌های جدید همچنان به این لیست اضافه می‌شوند که از جمله یک برنامه اقامتی جدید با موسسه هنری آرد که توسط اتحادیه اروپا تامین می‌شود در حال شکل‌گیری است. &nbsp;ایبیزا، اسپانیا<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298199295.webp"> فراتر از کلوب‌های معروف در جهان و تفریحات شبانه دیوانه‌وار ایبیزا، این شهر فضایی آرام و به سبک هیپی‌ها و اقامتگاهی برای هنرمندان است. نمایشگاه CAN Art Ibiza در سال ۲۰۲۲ راه‌اندازی شد و مجموعه‌داران و فروشندگان آثار هنری را تشویق می‌کند تا از تجربه‌ای آرام در نمایشگاه هنری لذت ببرند. برخی از جلوه‌های این شهر ساعات کاری نمایشگاه از ساعت ۱۸ است که تا ساعت ۱۰ شب به طول می‌انجامد. با این حال در سال ۲۰۲۴ فضای رویداد FECOEV درست خارج از شهر قدیمی ایبیزا باز می‌گردد، اما کمی زودتر و به امید جذب جمعیتی که برای فصل مهمانی تابستانی به جزیره می روند در تاریخ ۲۶ تا ۳۰ ژوئن درب‌ها به روی بازدیدکنندگان بازگشایی می‌شود.این نمایشگاه همچنین برنامه‌های خارج از سایت را با نمایشگاه‌های پاپ‌آپ و رویدادهایی در مکان‌هایی مانند Faro de ses Coves Blanques واقع در فانوس دریایی سابق و مرکز فرهنگی در Sa Punta des Molì که در یک آسیاب بادی بازسازی‌ شده قرار دارد آغاز کرده است. فضاهای گالری جدیدی مانند Parra &amp; Romero و Can Garita در این شهر پدیدار شده اند که دومی در یک کلبه ماهیگیر قدیمی قرار دارد.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1707298221599.webp"> بازدید از استودیوها یکی از بهترین راه‌ها برای دیدن هنر ایبیزا است که بسیاری از هنرمندان خلاق را به سمت آب و هوای گرم جزیره و مناظر چشمگیر جذب می‌کند. از جمله بنیانگذاران جنبش ZERO هاینز ماک، هنرمند محلی ژسوس دی میگل، نقاش استرالیایی ویلیام مک‌کینون، هنرمند سرامیک‌ساز راشل وشکه سندزیکاس، لورا دی گرینیو و ایوت اسپاورز هستند.Las Cicadas Ibiza یک خانه تفریحی مجلل واقع در یک مزرعه بازسازی شده پانصد ساله است که در سال ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد و میزبان گروه‌هایی از هنرمندان برای اقامت در طول سال است. عمچنین در سال ۲۰۲۳ هنرمند مکزیکی Stefan Brüggemann یک استودیو و فضای اقامتی را در زمینی به مساحت سی هزار متر مربع در جزیره افتتاح کرد. &nbsp;منبع: artsy.net &nbsp;

پنج شهر مهم سال ۲۰۲۴ در دنیای هنر

در این مطلب با تاثیرگذارترین هنرمندان سال ۲۰۲۳ آشنا می‌شویم.

تاثیرگذارترین هنرمندان سال ۲۰۲۳

در این مقاله به گالری‌های مطرح در سال سختی که بر بازار هنر گذشت سر می‌زنیم و با دلایل موفقیت آن‌ها آشنا می‌شویم.

ده گالری که در سال ۲۰۲۳ در دنیای هنر مطرح شدند.

در این مطلب نگاهی کلی به فعالیت بازار هنر از جمله فروش حراجی‌ها، نمایشگاه‌ها و گالری‌های مطرح خواهیم انداخت.

خلاصه‌ای از فعالیت بازار هنر در سال ۲۰۲۳

در این مقاله به خلاصه‌ای از صحبت‌های آرتسی با گالری‌داران مطرح در رابطه با چگونگی شکل‌گیری روابط سازنده بین هنرمندان و گالری می‌پردازیم. 

وقتی یک گالری نمایندگی هنرمندی را به عهده می‌گیرد اتفاق جدیدی در مسیر حرفه‌ای هنرمند و گالری رخ می‌دهد که می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد. برای هنرمند، این امر می‌تواند به معنای امنیت مالی، قرار گرفتن در معرض دید عموم و پیشرفت حرفه‌ای باشد. برای گالری‌ها، داشتن گروهی مناسب از هنرمندان در فهرستشان می‌تواند بخش مهمی از شکل‌دهی هویت عمومی و تعیین وضعیت‌ حرفه‌ای آن‌ها باشد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697574766.webp"><figcaption>Hans Namuth - Jesper Johns &amp; Leo Castelli&nbsp;</figcaption></figure>با تصمیم‌گیری برای نمایندگی کردن از یک هنرمند، گالری مسئولیت نمایش، تبلیغ و فروش آثار هنرمند را بر عهده می‌گیرد و در عین حال در مسیر حرفه‌ای خود قدم برمی‌دارد. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ فروشندگان افسانه‌ای آثار هنری مانند لئو کاستلی (Leo Castelli) و آلن فرامکین (Alan Frumkin) به هنرمندان خود کمک هزینه ماهانه می‌دادند تا در تهیه لوازم هنری و هزینه‌های استودیو به آن‌ها کمک کنند. از دهه ۱۹۸۰ گالری‌ها همه چیز را از هزینه‌های تولید گرفته تا انتشارات، نمایندگی مطبوعات، نمایشگاه‌های هنری و بازارهای آنلاین تحت پوشش خود قرار داده‌اند.جالب اینجاست که بسیاری از گالری‌ها هنوز همچنان با همین مدل به حرفه خود ادامه می‌دهند. اما در یک بازار گسترده آثار هنری که به طور فزاینده‌ای جهانی می‌شود، گالری‌ها رویکردها و استراتژی‌های متفاوتی را برای جذب هنرمندان و همکاری با آن‌ها در پیش می‌گیرند. برای درک بهتر این مسئله آرتسی (Artsy) با گالریست‌هایی از نقاط مختلف جهان و در بخش‌های مختلف بازار هنر مصاحبه‌کرده که در این مطلب بخشی از این گفتگوها را خواهیم خواند.زمانی که گالری قصد همکاری با هنرمندی را دارد توجه به آثار هنری او نقش کلیدی را برای گالری‌ها ایفا می‌کند. پس از بررسی آثار هنری ایجاد ارتباط با هنرمند به زودی پس از آن اتفاق می‌افتد و نحوه ایجاد این روابط بین گالری‌ها و هنرمندان می‌تواند متفاوت باشد. سانی رهبر (Sunny Rahbar) یکی از بنیانگذاران The Third Line در دبی، به آرتسی گفت که پس از بازدید از استودیو و جلسات متعدد گالری معمولاً با هنرمند در یک نمایش کوچک شروع به کار می‌کند و سپس رابطه از آنجا تکامل پیدا می‌کند. این گالری (The Third Line) با تمرکز بر هنرمندانی از خاورمیانه، شمال آفریقا و جنوب آسیا، ترجیح می‌دهد هنرمندان نوظهور را پذیرفته و برای ایجاد رابطه بلندمدت با آن‌ها تلاش کند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697611007.webp"><figcaption>Sunny Rahbar by Kristina Sergeeva</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697642107.webp"><figcaption>Jauma Plensa - Hortensia Silence&nbsp;</figcaption></figure> والری کاربری (Valerie Carberry) یکی از شرکای Gray در شیکاگو، می‌گوید که گالری اغلب به دلیل توصیه یا معرفی یک هنرمند دیگر یا کیوریتور مورد اعتماد، گفتگو را با یک هنرمند جدید آغاز می‌کند و سپس این رابطه به طور ارگانیک تکامل می‌یابد. برعکس، تورستن آلبرتز (Thorsten Albertz) یکی از بنیانگذاران (Albertz Benda) در نیویورک، مسیر را برای نمایش آثار هنری یک هنرمند جدید شبیه به دوستیابی می‌بیند، به طوری که گالری ابتدا آثار هنرمند را در یک نمایش گروهی به نمایش می‌گذارد یا قبل از آن که این حلقه دوستی شکل بگیرد قطعه‌ای از آثار هنرمند را در یک رویداد هنری ارائه می‌دهند.&nbsp;هنگامی که گالری نمایندگی هنرمند جدید را به عهده می‌گیرد، مسئولیت بزرگی را پذیرفته است. رهبر گفت: “هدف ما هنگام نمایندگی یک هنرمند این است که برای آن‌ها بستری فراهم کنیم، حرفه آن‌ها را پرورش دهیم، [و] آثارشان را به عموم مردم، مجموعه‌داران و دیگر دست‌اندرکاران دنیای هنر ارائه کنیم.” ما همچنین قصد داریم که آثار آن‌ها را در مجموعه‌ها و مؤسسات مناسب قرار دهیم. به طور خلاصه، ما امیدواریم که از هنرمندان خود حمایت کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها تمرینی پایدار و پیشرفتی موفقیت‌آمیز دارند.برای گالری مستقر در بروکسل، خاویر هافکنز (Xavier Hufkens) درک متقابل، انتظارات مشترک و زمان‌بندی از ملاحظات کلیدی هنگام اضافه کردن یک هنرمند به مجموعه گالری است. خاویر هافکنز، بنیانگذار گالری، می‌گوید: “تعهد به نمایندگی یک هنرمند به این معنی است که ما کاملاً در حمایت از حرفه آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. برای این کار، ما به هر شکلِ ممکن از هنرمندان خود حمایت می‌کنیم تا کمک کنیم که کاملاً روی کار خود تمرکز کنند.”<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697699410.webp"><figcaption>Xavier Hufkens by Jean François Jaussaud</figcaption></figure>این رابطه برای یک گالرییست، مشارکت با هنرمندان از ارائه مشاوره استراتژیک تا کمک‌های مالی و لجستیکی را شامل می‌شود. هافکنز افزود: “برعکس همین امر نیز صادق است. نمایندگی یک هنرمند خاص یا برپایی یک نمایشگاه برجسته می‌تواند سنگ بنای واقعی باشد که به تعریف هویت گالری کمک می‌کند."برای لورنزو فیاسکی (Lorenzo Fiaschi) یکی از سه بنیانگذار Galleria Continua “هدف ترویج کار یک هنرمند است و برای ما این به معنای حمایت از آن‌ها در تولید پروژه‌های جدید، حتی پروژه‌های بسیار پرتقاضا - گاهی حتی دیوانه‌کننده است. این کمک‌ها هم از نظر لجستیکی و هم از نظر اقتصادی است.”این گالری که نماینده شصت و هفت هنرمند از پنج قاره است، این کار را با ارائه آثار هنرمندان خود در هشت گالری در سراسر جهان انجام می‌دهد. فیاسکی معتقد است “این فعالیت را برای ایجاد پل‌های فرهنگی جدید که همیشه منبع الهام غنی‌ برای هنرمند و مردم کشور میزبان است انجام می‌دهد.”<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697736087.webp"><figcaption>Lorenzo Fiaschi by Nestor Kim</figcaption></figure>برای استر وارت کیم (Esther Varet Kim) بنیانگذار گالری Various Small Fires که شعبه‌هایی در لس آنجلس، سئول و دالاس دارد و بیش از بیست هنرمند را نمایندگی می‌کند، این امر به معنای «مسئولیت‌پذیری برای ایجاد رفاه مالی هنرمندان» است.&nbsp;“من کاملاً صادق هستم. کار من فروش آثار هنری برای هنرمندان است. به همین سادگی؛” وارت کیم ادامه داد “این چیزی است که آن‌ها از من می‌خواهند. هنرمندان از من می‌خواهند که هنرشان را بفروشم و از من می‌خواهند که این کار را به خوبی انجام دهم – هر چه که باشد.”در میان اکثر گالری‌ها حرفه‌ای بودن، همکاری و اعتماد به عنوان مهمترین چیزهایی است که از هنرمندان خود انتظار داشتند؛ در عین حال برخی مسائل جنبه خانوادگی هم دارند. رهبر ادامه داد “عضوی از گالری بودن به این معنی است که هنرمندان بخشی از خانواده گالری ما هستند. ما با هم کار می‌کنیم تا به یکدیگر کمک کنیم.”فیاسکی از گالری Continua گفت که این گالری همچنین می‌خواهد هنرمندانش “انرژی، احترام، دید در سطح بین‌المللی، در دسترس بودن بی‌قید و شرط و خطرپذیری همیشگی که ما را از دیگران متمایز می‌کند” داشته باشند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697771726.webp"><figcaption>Sara Anstis - SHELLS</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697806915.webp"><figcaption>Esther Kim Varet</figcaption></figure>&nbsp;چگونه گالری‌هایی که هنرمندان زیادی را نمایندگی می‌کنند به نیازهای فردی هر هنرمند رسیدگی می‌کنند؟کارلا کاماچو (Carla Camacho) یکی از شرکای Lehmann Maupin که نماینده حدود چهل هنرمند و گالری‌هایی در نیویورک، لندن، هنگ کنگ و سئول است گفت: “حتی در حالی که گالری و فهرست هنرمندان هر روزه به رشد خود ادامه می‌دهند، ما اطمینان می‌دهیم که از هر یک از هنرمندان با دقت و مسئولانه مراقبت شود. ما یک گروه بسیار قوی از شرکا و مدیران داریم که در یک نمای کلی سیصد و شصت درجه هنرمندان را پشتیبانی می‌کنند که این شامل سرپرستی، پوشش مطبوعاتی و موفقیت تجاری آن‌ها است.”برای هافکنز عنصر حیاتی&nbsp; دیگری وجود دارد که از اولویت‌های او به حساب می‌آید. او گفت: “در حالی که ما یک تیم اختصاصی داریم که به طور فعال روابط روزمره را با هنرمندانمان حفظ می‌کند، من واقعاً مهم می‌دانم که شخصاً با هر هنرمند تعامل داشته باشم. به همین دلیل است که اصرار دارم در هر نمایشگاهی حضور داشته باشم و سعی می‌کنم به طور منظم از استودیو هر هنرمند بازدید کنم. این جنبه از نقش من دقیقاً دلیلی است که من عاشق کاری هستم که انجام می‌دهم و هیچ چیز خاص‌تر و الهام بخش‌تر از حضور در استودیو یک هنرمند نیست. من می‌توانم بگویم این موضوع به تمرکز اصلی کار من تبدیل شده است.”<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697868906.webp"><figcaption>Mika Rottenberg</figcaption></figure>چندین گالری نیز گامی برای به اشتراک گذاشتن نمایندگی یک هنرمند برداشته‌اند که می‌تواند مدلی عادلانه‌تر و پایدارتر برای همه طرف‌ها باشد. برای مثال، در سال ۲۰۱۲ گالری Andrea Rosen نمایندگی مشترک میکا روتنبرگ (Mika Rottenberg) را به همراه گالری Nicole Klugsbrun اعلام کرد.امروزه روتنبرگ توسط Hauser &amp; Wirth که اخیراً یک مدل جدید برای نمایندگی مشترک ایجاد کرده است که آن را "Collective Impact" نامیده است نمایندگی می‌شود. گالری این ابتکار را به عنوان «نوع جدیدی از اتحاد بین گالری‌ها در مقیاس‌های مختلف توصیف کرد که در آن شفافیت کامل و اشتراک منابع می‌تواند هم از حرفه هنرمندان و هم از سلامت مداوم حوزه وسیع‌تر گالری حمایت کند». تحت این مدل، این مگا گالری اخیراً با گالری Nicola Vassell برای به اشتراک گذاشتن آثار نقاشی Uman هنرمند سومالیایی ساکن نیویورک شریک شد و همچنین در حال همکاری برای نمایندگی مشترک آثار نقاشی فیگوراتیو Ambera Wellman است.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697898368.webp"><figcaption>Shihui Zhou</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697931661.webp"><figcaption>Sara Lee Hantman by Coley Brown</figcaption></figure> با این حال، همه گالری‌ها نمی‌خواهد هنرمندان را نمایندگی کند. LATITUDE که یک گالری کوچک در قلب محله چینی‌های نیویورک است به طور کلی از نمایندگی هنرمندان اجتناب کرده است. شیهوی ژو (Shihui Zhou) که گالری را در سال ۲۰۲۰ تأسیس کرد گفت: “ما به دلایل متعددی تصمیم گرفتیم که هنرمندان را نمایندگی نکنیم. این انتخاب همچنین می‌تواند منعکس‌کننده ظرفیت، مأموریت یا سطح تعهدی باشد که ما در حال حاضر می‌توانیم به هنرمندان ارائه کنیم.”به گفته ژو، این رویکرد، گالری را قادر می‌سازد تا در سطح متفاوتی از انعطاف‌پذیری و فراگیری کار کند که با «آرزوهای ما برای معرفی عبارات هنری متنوع به مخاطبان‌مان و در عین حال پرورش ارتباطات معنادار با هنرمندان خاص در طول زمان» همسو باشد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1704697970759.webp"><figcaption>Hélio Melo &amp; Alison Saar</figcaption></figure>سارا هانتمن (Sara Hantman) که سال گذشته گالری SEA VIEW را در لس آنجلس تأسیس کرد نیز از جمله کسانی است که تصمیم گرفته است در این نقطه نوپای وجود خود نماینده هنرمندان نباشد. هانتمن به آرتسی گفت: “برای من در مراحل اولیه گالری تمرکز بر ساختن یک برنامه و هویت معنادار در همکاری نزدیک با هنرمندان اهمیت بیشتری دارد. گالریست‌ها اغلب موفقیت را با فهرستی در حال رشد مرتبط می‌دانند، اما فهرست‌ها دائما در حال تغییر هستند.”نداشتن فهرستی از هنرمندان به گالری اجازه می‌دهد تا با طیف وسیعی از هنرمندان کار کند و با دقت در مورد نوع هویت گالری برای توسعه دراز مدت برنامه‌ریزی کند. برای هانتمن هم گالری و هم هنرمندان آن می‌توانند در کنار هم تکامل پیدا کنند. او گفت: “وقتی ما اعتماد یکدیگر را داریم، گالریست‌ها و هنرمندان می‌توانند به ایجاد مشاغل طولانی‌مدت که برای دو طرف سودمند است کمک کنند.”&nbsp;منبع: artsy.net &nbsp;

نمایندگی کردن هنرمند توسط گالری به چه معناست؟

در این مقاله به هفته هنر در شهر میامی خواهیم رفت و از پرهیایوترین هنرمندان این رویداد جذاب خواهیم گفت.

هفته هنر میامی در روزهای پایانی سال ۲۰۲۳ برگزار شد و آثار هنری فراوانی روانه این رویداد شدند. همین اتفاق چالشی بزرگ برای دیده شدن آثار هنرمندان حاضر در این رویداد ایجاد کرد. اما نکته جالب رویداد امسال حضور هنرمندان نوظهور در سراسر نمایشگاه‌ها، گالری‌ها، مؤسسات و مجموعه‌های خصوصی میامی بود که در مکان‌های مختلف آثار هنری خود را نمایش می‌دادند، در رابطه با آثارشان گفتمان‌هایی برپا کردند و اولین حضور قابل توجه را در سراسر این رویداد مهم هنری داشتند. &nbsp;الخاندرو پینیه‌رو بِلوAlejandro Piñeiro Bello<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662071136.webp"><figcaption>Installation view at the Rubell Museum&nbsp;</figcaption></figure>از هنرمندان مطرح این دوره می‌توان به الخاندرو پینیه‌رو بِلو اشاره کرد که دیدن نقاشی‌های خیره کننده او در هفته هنر میامی کاری دشوار بود. الخاندرو پینیه‌رو که در بحبوحه حرکت رو به رشد حرفه‌ای خود پس از نمایش انفرادی با گالری پیس در سئول در ماه ژوئن گذشته مورد توجه قرار گرفته بود در هفته هنر میامی نیز از هنرمندان برجسته بود. این هنرمند علاوه بر نمایش نقاشی‌های منظره غول‌پیکر و رنگارنگ خود در موزه روبل، یک نمایشگاه انفرادی در همین حوالی در گالری محلی KDR افتتاح کرد. به علاوه، آثار او را می‌توان در پروژه‌های هنری مارکز، در فضای مجموعه خصوصی جان مارکز و همچنین در غرفه Pace’s Art Basel Beach Miami مشاهده کرد. پینیه‌رو بلو از هنرمندان گالری پِیس است که در مراسم شام هم شرکت کرد. مراسمی پر ستاره که توسط ونوس ویلیامز در COTE Miami برگزار شد. &nbsp;ملیسا جوزفMelissa Joseph<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662156147.webp"><figcaption>Olive’s Hair Salon&nbsp;</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662208140.webp"><figcaption>First Aid</figcaption></figure>ملیسا جوزف و آثار بافتنی و نمدی مسحورکننده‌اش پس از نمایش انفرادی بسیار موفقش در گالری مارگوت سامِل در نیویورک، حضوری قدرتمند در میامی داشت. او علاوه بر نمایش آثارش در همکاری با گالری سانفرانسیسکو ربکا کاماچو در نادا NADA، آثار فیگوراتیو و مبهم خود را در یک نمایش گروهی به نام «شاعر ابعاد» که توسط لری اوسی-منسا کیوریت شده بود و توسط ARTNOIR در استودیو UBS در بازل ارائه شده بود به نمایش گذاشته شد. بعلاوه، اثر او با عنوان « ۲ مایل در پشت کامیون مرغ‌داری» در ICA Miami و در ویترینی از خریدهای اخیر موزه به نمایش درآمد. در این رویداد ملیسا جوزف سخنران پانلی در مورد هنرمندان آسیای جنوبی در ICA بود و مراسمی نیز توسط برند مد anOnlyChild به افتخار او برگزار شد. به این شکل بسیار واضح است که اشتیاق به آثار هنری ملیسا جوزف در حال افزایش است.&nbsp;هنرمندان پروژه اسپینلوThe Artists of Spinello Projects<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662248795.webp"><figcaption>Premonition&nbsp;</figcaption></figure>برنامه گالری Spinello Projects مستقر در میامی همیشه یکی از برجسته‌ترین فضاهای هفته هنر میامی است. امسال فهرست نمایش‌ها و پروژه‌های هنرمندان پروژه اسپینلو بسیار چشمگیر بود که این نشان از نفوذ رو به رشد اسپینلو در دنیای هنر دارد.اسپینلو با استفاده کامل از فرصت‌های بومی مجموعه‌ای از پنج نمایش انفرادی را در سراسر شهر اجرا کرد که مجموعاً «عصر همجنس‌گرایان» نام داشت و به گفته گالری این مجموعه به «هنرمندانی که آثارشان مظهر غنی از تجربیات عجیب و غریب، روایت‌ها، و بیان هنری این گروه از افراد را شامل می‌شود» اختصاص دارد. این سه نمایش انفرادی شامل آثار بارنابی ویتفیلد، جورجیو سلین و خوان آرانگو پالاسیوس بود بعلاوه نمایشی از آدولفو رنه سانچز که با همکاری گالری Swampspace ارائه شده است. اما شاید بتوان گفت که تاج جواهر این مجموعه را می‌توان به غرفه آثار انفرادی اسای آلفردو بود که در بخش Positions در Art Basel Beach Miami به نمایش درآمد اهدا کرد. نقاشی‌های فیگوراتیو جذاب این هنرمند پورتوریکویی در یک ساعت و نیم اول نمایشگاه با پنج اثر خریداری شده&nbsp;به ترتیب توسط ICA Miami و با حمایت کلکسیونر سرشناس، هال فیلیپس، دو اثر توسط مجموعه خانواده هورت و دو اثر نیز توسط کلکسیونرهای محلی میامی، پیلار کرسپی و استفن رابرت شروع فوق‌العاده‌ایی را تجربه کرد.علاوه بر همه اینها، اسپینلو با پروژه Fringe همکاری کرد تا آثار هنری سه هنرمند دیگر خود را در سراسر شهر نمایش دهد. نقاشی دیواری عمومی «پری دریایی دراز کشیده» که توسط هنرمندان کوبایی الیوت و اریک خیمِنِز، با حمایت بنیاد شوالیه، در کنار ساختمان نمادین مور می‌درخشید.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662337599.webp"><figcaption>Reginald O’Neal - Installation view of The Cellist</figcaption></figure>و هنرمند ساکن میامی، رجینالد اونیل نیز در طول این هفته دو مجسمه غول پیکر خود را با عناوین The Cellist و&nbsp; The Saxophonist&nbsp; به نمایش درآورد. هر دو اثر در سال ۲۰۲۳ خلق شده و ایده آن از روی مجسمه‌های چینی بسیار کوچک موسیقیدانان جاز بود که هنرمند مدتی قبل آن‌ها را در نیواورلئان خریداری کرده بود.&nbsp;کامیلا فالکِزCamila Falquez<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662409859.webp"><figcaption>Camila Falquez - Samantha Siagama - Tran-Indigenous leader - “Compañero” series</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662647087.webp"><figcaption>Camila Falquez - Installation view at Hannah Traore&nbsp;</figcaption></figure>در بحبوحه یک رویداد جذاب از NADA Miami، کامیلا فالکز، عکاس ساکن نیویورک، توجه‌ را به خود جلب کرد. اثر او با عنوان «سامانتا سیاگاما» از رهبر دگرباش بومی توسط موزه هنر پرز میامی (PAMM) برای مجموعه دائمی این موزه خریداری شد. گالری هانا ترائوره Hannah Traore یک غرفه انفرادی از آثار این هنرمند را ارائه کرد که نشان دهنده تمرکز این هنرمند بر شناخت و توانمندسازی جامعه ترنس کلمبیا است. عکس قابل توجهی که توسط PAMM خریداری شده است، سامانتا، رهبر جامعه ترنس کلمبیایی و فعال اجتماعی را نشان می‌دهد که به عنوان یک کارگر مزرعه قهوه مشغول جمع کردن محصول است. دامن سفید و روان او که بخش بارزی از اثر است توسط&nbsp; کامیلا فالکز و استایلیست لورنا مازا از پرده‌های مزرعه طراحی شده بود. کامیلا فالکز اولین نمایشگاه انفرادی خود را با گالری هانا ترائوره در سال ۲۰۲۲ برگزار کرد و عکس‌های او در نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال، ووگ و دیگر نشریات مهم منتشر شده است. همچنین کامیلا فالکِز در اوایل سال در مراسم اهدای جوایز مد در آمریکای لاتین به عنوان عکاس مد سال انتخاب شد. &nbsp;سالیسا رزاSallisa Rosa<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662728356.webp"><figcaption>Sallisa Rosa - Topography of Memory&nbsp;</figcaption></figure>هنرمند برزیلی سالیسا رزا این هفته با اثر خود با عنوان «توپوگرافی حافظه» که یک اینستالیشن در مقیاس بزرگ بود کالینز پارک روتوندا را به یک غار آرام تبدیل کرد و اولین حضور قدرتمند خود را در ایالات متحده به ثبت رساند. این چیدمان به سفارش Audemars Piguet Contemporary و سرپرستی تیاگو د پائولا سوزا Thiago de Paula Souza از بیش از صد فرم سفالی دست‌ساز و پخته شده تشکیل شده است که برخی روی زمین نصب شده و تعدادی از بالا آویزان شده‌اند تا محیطی محصور و مناسب برای مراقبه ایجاد کنند. این اثر غارها و کیهان را با اشکال مخروطی مانندی که از سطح زمین بالا می‌آیند و گوی‌های سیاره‌مانندی که از سقف آویزان شده‌اند گرد هم می‌آورد. رزا خشت خود را از مناطقی از ریودوژانیرو تهیه می کند و همین امر اثر او را به خود زمین و همچنین خاطره اجدادی این سرزمینش متصل می‌کند. این اینستالیشن که فضایی آرام را در طول یک هفته دیوانه‌وار فراهم کرده بود توجه کیوریتورهای برجسته چون آدریانو پدروسا (Adriano Pedrosa) و گلن آدامسون (Glenn Adamson) را به خود جلب کرد. این اثر تا هفدهم دسامبر در میامی در معرض دید قرار خواهد بود و سپس برای نمایش در پیناکوتکا د سائوپائولو در سال ۲۰۲۴ عازم سفر خواهد بود. اثر رزا همچنین امسال در آرت بازل میامی Art Basel Beach Miami در غرفه A Gentil Carioca به نمایش گذاشته شد. &nbsp;کِیتی استاُتKatie Stout<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662794612.webp"><figcaption>Katie Stout - Olympia</figcaption></figure>کتی استات که به صورت حرفه‌ای در دنیای هنر و طراحی فعالیت دارد، اغلب از هنرمندان مورد علاقه هفته هنر میامی است. البته تلاش‌های گالری نینا جانسون (Nina Johnson) در رابطه با حضور موفق او در این رویداد را نمی‌توان نادیده گرفت. آخرین نمایش انفرادی او با عنوان «المپیا» چهارمین نمایش او در همکاری با گالری است اما این بار این اثر شگفت‌انگیزتر از همیشه به نظر می‌‌رسد. آثار ستاره‌ای مجموعه‌ای از ظروف درخشان هستند که از قطعاتی که روی پایه‌ها قرار گرفته‌اند تا شکل‌های تقریباً بزرگی که روی زمین نشسته‌اند تشکیل شده‌اند؛ به همراه گل‌های شکوفه‌دار و خانم‌های کوچکی که از سطوح براق لعاب‌دار که با طلا تزیین شده‌اند می‌پرند. کیتی استاُت برای آثارش از پالت صورتی، سبز و آبی پاستلی استفاده کرده که همین انتخاب فضای نمایش را گرم می‌کند. همچنین بکارگیری و خلق برخی از فرم‌های استاُت مانند قطعات بلند و عجیب و غریب ساخته شده از فیگورهای زن و حیوان که روی هم قرار گرفته‌اند فضای شگفت‌انگیزی به نمایش می‌دهد. آثار استاُت نیز در غرفه گالری نینا جانسون به نمایش گذاشته شده است.&nbsp;سوکه‌بانSukeban<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662854585.webp"><figcaption>Saki Bimi &amp; Konami - Sukeban</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1703662966624.webp"><figcaption>Queen of Hearts &amp; Maya Mamushi - Sukeban</figcaption></figure> بسیار خب، سوکه‌بان یک هنرمند نیست، اما من فکر می کنم عادلانه است که زنان لیگ کشتی ژاپن را هنرمندان خطاب کنیم. برگزاری پنج مسابقه کشتی نمایشی آن‌ها قطعا یکی از پرهیاهوترین اتفاقاتی بود که در تمام هفته در میامی رخ داد. پس از اولین سفر موفقیت‌آمیز این گروه به نیویورک در پاییز امسال، این بار سوکه‌بان در پارک اسکیت لات میامی در زیر یک زیرگذر برگزار شد. جایی که انبوهی از شرکت‌کنندگان در اطراف یک رینگ کشتی جمع شدند و در حالی که جفت‌های کشتی‌گیر در اواخر عصر چهارشنبه با هم روبرو می‌شدند با خوشحالی به تشویق کردن آن‌ها مشغول می‌شدند. سوکه‌بان به عنوان ترکیبی بدیع از هنر، مد، طراحی و ورزش بر روی تشک آمد و همه این جای خالی‌ها را پر کرد. نکته قابل توجه این است که طراحی لباس و آرایش کشتی‌گیران توسط المپیا ل تان (Olympia Le-Tan) که یکی از بنیانگذاران و کارگردان هنری سوکه‌بان است به همراه ایسامایا فرنچ (Isamaya Ffrench) هنرمند گریم طراحی شده است. همچنین طراحی کمربند قهرمان مسابقات نیز توسط مارک نیوسون (Mark Newson) طراحی شده است.&nbsp; &nbsp;منبع: artsy.net &nbsp;

پرهیاهوترین هنرمندان در هفته هنر میامی ۲۰۲۳

در این مطلب روند رو به رشد بازار چاپ را در روزهای منتهی به نمایشگاه سالانه آثار هنری چاپی در نیویورک بررسی خواهیم کرد.

پس از دو هفته شلوغ در نمایشگاه‌های هنری سراسر اروپا و آسیا، نمایشگاه سالانه انجمن بین‌المللی فروشندگان چاپ هنرهای زیبا (IFPDA) در مرکز جاویتس (Javits Center) در نیویورک افتتاح می‌شود. این رویداد به‌عنوان بزرگ‌ترین نمایشگاه جهان که به صنعت چاپ و چاپ‌سازی اختصاص دارد، فرصتی برای کشف محبوب‌ترین آثار هنری در طول نسل‌ها، جنبش‌های هنرمندان و ناشران برجسته در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌دهد. همچنین این رویداد وضعیت بازار چاپ را به طور کلی مورد توجه قرار می‌دهد، بازاری که پیشرویان این صنعت توافق دارند که در حال حاضر دوره‌ای از فروش قوی و رشد خلاقانه را تجربه می‌کند.نمایشگاه چاپ IFPDA هر سال بزرگ‌تر و وسیع‌تر می‌شود. دیوید تونیک (David Tunick) رئیس IFPDA و یک فروشنده آثار استادان قدیمی (Old Masters) مستقر در نیویورک، گفت: «برای تهیه بلیط‌ها قبل از برگزاری نمایشگاه استقبال بسیار زیادی صورت می‌گیرد. مخاطبانی که شرکت می‌کنند هر سال جوان‌تر می‌شوند. مطمئناً آن‌ها بیشتر برای خرید چاپ‌های معاصر به دیدن این نمایش می‌آیند که در هر حال هر آنچه که باعث جذب و‌حضور آن‌ها در این نمایشگاه شود من را خوشحال می‌کند.»نمایشگاه چاپ IFPDA امسال، سی‌امین سالگرد این رویداد را تجربه خواهد کرد و بیش از نود غرفه‌دار از هفت کشور را گرد هم می‌آورد که آثاری را ارائه می‌کنند که بیش از پانصد و پنجاه سال تاریخ هنر را در بر می‌گیرد. اما گزارش بخش مجموعه‌داران آرتسی نشان می‌دهد که علی‌رغم شرایط ناپایدار اقتصادی، خریداران آثار هنری برای تهیه آثار چاپ اشتیاق بیشتری نشان می‌دهند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369183175.webp"><figcaption>Interior of IFPDA</figcaption></figure>جنی گیبس (Jenny Gibbs) مدیر اجرایی IFPDA گفت: «بی‌تردید نشانه‌هایی وجود دارد که بازار چاپ هم در حال رونق و هم از نظر اهمیت رو به رشد است. یک نمونه عالی از رشد، Hauser &amp; Wirth است که اخیراً یک گالری در منطقه چلسی افتتاح کرده است که به چاپ‌های نسخه‌‌ای اختصاص دارد. دلیلی وجود دارد که گالری‌های تراشه‌های آبی (Blue-Chip Galleries) به سمت صنعت چاپ حرکت می‌کنند و کلکسیونرهای بیشتری را با خود می‌آورند.افتتاح یک گالری تخصصی این فرصت را برای Hauser &amp; Wirth Editions فراهم کرده است تا چاپ‌های تاریخی را در کنار آثار منحصر به فرد هنرمندان در این رویداد به نمایش بگذارد. برای مثال، نمایشگاه کنونی آن از آثار «لوئیز بورژوا: روزی مادری بود» که شامل آثار چاپی، مجسمه‌ها و اینستالیشن‌هایی است که تأثیر اساسی چاپ‌سازی را در پیشبرد مرزهای عملکرد این هنرمند فقید نشان می‌دهد. این نمایش با آثاری منحصر به فرد، چاپ‌های بورژوا را نه به عنوان یک تمرین موازی، بلکه بیشتر به عنوان بخشی از مجموعه گسترده‌تر کار او معرفی می‌کند.اندرس برگستروم (Andres Bergstorm) مدیر Hauser &amp; Wirth Editions گفت: «این ساختمان جدید تعهد ما را به این مدیوم و دست اندرکاران آن تقویت می‌کند. بسیاری از هنرمندانی که ما با آن‌ها کار می‌کنیم به چاپ‌سازی مشغول هستند – برای بسیاری، چاپ تمرکز اصلی فعالیت‌شان است – و چاپ‌های آن‌ها حالتی نزدیک به تجربیات، تکنیک‌ها و ایده‌های هنرمندان را برای مجموعه‌داران این آثار فراهم می‌کند. Hauser &amp; Wirth Editions چاپ‌های لوئیز بورژوا و همچنین مجموعه‌ای از آثار هنرمندانی از جمله مارک برادفورد (Mark Bradford) رشید جانسون (Rashid Johnson) و مری هایلمن (Mary Heilmann) را در این نمایشگاه ارائه خواهد کرد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369240233.webp"><figcaption>Ruth Asawa - Cineraria</figcaption></figure> یکی دیگر از نام‌های مهم بلو چیپ در بازار چاپ، دیوید زویرنر (David Zwirner) یکی از جدیدترین اعضای IFPDA و یک شخصیت نسبتا تازه‌وارد در انتشارات است که کارگاه چاپ خود، Utopia Editions را در سال ۲۰۲۱ راه‌اندازی کرد.اله‌ری اردوس (Elleree Erdos) مدیر چاپ و آثار نسخه‌ای گفت: «ما نسخه‌های Utopia را برای حمایت از شیوه‌های چاپ هنرمندان گالری خود و همچنین ایجاد فرصتی برای هنرمندانی که می‌خواهند با این مدیوم آشنا شده و در این زمینه فعالیت کنند در گالری راه‌اندازی کردیم.»امسال، Utopia Editions چاپ‌های لوکاس آرودا (Lucas Arruda) را منتشر کرد و روابط جدیدی با هنرمندانی مانند سینتیا تالمج (Cynthia Talmadge) و هیلی بارکر (Hayley Barker) برقرار کرد تا اولین نسخه‌های خود را چاپ کنند. این گالری آثار تالمج و بارکر را در نمایشگاه چاپ IFPDA در کنار نسخه‌های تاریخی روث آساوا (Ruth Asawa) به نمایش می‌گذارد.اردوس گفت: «ما از طریق Utopia Editions توانسته‌ایم به مخاطبان گسترده‌ای دست یابیم که شامل مجموعه‌داران جدید و همچنین کسانی است که روابط خوبی با گالری دارند.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369299433.webp"><figcaption>Dana Schutz - Museum Type</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369336513.webp"><figcaption>Peter Doig - Two People At Night</figcaption></figure> ناشر برجسته چاپ از کارگاه Two Palms گفته‌های اردوس را تکرار کرد. الکساندرا اسلاتری (Alexandra Slattery) مدیر فروش این گالری، گفت: «چاپ راهی عالی برای کلکسیونرهای جدید است که خرید آثار هنری را شروع کنند. شما می‌توانید آثار چاپ را با هر قیمتی پیدا کنید، از چند صد دلار تا چند صد هزار دلار.»اسلاتری خاطرنشان کرد که نمایشگاه‌های سازمانی در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای شامل نمونه‌هایی از شیوه‌های چاپ هنرمندان بوده است. در نیویورک، نمایش‌های فعلی اد روشا (Ed Ruscha) در موزه هنر مدرن و جودی شیکاگو (Judy Chicago) در موزه جدید (New Museum) نه تنها شامل چاپ و نسخه‌های چاپی می‌شود، بلکه شامل برنامه‌نویسی و آموزش نیز می‌شود تا توضیح دهد که چگونه چاپ‌سازی بخشی جدایی‌ناپذیر از حرفه آن‌هاست. به عنوان مثال، روشا در یک گفتگو با کریستف شریکس (Christophe Cherix) سرپرست ارشد طراحی و چاپ MoMA، اعلام کرد که در نمایشگاه چاپ IFPDA شرکت می‌کند. بسیاری از غرفه‌داران همچنین خاطرنشان کردند که متصدیان موزه و کمیته‌های مجموعه در بین خریداران معمولی آن‌ها هستند.اسلاتری گفت: «من فکر می‌کنم که قدردانی در یک موسسه، مجموعه‌داران را تشویق می‌کند تا آثار چاپی آن هنرمندان را کاوش کرده و بخرند. مانند سایر فروشندگان و ناشران چاپ، Two Palms شاهد افزایش علاقه به هنرمندان در هنگام برگزاری نمایش‌های سازمانی است. گنجاندن آثار چاپ در این نمایشگاه‌ها اعتبار بیشتری به این مدیوم می‌بخشد. «چاپ بهترین راه برای دسترسی به آثار هنرمندان مورد تقاضا است. چاپ‌ها بسیار دموکراتیک‌تر هستند. آثار چاپ شده مقرون به صرفه‌تر هستند و حتی زمانی که آثار ویرایش نمی‌شوند، چاپ‌های منحصر به فرد معمولاً قیمت کمتری نسبت به سایر آثار اصلی روی کاغذ یا بوم دارند.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369409228.webp"><figcaption>Judy Chicago - Marie Antoinette from the Great Ladies series</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1702369472300.webp"><figcaption>Ed Ruscha - The World And It’s Surroundings</figcaption></figure> علاوه بر آثار هنرمندان مدرن و معاصر، به نظر می‌رسد که مجموعه‌داران نسخه‌های قدیمی‌تر را نیز پذیرفته‌اند. تونیک که در کارهای روی کاغذ از استادان قدیمی تا قرن بیستم مانند آلبرشت دورر، رامبراند و ادوارد مونک تخصص دارد و منتخبی از آثار هنرمندان مورد علاقه‌اش را به نمایش می‌گذارد، گفت: «[تخصص ما] در مقایسه با سایر چاپ‌ها گران‌تر است، با این حال ما تجربه تجاری موفقی داشتیم. در سال چهار یا پنج خریدار جدی و جدید برای ما کافی خواهند بود&nbsp; و این همان روندی است که ما در چند سال گذشته شاهد آن بوده‌ایم.»با افتتاح نمایشگاه چاپ IFPDA در این هفته، غرفه‌داران و برگزارکنندگان نمایشگاه خوشبین هستند که این حرکت به یک موفقیت بزرگ تبدیل شود. گیبز خاطرنشان کرد: «من مطمئن هستم که بازدیدکنندگان با درک بهتری از نقش مهم چاپ در بازار هنر آنجا را ترک خواهند کرد.» &nbsp;منبع: artsy.net

چرا بازار چاپ به شکوفایی خود ادامه می‌دهد؟

در این مطلب با تکیه به دانش متخصصین چاپ خواهیم خواند که برای جمع‌آوری آثار چاپ باید چه مواردی را در نظر گرفت و به چه نکاتی توجه کرد.

پنج نکته مهم در رابطه با جمع‌آوری آثار چاپ

نگاهی به Art Show سال ۲۰۲۳ در شهر نیویورک و آثاری که در این رویداد به نمایش گذاشته خواهد شد.

نمایش هُنری (The Art Show) سال ۲۰۲۳ &nbsp;نمایش هنری The Art Show که سالانه توسط انجمن فروشندگان آثار هنری آمریکا سازماندهی می‌شود و با استفاده از فضای خیابان هِنری (Henry Street Settlements)، متعلق به یکی از سازمان‌های خدمات اجتماعی، هُنری و مراقبت‌های بهداشتی در نیویورک، گالری‌های برتر کشور را گرد هم می‌آورد تا جذاب‌ترین آثار هنری تاریخی و معاصر را به نمایش بگذارند.&nbsp;آثاری که در این رویداد به نمایش گذاشته می‌شوند باعث ایجاد روابط جدید، گفتگوهای فعال با گالری‌ها و نگاهی دقیق‌تر به آثار هنرمندانی می‌شود که انواع ژانرها، شیوه‌ها و خاستگاه‌های ملی و بین‌المللی را نمایندگی می‌کنند. برگزارکنندگان The Art Show با برنامه‌هایی همچون پرزنتیشن‌های متنوع از هنرمندان گوناگون تا کارگاه‌های مختصر ایده‌پردازی، دامنه&nbsp;وسیعی از تجربیات فرهنگی، تعاملات معنادار و قرار گرفتن در معرض آثار هنری خارق‌العاده را به مخاطبان خود ارائه می‌دهد.&nbsp;هر سال قبل از برگزاری نمایش مجموعه The Art Show پیش‌نمایشی از آثاری که در غرفه‌ها و گالری‌های گوناگون ارائه خواهند شد برای عموم تدارک می‌بینند تا نگاه‌های بیشتری از سراسر جهان به سمت این گردهمایی خارق‌العاده هنری جلب شود.&nbsp;همکاری موسسات مالی خیابان هِنری با آرت شو، به عنوان تنها منبع مالی نامحدود این موسسات، در طول سه دهه تا به حال مبلغی بالغ بر سی و شش میلیون دلار برای این موسسات غیرانتفاعی درآمد داشته. همکاری بین آرت شو و خیابان هِنری امکان ایجاد یک تجربه هُنری بی‌نظیر را فراهم کرده و در عین حال درآمدزایی بیش از پنجاه هزار نیویورکی را گارانتی می‌کند.&nbsp;&nbsp;نگاهی به آثاری که در برخی از گالری‌ها به نمایش در خواهد آمد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781599923.webp"><figcaption>Tom Wesselmann - Smoker Study - Almine Rech booth</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781682923.webp"><figcaption>Faith Wilding - Leaf Goddess - Anat Ebgi booth</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781753092.webp"><figcaption>Tavares Strachan - Self Portrait - Marian Goodman Gallery</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781819589.webp"><figcaption>Richard Estes - The L Train At 14th Street - Schoelkopf Galley</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781891794.webp"><figcaption>Marilyn Minter - Target - Yancey Richardson Gallery</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699781970673.webp"><figcaption>Milton Avery - Yellow Jacket - Debra Force Fine Art booth</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699782045625.webp"><figcaption>Bertozzi &amp; Caseni - Avanzi - Spencer Westwater booth</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699782140807.webp"><figcaption>Lisa Corrine Davies - Temporal Track - Jenkins Johnson Gallery</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699782312538.webp"><figcaption>Sheila Hicks - Ondine - Sikkemma Jenkins &amp; Co Gallery</figcaption></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1699782389459.webp"><figcaption>David Hockney - White Porcelain - Mary Ryan Gallery&nbsp;</figcaption></figure>

آرت‌شو نیویورک ۲۰۲۳

در این مطلب به ظهور هوش مصنوعی در دنیای هنر و تاثیراتش بر بازار هنر خواهیم پرداخت.

چگونه می‌توان از قابلیت‌های هوش مصنوعی در جهت ارتقای بازار هنر بهره برد؟ &nbsp;با شیوع بیماری کووید -۱۹ و دوران قرنطینه بازار هنر در فضای آنلاین رونق تازه‌ایی گرفت و از طریق نرم افزارهایی مانند شبیه‌سازی که در این دوران به کار گرفته شد بسیاری از مجموعه‌داران آثار هنری به مشاهده گالری‌های آنلاین و دیدن تصاویر آثار هنری با وضوح بالا روی آوردند.&nbsp;یکی از جدیدترین پیشرفت‌های فناوری که دنیای هنر دیجیتال را تحت تاثیر قرار داده هوش مصنوعی است. ابزارهای هوش مصنوعی، از مدل‌های زبان مانند ChatGPT گرفته تا تولیدکننده‌های تصویر مانند DALL-E این قدرت را دارند که حجم عظیمی از اطلاعات را با یکدیگر ترکیب کنند و از طریق آن عبارت‌ها و داده‌های جدیدی تولید کنند.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1700637736152.webp"> &nbsp;برخی از هنرمندان مانند سوگون چانگ (Sougwen Chung) و آنا ریدلر (Anna Ridler) هوش مصنوعی را در فعالیت هنری خود گنجانده‌اند و برای کسانی که در دنیای هنر هستند ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی در حال استفاده است. در این مطلب آرتسی (Artsy) با بخشی از بازار هنر، از جمله گالری‌ها، مشاوران، خانه‌های حراج و کارآفرینان این حوزه صحبت کرده تا دریابد که چگونه هوش مصنوعی بر فعالیت خرید در بازار هنر تاثیر می‌گذارد.برای گالری تینا کیم (Tina Kim Gallery) که از هنرمندان معاصر بین‌المللی حمایت می‌کند هوش مصنوعی یک ابزار تحقیقاتی مفید بوده، به‌ویژه برای متونی که نیاز به ترجمه دارند. دیانا لی (Diana Lee) مدیر روابط بین هنرمندان و رسانه‌ها در این گالری گفت: «برای تحقیق در مورد هنرمندان تاریخی غیرغربی کارهای زیادی باید انجام شود. به عنوان مثال، نحوه تبدیل زبان کره‌ای به انگلیسی در واقع در سال ۱۹۸۴ تغییر کرد، بنابراین هوش مصنوعی به ما کمک می‌کند آنچه را که قبل و بعد از آن زمان می‌یابیم درک کنیم.»لی همچنین اضافه می‌کند که کارکنان گالری هنگام مکاتبه با هنرمندان کره‌ای از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند تا مطمئن شوند که لحن ایمیل‌هایشان برای گیرنده، بسته به سن و نسل‌شان مناسب است. به عنوان مثال، بسیاری از زبان‌های آسیایی برای تایید ارشدیت فردی که مورد خطاب قرار می‌گیرد، به تغییرات جزئی نیاز دارند.با این حال علی‌رغم وجود امکانات مختلفی که هوش مصنوعی در اختیار ما می‌گذارد گالری کیم از این ابزار برای قیمت‌گذاری بر روی آثار هنری استفاده نمی‌کند و به گفته لی، این گالری طی سال‌ها فعالیت خود با تعداد بسیاری از هنرمندان و با توجه به روند کاری و حرفه‌ای هنرمند و همچنین مشورت مستقیم با هنرمندان بر روی آثار قیمت‌گذاری می‌کند. <img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1700637773974.webp">برای گالری‌های دیگر مانند Addis Fine Art هوش مصنوعی یک فرصت است، اما در کوتاه‌مدت با شیوه آن همخوانی ندارد. کیت کربی (Keith Kirby) مدیر فروش و توسعه کسب و کار در این گالری گفت: «اگر هوش مصنوعی نقش جایگزین برای افکار بشر را بپذیرد احساس ترس می‌کنیم. وقتی صحبت از کار کیوریتوری با هوش مصنوعی به میان می‌آید چشم‌انداز خوبی وجود دارد و دانستن اینکه دقیقاً این امر تا کجا ادامه خواهد داشت چالشی است که همه تا حدی با آن مواجه خواهند شد.»کربی همچنین گفت که گالری‌های بزرگ‌تر با تیم‌های دارای منابع بیشتر احتمالاً &nbsp;مهارت استفاده از هوش مصنوعی و اجرای آن را زودتر و آسان‌تر فرا خواهند گرفت.به گفته دیرک بول (Derick Bull) معاون هنری قرن بیستم و بیست و یکم در کریستیز لندن، ارزش کلیدی ابزارهای هوش مصنوعی برای خانه‌های حراج، قدرت استخراج&nbsp; داده‌ها است. او گفت: «ما تقریباً یک دهه است که از هوش مصنوعی برای آماده‌سازی فهرست نویسی و کار تخصصی خود استفاده می‌کنیم. کاری که وقتی در کریستیز شروع کردم به صورت دستی انجام ‌می‌شد و چند روز طول می‌کشید. اما حالا، این کار در یک نانو ثانیه با کمک کامپیوتر انجام می‌شود و توسط تیم‌های ما به صورت دستی ویرایش و بررسی می‌شود.فناوری هوش مصنوعی همچنین بول و همکارانش را قادر می‌سازد تا رفتار مجموعه‌داران را بهتر درک کنند، تحولات بازار را تفسیر کنند و حتی فعالیت‌های شخصیت‌های عمومی مرتبط با حرفه‌شان را دنبال کنند. وی افزود: «صنعت ما باید با حجم کمی از داده‌ها در مقایسه با سایرین کار کند، بنابراین از آنجایی که نمی‌توانیم تعداد نقاط داده را گسترش یا افزایش دهیم، به‌عنوان یک بازار خاص، باید یاد بگیریم که از آن داده‌ها بهتر استفاده کنیم.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1700637819252.webp"></figure>با این حال، بول تاکید کرد که مجموعه داده‌های ارائه شده توسط هوش مصنوعی تنها می‌تواند بخشی از داستان را بیان کند. چندین بینش، مانند سنجش تقاضا در پس آثار هنری خاص، نیاز به ویرایش و تفسیر دستی دارد.به باور مشاور هنری آلینا سیمون، که با چندین هنرمند در کارائیب کار می‌کند این یک امر مهم است که از این طریق بدانیم پیشرفت و پذیرش فناوری در سراسر جهان هنر به طور یکسان اتفاق نمی‌افتد&nbsp; و داده‌های اساسی و دقیق همه هنرمندان را منعکس نمی‌کند. او گفت: «ما باید در رویکرد خود نسبت به فناوری کمی ظریف باشیم و به مکان‌هایی که به آن دسترسی ندارند نیز توجه کنیم. این به این معنی نیست که آن‌ها وجود ندارند، بلکه فقط به این معنی است که شما باید آن اطلاعات را از منبع دیگری دریافت کنید.»سانگ تانزر، بنیانگذار پلتفرم اطلاعات بازار هنر هوش مصنوعی آلمان Sang.art، معتقد است که هوش مصنوعی می‌تواند دسترسی به اطلاعات مربوط به بازار هنر را افزایش دهد، به کاربران کمک کند تا داده‌های موجود را درک کنند و به تصمیم گیری در مورد کسب هنرمند کمک کند. او گفت: «من می خواهم این فضا را دموکراتیزه کنم و شفافیت را به بازار هنر بیاورم، زیرا ۹۹ درصد &nbsp;هنردوستان از دلایل خرید اثر هنری به عنوان سرمایه‌گذاری اطلاعی ندارند.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1700637836305.webp"></figure>Sang.art که قرار است در پایان سال جاری راه اندازی شود، به کاربران کمک می‌کند تا اعلانات دوره‌ای درباره هنرمندان و گالری‌هایی را که علاقه‌مند به دنبال کردنشان هستند دریافت کنند، پیش بینی‌های "رشد" تولید شده توسط هوش مصنوعی را برای هنرمندان اولیه حرفه‌ای ارائه کند و بیش از دویست پارامتر را که شامل اعتبار سنجی داده‌ها، از اطلاعات بیوگرافی گرفته تا سوابق فروش تاریخی نیز می‌شود را منعکس کند. تانزر افزود که امیدوار است پس از راه اندازی این ابزار، با ارائه دهندگان اطلاعات هنری همکاری کند.با این حال، طبق گفته کربی از Addis Fine Art فقدان اطلاعات عمومی در مورد فروش در بازار اولیه یک عامل محدود کننده برای قیمت‌گذاری مبتنی بر هوش مصنوعی است. او گفت: «پیچیدگی، نوسانات و عدم قطعیت زیادی در نوسانات بازار برای هنرمندان مختلف وجود دارد، بنابراین من نمی‌توانم یک مدل پیش‌بینی دقیق برای آن تصور کنم. در دراز مدت ممکن است به چیزی قابل دوام تبدیل شود، اما شفافیت محدود در بازار من را عصبی می‌کند.»هوش مصنوعی واقعاً جایگزین چیزی نشده است، اما با همه چیز کار می‌کند. لی از تینا کیم گفت: «ممکن است مردم مخالف باشند، اما من چیزی نمی‌بینم که کاملاً از تماس با هوش مصنوعی مستثنی باشد. من آن را شبیه به داشتن یک همکار باهوش می‌دانم که برای همیشه با شما باشد و به نقطه‌ای می‌رسیم که شما حتی نمی‌توانید بگویید که آیا شما این کار را انجام داده‌اید یا همکارتان.» &nbsp;منبع: Artsy.net &nbsp;&nbsp; &nbsp;

هوش مصنوعی و تاثیراتش بر بازار هنر

در این مقاله به مسیر هموار و ساده مجموعه‌دار شدن آثار هنری خواهیم پرداخت. خرید اثر هنری از روی عشق به هنر و تاثیرش بر محیط و زندگی ما.

خرید اثر هنری از روی عشق به هنر &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359179193.webp"></figure>خرید از روی عشق تا حد زیادی بهترین دلیل برای خرید آثار هنری است. مجموعه‌دارانی که آثار هنری را از روی عشق خالص به هنر خریداری می‌کنند، هدفشان در فرآیند جمع‌آوری آثار هنری عمدتا برای غنی کردن مجموعه‌شان است و کمتر به دنبال منافع مالی هستند. مجموعه‌داران آثار هنری که از روی عشق خرید می‌کنند، طیف وسیعی از خریداران جدید و بی‌تجربه گرفته تا تحصیل کرده و آگاه را پوشش می‌دهند. آن‌ها اغلب یک ارتباط عاطفی درونی با اثر هنری منتخبشان احساس می‌کنند. این حس می‌تواند با استفاده از رنگ، ترکیب‌بندی، موضوع یا ارتباط با پیام هنرمند و یا آشنایی با شخص هنرمند برایشان ایجاد شود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359198994.webp"></figure>به هر دلیلی که باشد، جمع‌آوری آثار هنری که ریشه در شالوده عشق و تقدیر واقعی دارد، یک تجربه شخصی بسیار با ارزش است و حتی ممکن است در یک بازه زمانی منافع مالی نیز به همراه داشته باشد. درگیر شدن در فرآیند یادگیری و کسب دانش هنر، پاداش‌های روانشناختی و عصبی قابل توجهی دارد که در واقع اثرات مثبت قدرتمندی بر مغز ما ایجاد می‌کند. مطالعاتی که ارتباط بین هنر و شیمی مغز را مستند می‌کند، قانع کننده هستند. &nbsp;<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359218934.webp">فقط کافی است داستان دوست داشتنی هرب و دوروتی وُگل (Herb &amp; Dorothy Vogel) را بخوانید تا با خرید اثر هنری از روی عشق واقعی آشنا شوید. وُگل‌ها مجموعه‌داران آثار هنری و افراد مشتاقی بودند که یکی از شگفت‌انگیزترین و ارزشمندترین مجموعه‌های هنری شخصی را در حالی که در آپارتمانی به مساحت ۴۵۰ فوت مربع در شهر نیویورک زندگی می‌کردند جمع‌آوری کردند. اشتیاق آن‌ها به هنر ساده و خصوصی بود و در عین حال تأثیر مثبت و موجی در دنیای اطراف آن‌ها ایجاد کرد. آن‌ها نه تنها به زندگی خود غنا بخشیدند، بلکه کمک قابل توجهی به حرفه بسیاری از هنرمندان جوان و تازه کار کردند. آن‌ها به عنوان یک تیمِ با انگیزه در راستای قدردانی واقعی از هنری که خریداری کردند، به طور موثر کار کردند. امروز کلکسیون وُگل‌ها ارزش مادی و معنوی زیادی دارد. جالب اینجاست که آن‌ها هرگز یک قطعه از آثار درون مجموعه‌شان را نفروختند. در عوض، مجموعه هنری شخصی وُگل‌ها در حال حاضر به عنوان یک هدیه ارزشمند برای جامعه عمل می‌کند که آثار گوناگون و شگفت‌انگیزش امروزه در سراسر آمریکا و هر پنجاه ایالت برای علاقه‌مندان به نمایش در می‌آید.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359245414.webp"></figure> &nbsp;اما همه مجموعه‌دارانی که از روی عشق خرید می‌کنند قابل مقایسه با وُگل‌ها نیستند. مجموعه‌داران موفق آثار هنری چهره‌ها و مشخصات زیادی دارند. این یک اتفاق غیر معمول نیست که مجموعه داران پرشور آثار هنریِ بیشتری نسبت به دیوارهایشان برای نمایش داشته باشند. برای سایر مجموعه‌داران هنری، هدف صرفاً جمع‌آوری مجموعه‌ای از آثار است که می‌توانند با افتخار آن را نمایش بدهند و از مشاهده این آثار لذت ببرند. یک مجموعه آثار هنری می‌تواند از ۲ تا ۲۰۰۰ قطعه یا بیشتر تشکیل شود. حتی داشتن تنها یک اثر هنری ارزشمند می‌تواند سال‌ها لذت احساسی و بصری را برای ما به همراه داشته باشد. مهم این است که اثر هنری را که خریداری می‌کنید دوست داشته باشید.&nbsp;<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359313435.webp"> &nbsp;دکوراسیون - تغییر فضای خود با هنراضافه کردن هنرهای تجسمی به هر محیط کاری یا زندگی بلافاصله فضا را متحول می‌کند و شخصیتی جدید را تثبیت می‌کند. اثر هنری موجود در اتاق بیشترین تاثیر بصری را روی افراد خواهد داشت. حتی بهتر از آن - یک مجموعه هنری اصلی را نمی‌توان در هیچ جای دیگری تماشا کرد. یک مجموعه هنری، هرچند کوچک، برای همیشه ماندگار است و تابع سبک‌ها و روندهای دائما در حال تغییر دکوراسیون داخلی نیست. مدت‌ها بعد از اینکه مبلمان و وسایل خانه که رنگ‌ و جذابیت خود را از دست دادند، آثار هنر جلوه بیشتری پیدا خواهند کرد و ماندگار می‌شوند.&nbsp;<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359353191.webp"> &nbsp;&nbsp;انتخاب اثر هنری برای یک پروژه طراحی داخلی با در نظر گرفتن مشخصات محیط و تاثیری که اثر هنری بر آن خواهد داشت انجام می‌گیرد. پس اثر هنری را انتخاب کنید که با تصویری که از محیط در ذهن خود ترسیم کرده‌اید متناسب باشد. الهام بخش، آرامش بخش، پر انرژی، ظریف، قدرتمند و بازیگوش تنها برخی از مفاهیم هستند و همه را می‌توان از طریق انتخاب اثر هنری مناسب به دست آورد. زمانی که عناصر مختلف طراحی محیط مانند رنگ دیوارها، مبلمان و حتی کف‌پوشِ اتاق با یک اثر هنری متناسب هماهنگ شوند می‌توان انتظار یک نتیجه جذاب داشت.&nbsp;<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359378965.webp"> &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359406074.webp"></figure>&nbsp;هنر اصلی در هر سبک، اندازه، مدیوم و محدوده قیمت موجود است. اگر هدف شما ایجاد فضایی منحصر به فرد و شخصی است، با انتخاب آثار هنری که متناسب با بودجه و سبک شما باشد، همین حالا مسیر مجموعه‌دار شدن را آغاز کنید.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1697359433672.webp"></figure>&nbsp;

مسیر برای مجموعه‌دار شدن هموار است!

در این مقاله به شیوه‌های انتخاب اثر هنری و خرید آن با بودجه کم خواهیم پرداخت.

چگونه با بودجه کم اثر هنری اصل بخریم &nbsp;شاید در ابتدا تصور اینکه چه اثر هنری را می‌توانید به دیوار خانه خود آویزان کنید کمی دلهره‌آور باشد، به خصوص اگر مصمم هستید که اثر هنری اصل و منحصر به فردی باشد. با این حال، انتخاب یک اثر هنری نباید استرس‌‌زا باشد. خرید یک اثر هنری که مورد علاقه شماست نه تنها به ارتقاء کیفیت فضای شما کمک می‌کند، بلکه نمایان‌گر ابعاد شخصیتی و فرهنگی شما خواهد بود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832408597.webp"></figure>لازم نیست بیانسه (Beyoncé) باشید تا بتوانید آثار هنری اصل را خریداری کنید. اگرچه خرید آثار هنری از هنرمندان شناخته شده معمولاً هزینه‌ی بیشتری برای خریداران برمی‌دارد، اما گزینه‌های جایگزین زیادی برای خرید آثار هنری مقرون به صرفه وجود دارد. کلین کَش Colleen Cash، معاون ارشد در آرت‌نت Artnet، یک پلتفرم حراج هنری آنلاین، در مصاحبه با واشنگتن‌پست می‌گوید: “ به راحتی می‌توان به دام افتاد و گمان کرد که سلیقه برابر با مبلغی است که خرج می‌کنید یا جایی که اثر هنری را از آن خریده‌اید.” به اعتقاد کَش “برخی از زیباترین مجموعه‌ها آن‌هایی هستند که داستان‌های معناداری دارند.”در این مقاله توصیه برخی متخصصان دنیای هنر و طراحی برای نزدیک شدن به فضای هنر به عنوان یک فرد علاقه‌مند اما نه حرفه‌ای و بیرون آمدن از آن با قطعه‌ای که متناسب با بودجه شما باشد را خواهیم خواند. &nbsp;به خودتان اعتماد کنیدشاید شما به سمت آثار هنری رنگارنگ و انتزاعی جذب شده باشید، یا شاید به مناظر پاستلی علاقه خاصی دارید. برای انتخاب آثار هنری که شما را برای سال‌های آینده خوشحال می‌کند، یادگیری تمایز دادن آنچه شما را آزار می‌دهد از چیزی که به شما نیرو می‌دهد، ضروری است. این تصور وجود دارد که قبل از بله گفتن به یک اثر هنری به همه نوع دانش نیاز دارید، اما مهم‌ترین اصل این است که اثر را دوست داشته باشیم.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832431825.webp"></figure>«هیچ درست یا غلطی وجود ندارد» یان بورلند Ian Bourland، استاد تاریخ هنر و نقد در دانشگاه جورج تاون، می‌گوید: «این فقط همان چیزی است که شما به‌عنوان یک شخص با آن ارتباط برقرار می‌کنید، زیرا باید با این چیزها زندگی کنید». او توصیه می‌کند که از غرایز خود پیروی کنید و از خود بپرسید: “چه چیزی قرار است خانه شما را جذاب کند؟ دوست دارید هر روز در اطراف چه چیزی باشید؟ چه چیزی زندگی شما را بهتر می‌کند؟”هنرهای تجسمی شامل نقاشی، عکاسی، طراحی، چاپ و مجسمه‌سازی است، بنابراین تصمیم‌گیری در مورد نوع آثار هنری که بیشتر به دنبال آن هستید ضروری است. روی نیازهای خود تمرکز کنید: آیا فقط یک اثر هنری است که می‌خواهید روی یک دیوار خاص قرار دهید یا قصد این را دارید که از طریق اثر هنری فضاسازی ویژه‌ای برای اتاق بوجود آورید؟ اهداف خود را برای بیان حال و هوای فضایی که می‌خواهید پر کنید مشخص کنید.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832467672.webp"></figure>همچنین ممکن است ژانرها یا هنرمندان خاصی را پیدا کنید که بخواهید به دلیل علایق یا هویت خود از آن‌ها حمایت کنید. پاتریشیا بنکس Patricia Banks، استاد کالج مونت هولی‌اوک، در کتاب خود با عنوان «نماینده: هنر و هویت در میان طبقه متوسط سیاه پوست» جامعه‌شناسیِ جمع‌آوری آثار هنری را بررسی می‌کند و درمیابد که برخی از پاترون‌های سیاه پوست به عنوان «راهی برای ارتقای سطح اجتماعی آثار هنری جمع‌آوری می‌کنند». او اعتقاد دارد: «این یک تمرین بسیار شخصی است.» &nbsp;آشنایی با قیمت‌گذاری آثار هنریعوامل متعددی بر قیمت یک اثر هنری تاثیر می‌گذارد، از جمله نوع مدیوم، مواد و مقدار کاری که صرف خلق اثر شده است. آثار هنری از هنرمندان محبوب و شناخته شده گران‌تر از هنرمندان نوظهور خواهد بود. تابلوهای بزرگ رنگ روغن روی بوم ممکن است قیمت‌های بالایی داشته باشند، در حالی که نقاشی‌ها، عکس‌ها و سایر آثار روی کاغذ به طور معمول قیمت پایین‌تری دارند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832503366.webp"></figure>چاپ‌ها معمولاً کم هزینه‌ترین مدیوم هستند، زیرا معمولاً در نسخه‌های بیشتری تولید می‌شوند (بنابراین، هر اثر چاپ یکی از چند اثر خلق شده است). هرچقدر تعداد نسخه کوچکتر باشد - به این معنی است که اثر کمیاب‌تر و چاپ ارزشمندتر است. چاپ محدود می‌تواند اولین خرید عالی باشد، زیرا نسبتاً مقرون به صرفه خواهد بود و در عین حال کیفیت و اصالتی را ارائه می‌دهد که در اقلام تولید انبوه پیدا نمی‌کنید.به‌علاوه، می‌توانید با صرف هزینه بیشتر برای خرید اثر هنری اصلی نسبت به هر چیزی که در فروشگاها پیدا می‌کنید احساس خوبی داشته باشید: پول شما مستقیماً به نفع هنرمند خواهد بود، نه یک شرکت بزرگ. همچنین خرید اثر هنری می‌تواند چیزی فراتر از زیبایی‌شناسی باشد. این امر می‌تواند یک شیوه خودخواسته و قدرتمند برای حمایت از هنرمندانی باشد که پس زمینه‌های ذهنی مشابهی به شما دارند اما شاید به علت فضای رقابتی بالا یا کم توجهی کمی به حاشیه رانده شده‌اند. &nbsp;کشف هنرمندان بومیدرگیر شدن در جامعه هنرمندان بومی شما را به سمت آثار متنوع سوق می‌دهد و به شما کمک می‌کند سلیقه خود را تقویت کنید. یک راه آسان برای شروع: در خبرنامه‌های گالری‌ها و موسسات فرهنگی که دوست دارید ثبت نام کنید.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832533872.webp"></figure>مکان مناسب دیگری که برای جستجوی کار باکیفیت - اما مقرون به صرفه - می‌تواند جذاب باشد یک نمایشگاه هنری دانشجویی است. اگر در نزدیکی دانشگاه‌هایی هستید که دارای برنامه‌های کارشناسی ارشد هنرهای زیبا هستند، می‌توانید هنرمندان ماهر را در نمایش‌های فارغ‌التحصیلی یا کارشناسی (معمولاً در پایان هر ترم) بیابید، که اغلب در تقویم رویدادهای مؤسسات تبلیغ می‌شوند. بورلند، که قبلاً در کالج هنر مؤسسه مریلند تدریس می‌کرد، می‌گوید برخی از مجموعه‌داران مشهور حتی به نمایشگاه‌های دانشجویی می‌روند تا استعدادهای نوظهور را شناسایی کنند، درست شبیه به استعدادیابان در انتخاب ورزشکاران خوش آتیه از سنین کم. &nbsp;جستجوی آنلاینرونق پلتفرم‌های هنر دیجیتال، دسترسی بیشتر و شفافیت قیمت را ایجاد کرده است - هر دو موقعیتی عالی برای مجموعه‌داران جدید آثار هنری فراهم کرده است. به لطف فضای مجازی و اینستاگرام، همه ما می‌توانیم به راحتی با هنرمندان در هر نقطه از جهان ارتباط برقرار کنیم. پس اگر هنرمندی را پیدا کردید که آثار او با شما صحبت می‌کند به DM‌های او مراجعه کنید و به سادگی به او بگویید: «هِی، من آثار هنری تو را دوست دارم. من کنجکاوم که آیا اثری برای فروش هم دارید؟»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1696832596302.webp"></figure>آرت‌یونیتی یکی دیگر از پلتفرم‌های اصلی است که به عنوان یک‌گالری آنلاین میزبان هنرمندان متعددی است که هم در زمینه فروش آثار هنری، هم برگزاری فراخوان‌های هنری و تهیه منابع آموزشی برای خریداران بالقوه فعالیت می‌کند. قیمت آثار هنری در آرت‌یونیتی متنوع اما مقرون به صرفه است. در آرت‌یونیتی گروهی به صورت تخصصی به شما برای انتخاب و خرید اثر هنری مورد علاقه خود کمک خواهند کرد. اگرچه خرید یک اثر هنری بدون دیدن حضوری دارای ابهام است، بازارهای آنلاین (از جمله آرت‌یونیتی) اغلب از فناوری واقعیت مجازی برای نشان دادن مقیاس، رنگ و جزئیات آثار هنری استفاده می‌کنند.&nbsp; &nbsp;پایانمنبع: Washingtonpost.com

 خرید اثر هنری با بودجه کم

این مقاله به بررسی دنیای پویای بازار هنر معاصر، که تحت تأثیر نسل جدید خریداران آثار هنری در حال تغییرات ملموسی‌ است می‌پردازد.

با مجموعه‌داران نسل بعدی آشنا شوید:&nbsp;آن‌ها چه کسانی هستند و چگونه بازار هنر را تغییر می‌دهند؟<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692522378962.webp"></figure>&nbsp;این مقاله به بررسی دنیای پویای بازار هنر معاصر، که تحت تأثیر نسل جدید خریداران آثار هنری در حال تغییرات ملموسی‌ است می‌پردازد. خریداران&nbsp; هنر جدید، که عموماً مجموعه‌داران «نسل بعدی» نامیده می‌شوند، به طور مداوم در حال تغییر شکل و بازسازی قالب تثبیت شده بازار هنر سنتی هستند. نسل جدید به طور فعال از فناوری و رسانه‌های اجتماعی برای به دست آوردن، نمایش و فروش مجموعه‌های خود استفاده می‌کند. آن‌ها دنبال کردن هنر را جزئی از برند شخصی خود می‌دانند و در مقایسه با پیشکسوتان، شیوه‌های خریدشان پویاتر و شفاف‌تر است.&nbsp;در ادامه، اطلاعات جمعیتی، سلیقه هنری و شیوه‌های خرید مجموعه‌داران نسل بعدی و پیامدهای آن‌ بر بازار هنر که دائما در حال تغییر است را بررسی می‌کنیم. این مقاله بر اساس جدیدترین تحقیقات بازار هنر است. داده‌ها از گزارش تجارت آنلاین هنر Hiscox در سال ۲۰۲۰، گزارش بازار هنر ۲۰۲۱ توسط Art Basel &amp; UBS و گزارش The Next Gen Collectors توسط Larry's List تهیه شده است. &nbsp;کلکسیونرهای نسل بعدی چه کسانی هستند؟قرار دادن یک چارچوب جمعیتی محکم در اطراف مجموعه‌داران نسل بعدی یک چالش بزرگ است. با این حال، آن‌ها را می‌توان به‌طور ساده به‌عنوان گروهی متعلق به مجموعه‌داران نسل Z، Millennials یا نسل X تعریف کرد که با خرید یا فروش آثار هنری فعالانه در بازار هنر شرکت می‌کنند. از نظر جغرافیایی، آن‌ها بیشتر در ایالات متحده، اروپا و آسیا زندگی می‌کنند و شهرهای نیویورک، لندن، سئول، پکن، شانگهای و هنگ کنگ به عنوان مراکز اصلی اکثر خریداران نسل بعدی قرار شناخته می‌شوند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692522475016.webp"></figure>ثروتمندترینثروت Next Gen هم ارثی است و هم خودساخته. گزارش Art Basel و UBS توضیح می‌دهد که چگونه پیش‌بینی می‌شود که نسل هزاره (میلِنیال) بین 20 تا 70 تریلیون دلار ثروت و دارایی تا سال 2030 به ارث ببرد و به ثروتمندترین نسلی که بشر تا کنون به خود دیده تبدیل شود، البته باید در نظر گرفت که والدین آن‌ها (بومرز) فرزندان کمتری نسبت به نسل قبلی خود داشتند. از سوی دیگر، در نتیجه رشد سریع صنایع مربوط به فناوری، انرژی، املاک و مستغلات، تعداد رو به رشدی از میلیاردرهای خودساخته در نسل هزاره وجود دارد. خریداران جوان آثار هنری به این فعالیت به عنوان شکلی از سرمایه‌گذاری نگاه می‌کنند که ما شاهد این روند و رشد آن در دوران همه‌گیری بودیم. همانطور که Art Basel &amp; UBS گزارش می‌دهند، سی درصد از کلکسیونرهای نسل هزاره بیش از ۱ میلیون دلار در طول سال ۲۰۲۰ برای آثار هنری و کلکسیونی خرج کردند، در حالی که این آمار برای نسل قبلی یعنی بومرها در همین دوران تنها هفده درصد بوده است. این وضعیت فعلی بازار نشان می‌دهد که احتمالاً در سال‌های آینده شاهد رشد بیشتر صنعت هنر خواهیم بود.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692522553995.webp"></figure> &nbsp;مجموعه داران نسل بعدی به جمع‌آوری چه نوع آثار هنری علاقه‌مندند؟وقتی صحبت از سلیقه کلکسیونرهای نسل بعدی می‌شود، نقاشی و مجسمه‌سازی همچنان مدیوم‌های هنری مورد ترجیح این نسل از خریداران هستند، هرچند که علاقه آن‌ها به هنر دیجیتال و NFT در حال افزایش است (Larry's List 2021). آن‌ها از خرید آثار هنری لذت می‌برند و هنر بلو چیپ را با نام‌های محبوبی مانند KAWS، Warhol، Banksy، Hirst، Basquiat و Hockney جمع‌آوری می‌کنند. با این وجود، آن‌ها همچنین پذیرای آثار هنرمندان نوظهور در مجموعه‌های خود هستند. به خصوص اگر کار آن‌ها به باورها و سبک زندگی شخصی مجموعه‌داران نزدیک یا مربوط باشد.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692522634108.webp"> &nbsp;همه چیز در مورد برندسازی شخصی استبرای نسل بعدی، هنر به شدت با برندسازی شخصی پیوند دارد. به دلیل فناوری و رسانه‌های اجتماعی، مجموعه‌داران این شانس را دارند که در مورد مجموعه‌های خود شفاف‌تر باشند و مهم است که ‘هنر’ به جای آن‌ها صحبت کند. مجموعه‌داران جذب آثاری می‌شوند که نه تنها به زیبایی‌شناسی آن‌ها مربوط می‌شود، بلکه ارزش اجتماعی خاصی نیز به همراه دارد. یادآوری این ضرب المثل رایج - هنر بازتاب جهان یا تغییرات معنایی آن است، توصیف هنر به عنوان بازتاب احساسات، ارزش‌ها، جامعه یا فرهنگ، توضیح می‌دهد که چرا کلکسیونرها به بازنمایی مجموعه‌شان برای برند شخصی‌شان اهمیت می‌دهند. این می‌تواند تغییرات آب و هوایی، بی‌عدالتی نژادی، نابرابری جنسیتی، یا هر دلیل دیگری باشد که آن‌ها نسبت به آن احساس “مسئولیت” دارند، و این یک حقیقت است که مجموعه‌داران Next Gen به مطابقت مجموعه‌های خود به این باورها و شیوه زندگی واقعاً اهمیت می‌دهند.لیست لری (۲۰۲۱) مصاحبه‌هایی با چند مجموعه‌دار جوان انجام داده و از آن‌ها در مورد اهمیت شبکه‌ها و روابط با هنرمندان سؤال کرده است. اکثر مجموعه‌داران موافقند که شناخت شخصی هنرمندان و درک دیدگاه آن‌ها باعث می‌شود که آثار هنری را بیشتر دوست داشته باشند. به طور خاص، اولگ گراند، یک مجموعه‌دار هنری واقع در نیویورک، اهمیت ملاقات با هنرمندان را منعکس می‌کند.“من سعی می‌کنم همیشه با هنرمندان ملاقات و تعامل داشته باشم. من همیشه سعی می‌کنم مغز هنرمندان را انتخاب کنم. من تجربه‌ها و گفتگوهای باورنکردنی و فراموش نشدنی با برخی از هنرمندان داشته‌ام. هر زمان که به استودیو یکی از آن‌ها دسترسی پیدا می‌کنم، مثل بچه‌ای هستم که در یک فروشگاه شیرینی فروشی است، البته که همیشه این فرصت را با ارزش می‌دانم و هرگز آن را بدیهی نمی‌دانم. من حضور در کنار هنرمندان را به دلالان ترجیح می‌دهم…”اولگ گراند (فهرست لری، ۲۰۲۱)در مجموع، کلکسیونرهای نسل بعدی هنوز هم عمدتاً از رسانه‌های سنتی لذت می‌برند، اما در مقایسه با نسل قبلی کلکسیونرها، دوست دارند مجموعه‌های خود را شفاف نگه دارند، عمدتاً در قالب دیجیتال و تا حدی با افتتاح فضاهای نمایشگاهی. به دلیل شفافیت، مجموعه‌داران آثار هنری را بخشی از برند شخصی خود می‌بینند. نسل جدید دوست دارد با هنرمندان نوظهور تعامل داشته باشد و هنر به روزی و آگاهی را بخرد که به باورهای شخصی آن‌ها مربوط می‌شود. &nbsp;کلکسیونرهای نسل بعدی چگونه آثار هنری می خرند؟قبلاً در سال ۲۰۱۴ اولیویا فلمینگ مقاله‌ای برای Vogue نوشت با این عنوان که چرا بیشترین صحبت در مورد فروشندگان آثار هنری جدید در جهان اینستاگرام انجام می‌گیرد؟ جایی که او پیامدهای رسانه‌های جدید را در بازار هنر و شیوه‌های خریداران بررسی می‌کند. او از پدیده هنری اینستاگرام اشلی لانگ شور (Ashley Longshore) استفاده می‌کند، هنرمندی که توانست ساختارهای سنتی بازار هنر را نادیده بگیرد و با موفقیت آثار هنری خود را مستقیماً از طریق اینستاگرام به فروش برساند. از آن زمان، تجارت هنر دیجیتال به شدت رو به تکامل رفته است. همانطور که توسط Art Basel &amp; UBS در گزارش سال ۲۰۲۰ مطرح شده است، اینستاگرام همچنان پرکاربردترین کانال رسانه اجتماعی در بین خریداران آثار هنری است، اما تعداد فزاینده‌ای از پلتفرم‌های آنلاین، بازارها و گالری‌های مستقلی وجود دارد که از فناوری پیشرفته برای نمایش آنلاین آثار هنری استفاده می‌کنند.<img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692523476558.webp"> &nbsp;هنر و فناوریکلکسیونرهای نسل بعدی دوست دارند که خرید خود را بصورت آنلاین انجام بدهند. فعالیت‌های تجارت الکترونیک در سال‌های اخیر در حال افزایش است و علاوه بر این به دلیل قرنطینه جهانی ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹ افزایش یافته است. این ضرورت باعث می‌شود مردم تغییرات و تازگی را سریع‌تر اتخاذ کنند و تجارت الکترونیک نمونه معتبری از این شیوه رفتاری است. در این نوع محیط، جای تعجب نیست که نسل جدید مجموعه‌داران آثار هنری، به این راحتی خرید آثار هنری را به صورت آنلاین انجام دهند. مطمئناً فناوری نقش مهمی در این فرایند دارد. شرکت‌های فناوری به سرعت در حال توسعه هستند و روش‌های مختلفی برای ارائه و فروش آنلاین آثار هنری طراحی می‌کنند. گالری‌های آنلاین سه‌بعدی، واقعیت مجازی (VR) و ویژگی‌های مشابه در میان نسل جدید مجموعه‌داران هنری بسیار محبوب شده‌اند. به لطف فناوری، خرید آنلاین آثار هنری بیش از هر زمان دیگری به واقعیت نزدیک شده است. این روشِ ساده، سریع و ایمن است که خریداران جوان هنر را مایل به خرید آنلاین آثار هنری حتی با قیمت‌های بالاتر ترغیب می‌کند (Art Basel 2021).<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692523513816.webp"></figure>بازار چگونه تغییرات را می پذیرد؟صنعت هنر سنتی باید تغییرات و فناوری جدید را بپذیرد تا در میان مجموعه‌داران نسل بعدی جایگاه خود را حفظ کند، چه با ایجاد یک حضور آنلاین قدرتمند و مستقل یا با پیوستن به یکی از پلتفرم‌های آنلاین با جامعه تثبیت‌شده خریداران هنر. در گزارش&nbsp; ۲۰۲۰ Hiscox، پیش‌بینی می‌شود که چگونه یک شرکت خارجی مانند یک شرکت موجود یا یک استارت‌آپ با فناوری برتر می‌تواند بازار هنر و کلکسیون را مختل کند. محیط معاملاتی بصری و شفاف می‌تواند چیزی باشد که برای جذب نسل بعدی لازم است (Hiscox، ۲۰۲۰). یکی دیگر از عوامل مهم برای کلکسیونرهای Next Gen شفافیت قیمت است. بازارهای آنلاین هنر تمایل دارند قیمت‌ها را در مقایسه با انحصار بازار هنر سنتی که در آن قیمت‌های آثار هنری در گفتگوی خصوصی بین فروشنده و خریدار نگهداری می‌شود، شفاف‌تر نگه دارند و آن را به یک جایگزین جذاب‌تر تبدیل می‌کنند.&nbsp;مدل هیبریدیسؤال آشکاری که از این بحث بیرون می‌آید این است: جایگاه گالری‌های سنتی ساخته شده از آجر و ملات در دنیای عظیم بازار هنر آنلاین چیست؟ اکثر مجموعه‌داران هنری، از جمله نسل بعدی، موافق هستند که دیدن آثار هنری به صورت حضوری همچنان بهتر از دیدن آن‌ها از طریق صفحه نمایش است. داشتن یک فضای فیزیکی ارزش بیشتری برای گالری‌ها به ارمغان می آورد و خریداران اگر فرصتی داشته باشند، احتمالاً قبل از خرید نهایی از آن بازدید می‌کنند (Art Basel, ۲۰۲۱). خرید آثار هنری، درست مانند سایر کالاهای لوکس، اغلب یک فرآیند طولانی مدت است و بیشتر تحقیقات تا مرحله خرید ادامه دارد. به نظر می‌رسد مدل کسب و کار ترکیبی که حضور آنلاین قوی را با فضای فیزیکی ترکیب می‌کند، پتانسیل موفقیت دارد. گالری‌ها و نمایشگاه‌های هنری در سال‌های اخیر مدل ترکیبی را پذیرفته‌اند و آن‌هایی که از قبل حضور آنلاین داشتند، عملکرد بسیار بهتری در طول همه‌گیری نشان دادند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1692523547427.webp"></figure>نتیجهبازار هنر از تغییرات در جریان‌های اجتماعی و سیاسی، گرایش‌ها و فناوری مصون نیست و مجموعه‌داران و هنرمندان نسل بعدی کسانی هستند که این تغییر را هدایت می‌کنند. این احتمال وجود دارد که شاهد بیشتر جنبه دیجیتالی دنیای هنر باشیم که در آن بازارهای آنلاین بر این صنعت تسلط خواهند داشت. نمایش دیجیتالی آثار هنری و فروش آنلاین مرزهای جغرافیایی را شکسته و امکان گسترش حتی بیشتر از بازار را فراهم می‌کند. در مورد هنر اما باید اطمینان داشت که بدون شک به بازتاب جهان، چه فیزیکی و چه دیجیتال ادامه خواهد داد. &nbsp;*منابع در متن آورده شده.

مجموعه‌داران نسل جدید

کیتی کیلند نقاش برجسته نروژی که در دنیای مدرن از حافظه اجتماعی حذف شده است.

نقاشی هفتهشب تابستانیکیتی کیلند<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687935032521.webp"></figure> &nbsp;کیتی کیلند یکی از هنرمندان زن با استعدادی است که از حافظه اجتماعی در دنیای مدرن حذف شده است. او نقاش برجسته امپرسیونیسم نروژی بود که مناظر تاریخی نوردیک (مناطق شمالی قاره اروپا) را به تصویر می‌کشید.&nbsp; &nbsp;تاریخچه<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934842360.webp"></figure>کیتی لانگ کیلند زن خارق العاده‌ای بود. او در سال ۱۸۷۸ در سن ۳۵ سالگی از زادگاهش استاوانگر، در کشور نروژ، به پاریس در فرانسه نقل مکان کرد. کیتی کیلند در سال ۱۸۸۳ استاد آکادمی کولاروسی شد و در سال ۱۸۸۴ انجمن نروژی حمایت از حقوق زنان را تأسیس کرد. او آثار هنری خود را در چهار نمایشگاه جهانی در سال‌های ۱۸۸۵، ۱۸۸۹، ۱۸۹۳ و ۱۹۰۰ به نمایش گذاشت. او در سال ۱۹۰۸ موفق به کسب مدال شایستگی از پادشاه دانمارک شد. مدالی که بابت یک عمر خدمت به جامعه هنری به کیتی کیلند اهدا شد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934857311.webp"></figure> &nbsp;زمینه عمومیاثر «شب تابستانی» بدون شک شاهکار کیتی کیلند محسوب می‌شود. او این اثر را در سال ۱۸۸۶ با مواد سنتی رنگ روغن روی بوم نقاشی کرد. ابعاد اثر «شب تابستانی» ۱۰۰.۵ در ۱۳۵.۵ سانتی‌متر است. این اثر نقاشی منظره‌ای از دریاچه دِلیوانِت (Dælivannet)، واقع در مزرعه فلِسکوم (Fleskum) در بِروم (Bærum) کشور نروژ را به تصویر می‌کشد. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934892110.webp"></figure>&nbsp;روزهای قطبیکیتی کیلند دِلیوانت را در نور کمرنگ یک عصر تابستانی در شمال اروپا تصویر کرده است. از آنجایی که دِلیوانت و مزرعه فلِسکوم در نزدیکی دایره قطب شمال قرار دارند، نور خورشید را با زاویه بسیار پایین‌تری دریافت می‌کنند که باعث می‌شود روزهای قطبی به‌عنوان شب‌های روشن یا سفید شناخته شوند. این شرایط جوی آسمان نقره‌ای درخشانی را ایجاد می‌کند که در شب تابستانی کیلند ثبت شده است.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934913114.webp"></figure> &nbsp;نقاشی در فضای بازاثر «شب تابستانی» همان طور که توسط امپرسیونیست‌های فرانسوی در اوایل قرن نوزدهم رایج شد، بصورت کامل در فضای باز نقاشی شده است. کیلند جزئیات، نورها و رنگ‌های دلیوانت و مناظر اطراف آن را از طریق مشاهده و تجربه مستقیم به تصویر می‌کشد. نقاشی در فضای باز به کیتی کیلند اجازه داده تا جزئیات خود به خودی مانند قایق پارویی اشغال شده در دریاچه و تندبادهای پیچیده در علفزار در پیش زمینه را ثبت کند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934932687.webp"></figure> &nbsp;نئو امپرسیونیسمبرخلاف امپرسیونیست‌های فرانسوی که رنگ‌های مکمل را با هم ترکیب می‌کردند، کیتی کیلند سایه‌های مشابهی را برای دستیابی به نسخه‌های خالص‌تر و درخشان‌تر ترکیب می‌کرد. برخی از مورخان هنر این تکنیک ترکیبی را به عنوان تفاوت بین امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم طبقه‌بندی می‌کنند و از این رو کیتی کیلند را یک هنرمند نئوامپرسیونیست می‌دانند. صرف نظر از اینکه از این طرز فکر پیروی می‌کنید یا نه، شکی نیست که کیتی کیلند در اثر «شب تابستانی» از این تکنیک با مهارت استادانه‌ای بهره جسته است. آب نقره‌ای و درخشان آسمان نقره‌ای را طنین‌انداز می‌کند. چمن‌ها و کوه‌های تاریک صحنه را قاب می‌کنند و کنتراست تکان‌ دهنده‌ای به آن اضافه کرده و بر لحظه گرگ و میش تأکید می‌کنند. خورشید در افق ناپدید است و آخرین پرتوهای خود را بر فراز تپه‌های جنگلی سایه‌دار و دریاچه‌ای آرام پخش می‌کند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934970770.webp"></figure> &nbsp;تابستان فلِسکومگالری ملی نروژ که در شهر اسلو واقع شده است خیلی زود به اهمیت فرهنگی این اثر پی‌ برد و در سال ۱۸۸۶ درست یک سال پس از خلق اثر، «شب تابستانی» را از کیتی کیلند خریداری کرد. اثر «شب تابستانی» در طول تابستان فلسکوم خلق شد که در همان تابستان چندین هنرمند نروژی یک کلنی هنرمندان را در مزرعه فلسکوم تأسیس کردند. این تجربه تابستانی هنری که به عنوان تابستان فلسکوم شناخته می‌شود، به عنوان یک نقطه عطف هنری در تاریخ هنر نروژ شناخته می‌شود. با اینکه این گردهمایی یک تجربه گذرا و ناپایدار بود اما نظریه‌های جاودانه و دائمی را بر هنر نروژی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم گذاشت، مانند ثبت جزئیات، نورها و رنگ‌های یک لحظه زودگذر. اثر «شب تابستانی» قطعا به این هدف دست یافت. اثر «شب تابستانی» منظره زیبایی است که توسط هنرمندی نقاشی شده است که امروزه به اندازه کافی شناخته شده نیست. کیتی کیلند و آثارش سزاوار دیده شدن گسترده‌تری هستند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1687934991108.webp"></figure> &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: dailyartmagazine.com &nbsp;Link:<a href="https://www.dailyartmagazine.com/kitty-kielland/">https://www.dailyartmagazine.com/kitty-kielland/</a>&nbsp;

هنر هفته - شب تابستانی - اثر کیتی کیلند

اثر «شکوفه بادام» که نوید زندگی را می‌دهد هدیه‌ای ارزشمند از طرف ون‌گوگ به برادر عزیزش بود.

شکوفه‌ باداماثر وینسنت ون‌گوگ &nbsp;وینسنت ون‌گوگ در طول زندگی خود فقط موفق به فروش یک اثر نقاشی شد. او از نظر مالی هنرمند موفقی نبود و برای پیشبرد اهداف و دیدگاه هنری خود کاملا به حمایت مالی برادرش تئو وابسته بود. وینسنت عشق و قدردانی زیادی نسبت به برادرش داشت. او می‌دانست که بدون حمایت تئو نمی‌تواند رویایش برای نقاش شدن را دنبال کند. اثر «شکوفه بادام» هدیه‌ای از طرف این هنرمند با استعداد به برادر عزیزش بود. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/0ul4TSPbyzltbLYtm-t1fWD1st_zlKnBqe0Bb7njE7dWnHqLLGeZZB3_rcW50SmiipAl9coHxORHDTip9gbIejebEha4bB_i_1fTNqgaI9P-UOM49SHMAXQ5J8egGBK5cVnQCZ5XLP1WQCdYQU8cxWk"></figure> &nbsp;وینسنت ون‌گوگ اثر «شکوفه بادام» را در فوریه ۱۸۹۰ در سنت رِمی دو پروِونس فرانسه نقاشی کرد. فصل بهار در جنوب فرانسه آغاز شده بود و درختان بادام در حال شکوفه دادن بودند. گل‌های سفید درخشان آن‌ها در مقابل آسمان آبی و سرد تضادی جالب ایجاد کرده بودند. شاخه‌های درخت بادام مملو از زندگی دوباره بودند زیرا چشم‌انداز اطراف هنوز خالی و یخ زده بود. این تصویر زیبا از تولد دوباره و زندگی جدید دقیقاً همان چیزی است که ون‌گوگ در نقاشی خود شکوفه بادام ثبت کرده است. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://lh4.googleusercontent.com/ewoptj6k4IS2k-a9H1ySmIOm_IEC2AqRWV6StpYIRkREdRQ37eGcQH73npvqOfbI_0-OdxDy8bAUodNz9WHrCTiEiUuVjYHIm_wclyaLlJYQkxaMTkAzIMQdlcXRQMIjTJYqLV91NcCqmCQNoOe8YaU"></figure> &nbsp;ون‌گوگ اثر «شکوفه بادام» را به مناسبت تولد برادرزاده‌اش نقاشی کرد. تئودوروس ون گوگ، معروف به تئو، پدر این پسر بود و نام پسرش را وینسنت ویلم ون‌گوگ گذاشت. این یک ادای احترام بود که نقاش آشکارا تحت تأثیر این حرکت قرار گرفت و اثر «شکوفه بادام» را به تئو، زن برادرش جو و نوزاد کوچکشان وینسنت هدیه داد. این اثر در خانواده باقی ماند و هرگز در گالری هنری تئو در پاریس قرار نگرفت، جایی که سایر آثار نقاشی ونسان ون‌گوگ برای فروش به نمایش گذاشته شده بود. با وجود اینکه تئو حتی یک قطعه از آثار برادرش را نفروخت، اما به طور منظم برای وینسنت پول می‌فرستاد تا از فعالیت‌های هنری او حمایت کند. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://lh6.googleusercontent.com/Ro1Gc9jcmr2rtSYEqN2QsmRLW1G2XZwXHqRd8PPchQ2zEWKiVN7b4czqXhVTaPmrqyc1os3iV-ULrvaORzDFd8zIuRHEMfP5A1aRD6S_ho6xRhFNCK9nPMncFRhUabrSX7WY7rtaPADMUPs7trSd-Ag"></figure> &nbsp;اثر «شکوفه بادام» یک دستاورد هنری بزرگ است. از نظر سبک تحت تاثیر چاپ‌های ژاپنی است که در اواخر قرن نوزدهم در فرانسه رایج بود. این نقوش چوبی ژاپنی از نظر خط و رنگ پر جنب و جوش بودند و گاهی دارای خطوط کلی قوی و طرح رنگ محدود بودند.«شکوفه بادام» هیچ گونه طرح یا پس‌زمینه برای حواس‌پرتی ندارد. کل ترکیب‌بندی در پیش زمینه اثر در پس زمینه‌ای ساده و محکم قرار دارد. «شکوفه بادام» مانند یک سایه یا سیلوئت شدید دارای طرحی کلی و بسیار قوی است. نفوذ هنر ژاپن در این اثر آشکار است. علاوه بر این، «شکوفه بادام» دارای طرح رنگی بسیار محدودی مانند چاپ‌های ژاپنی است. بیشتر دارای رنگ‌ها و سایه‌های آبی و سفید با رنگ‌های کوچک زرد و قرمز است تا گرما را به قطعه اضافه کند. با این حال، در حالی که رنگ‌ها ممکن است محدود باشند، پر جنب و جوش و پررنگ هستند. شکوفه بادام رنگ‌های قوی و نورهای روشن جنوب فرانسه را با خطوط پررنگ و پالت محدود ژاپن ترکیب می‌کند. &nbsp;<figure class="image"><img src="https://lh3.googleusercontent.com/ZCaPkUbGsKr3tyCpNhZ0uLttTkxm0Lnpp7PxvB-mvncp-tB13kIP8yp01nMn27rrztgFYbJtWrOVMccl_49RbCgBiOVML2dgVfMafDXpQXv9yMb5nbX3Tn6szxNZD5ECAKpfHBM03nC-CIDxbzZVB3M"></figure> &nbsp;ون‌گوگ تنها پنج ماه قبل از مرگش در ژوئیه ۱۸۹۰ اثر «شکوفه بادام» را نقاشی کرد. با این حال، وینسنت در ماه‌های منتهی به مرگش آثار نقاشی بسیاری خلق کرد. در طول نوزده ماه که در آرل و اطراف آن زندگی می‌کرد، ۲۵۵ اثر نقاشی خلق کرد. این دستاورد خیره کننده به این معناست که او در طول پانصد و هفتاد روز به صورت مداوم هر دو تا سه روز کار بر روی یک اثر را به اتمام می‌رساند.&nbsp;وینسنت زمانی که «شکوفه بادام» را برای خانواده برادرش نقاشی کرد بسیار پرکار بود. او بی‌پایان نقاشی می‌کشید و از خاستگاه امپرسیونیستی به آغاز اکسپرسیونیسم گذر کرد. «شکوفه بادام» یک نقاشی به ظاهر ساده است. با این حال، سادگی فریبنده آن چیزی است که تماشای آن را لذت بخش می‌کند. جسور، تازه و روشن است. خود زندگی است. این کودک وینسنت در آغاز سفر زندگی خود است. شاید همین یکی از دلایلی باشد که وینسنت ویلم ون گوگ بعدها موزه ون گوگ را تأسیس کرد. &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: dailyartmagazine

هنر هفته - شکوفه بادام اثر وینسنت ون‌گوگ

بهار فصلی تاثیرگذار بر هنرمندان در تمامی دوران بوده است. نورهای درخشنده و رنگ‌های فراوان اشتیاق خلق اثر هنری را در هنرمندان بوجود آورده و به منبعی برای الهام گرفتن بدل شده است.

بهار در تاریخ هنرباید قبول کرد که هرچقدر که به زمستان و برف علاقمند هستیم، برای رسیدن فصل بهار لحظه شماری می‌کنیم. فصلی که با آمدنش بوی زندگی در همه جا پخش خواهد شد.&nbsp; از این رو تصمیم گرفتیم تا در این مطلب سفری کنیم به دورن آثار هنری که فرا رسیدن فصل بهار را نوید می‌دهند. بهار فصلی تاثیرگذار بر هنرمندان در تمامی دوران بوده است. نورهای درخشنده و رنگ‌های فراوان اشتیاق خلق اثر هنری را در هنرمندان بوجود آورده و به منبعی برای الهام گرفتن بدل شده است. در این زمینه آثار هنری بسیاری خلق شده تا در ما انگیزه گذر کردن از تیره‌گی و سرمای زمستان را بوجود آورد.&nbsp; &nbsp;بوسه The Kissاثر کری جیمز مارشال Kerry James Marshal۲۰۱۸<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511380598.webp"></figure>در یک دوره کاملاً متفاوت، کری جیمز مارشال همان حس پر اشتیاق بین دو عاشق جوان را منتقل می‌کند.&nbsp; &nbsp;بهار Primaveraاثر ساندرو بوتیچلی Sandro Botticelli۱۴۷۷-۱۴۸۲<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511402745.webp"></figure>این نقاشی که احتمالاً یکی از بحث برانگیزترین آثار هنری در جهان است و از آن در کنار دیگر اثر مهم این استاد رنسانس با عنوان «تولد زهره» (Birth of Venus) در گالری اوفیتزی شهر فلورانس نگهداری می‌شود. اگرچه معنای دقیق آن همچنان مورد گمانه‌زنی‌ها قرار دارد، اما قابل درک است که احتمالاً تمثیلی از ورود فصل است. فیگورهای حاضر در اثر عبارتند از زهره، عطارد و کوپید به همراه فلورا، الهه بهار. &nbsp;بهار Four Seasonsپل سِزان Paul Cezanne۱۸۶۰<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511427215.webp"></figure>این نقاشی اولین نقاشی دیواری از مجموعه نقاشی‌های دیوانه‌وار هنرمند رمانتیک، پل سزان، با عنوان «چهار فصل» است. اجرای این نقاشی‌های دیواری پدر بانکدار و سختگیر این هنرمند را متقاعد کرد تا پسرش برای تحصیل در رشته هنر به پاریس برود. در حال حاضر این اثر در موزه پِتی پالاس قرار دارد.&nbsp; &nbsp;بهار Springآلفونس موکا Alphonse Mucha۱۸۹۶<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511455194.webp"></figure>بخشی از مجموعه مشهور «چهار فصل» هنرمند آلفونس موکا است. در حالی که وی اولین هنرمندی نبود که چنین چهار فصلی را تولید کرد، اما تفسیرهای وی در آن زمان بسیار و پیرامون همین اثر مورد توجه قرار گرفت. در تعبیر او، بهار به عنوان بی‌گناه‌ترین زن از میان چهار زن این مجموعه به تصویر کشیده شده است. &nbsp;روز خوب Fine Dayیوکویاما تایکان Yokoyama Taikan<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511540144.webp"></figure>یوكویاما تایكان (۱۸۶۸-۱۹۵۸) یکی از برجسته‌ترین هنرمندان نیهونگو (به سبک ژاپنی) در دوران مِیجی و شووا بود. در این اثر دوست داشتنی، هنرمند به کیفیت جادویی دست می‌یابد که تقریباً شبیه یک افسانه است. همانطور که یکی از کیوریتورها متذکر می‌شود «در ساحلی که گیاه دم اسبی و قاصدک رشد می‌کند، ناگهان خرچنگ ظاهر می‌شود.» پس زمینه رویایی و آرام است و تقریباً می‌توانید گرمای خورشید را هنگام مشاهده تصویر روی صورت خود احساس کنید. &nbsp;وقت بهار Springtimeکلود مونه Claude Monet۱۸۷۲<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511571553.webp"></figure>استاد امپرسیونیست، کلود مونه، شاید کسی باشد که بیشتر آثار او را با فصل بهار مرتبط می‌دانیم. در اینجا او همسر اول خود، کامیل دونسیو را نقاشی کرده است که اغلب در طول ازدواج به عنوان مدل در آثارش از او کمک می‌گرفت.&nbsp; &nbsp;مطالعه بر زمان گذشته Study of Past Timeکری جیمز مارشال Kerry James Marshal۱۹۹۷<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511602664.webp"></figure>ترکیب صمیمی و بسیار غنی از عناصر کوچک و نقاشی و تحقیقات مقدماتی است، که حساسیت غیرمعمول مارشال به موضوع خود را از طریق سخت‌گیری در کار خود تایید می‌کند. این اثر در سال ۲۰۱۸ در حراجی ساتبیز با مبلغ ۲۱.۱ میلیون دلار به فروش رفت که رکورد گران‌ترین اثر هنری متعلق به یک هنرمند آفریقایی-آمریکایی را شکست.&nbsp; &nbsp;باغ صورتی Pink Orchardوینسنت ون گوگ Vincent van Gogh۱۸۸۸<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511633475.webp"></figure>این اثر بخشی از مجموعه‌ای به نام "باغ‌‌های گل" است که این نقاش هلندی در بهار سپری شده در شهر آرل فرانسه به انجام رساند. این قطعات تلفیقی از سبک‌های هنری امپرسیونیسم و تقسیم‌گرایی و همچنین تأثیر تراش‌های چوبی ژاپنی را بر نشان می‌دهد. &nbsp;خیابانی در پاریس؛ یک روز بارانی Paris Street; Rainy Dayگوستاو کایبوت Gustave Caillebotte۱۸۷۷<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511665913.webp"></figure>کایبوت در این اثر امپرسیونیستی موفق شده تا به بهترین شکل حال و هوای یک روز بارانی در بهار را به تصویر بکشد. این اثر حیرت‌انگیز از زمان تولید تا به امروز یکی از مهم‌ترین آثار امپرسیونیستی محسوب می‌شود.&nbsp; &nbsp;فرا رسیدن بهار Arrival of Springدیوید هاکنی David Hockney۲۰۱۱<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511693134.webp"></figure>بسیاری از آثار هاکنی که در آن منظره‌ای به تصویر کشیده شده است نمایی از روستاهای انگلیسی است که تنها فصل‌ها در آن متغیر است.&nbsp; &nbsp;بهار Springجورجیا اوکیف Georgia O'Keeffe۱۹۲۳-۲۴<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511726271.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511726553.webp"></figure>اوکیف آثار بسیاری با مضمون بهار خلق کرده است. یکی از سوژه‌های محبوب او که باعث شهرت جهانی این هنرمند شد نقاشی‌های شگفت‌انگیز او از گل‌ها بود. در این دو اثر اوکیف تصویری از خانه خود در زمان فرا رسیدن فصل بهار را با شیوه منحصر به فرد خود ترسیم کرده است.&nbsp; &nbsp;احترام به یک قدیس Courtesy of a Saintلینِت بوآکی Lynette Boakye۲۰۱۷<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1680511763448.webp"></figure>لینت بوآکی یکی از هنرمندان معاصر مورد علاقه ماست و این نقاشی نمونه‌ای دوست داشتنی از کارهای وی است که ما را به فکر بهار می‌اندازد.&nbsp;&nbsp;پایان

بهار در تاریخ هنر

معرفی هنرمندی که از آتش گلستان می‌سازد.

&nbsp;کای گوئو چِن (Cai Guo-Qiang) هنرمند چینی که در هشتم دسامبر سال ۱۹۵۷ بدنیا آمد. او هم اکنون ساکن شهر نیویورک است و به تولید آثار هنری می‌پردازد. او در منطقه فوجیان (Fujian) در ایالت گوانجو چین متولد شد. پدر او در یک کتاب فروشی کار می‌کرد و خطاطی و هنر سنتی چین را با جدیت دنبال می‌کرد. از همین رو کای گوئو چِن از کودکی با ادبیات غرب و هنر سنتی چین آشنا شد. او در دوران انقلاب فرهنگی رشد کرد و تاثیر این روند را بر جامعه مشاهده کرد. کای گوئو چِن در مکانی دوران کودکی را سپری کرد که از مواد منفجره (به خصوص باروت) برای تخریب و بازسازی استفاده می‌شد. درست مانند مبارزه‌ای بین خیر و شر.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678695944750.webp"></figure>&nbsp; &nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678695977697.webp"></figure>او در دهه ۱۹۷۰ نقاشی را شروع کرد و آثار هنری او آرام آرام از سبک سنتی چینی و خطاطی فاصله گرفت و به آثار هنری غربی و کار با آب‌رنگ و رنگ روغن نزدیک شد. کای بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ در آکادمی تئاتر شانگهای (Shanghai Theater Academy) در زمینه طراحی صحنه تحصیل کرد. پس از این دوران بود که کای از باروت در آثار هنری خود استفاده کرد. او اعتقاد دارد که باروت سایر مواد را تحریک می‌کند تا شکل دلخواه و طبیعی خود را بر روی بوم ترسیم کنند و از کنترل هنرمند بر نتیجه نهایی بکاهد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696024197.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696023762.webp"></figure>&nbsp;آثار هنری کای گوئو چِن از چندین مدیوم از جمله طراحی، اینستالیشن، انفجار و اجرا عبور می‌کند. او با استفاده از فلسفه شرق و مباحث اجتماعی معاصر به عنوان مبانی مفهومی، آثار هنری تولید می‌کند که به فرهنگ و تاریخ پاسخ می‌دهند و بین بینندگان و جهان پیش روی آن‌ها تبادل برقرار می‌کنند. آثار هنری و انفجارهای او با نیرویی عجین شده است که از سطح دو بعدی فراتر رفته و با جامعه و طبیعت درگیر می‌شود.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696081192.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696081122.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696081424.webp"></figure>&nbsp;کای با شیوه منحصر به فردی از نمادها، روایت‌ها، سنت‌ها و موارد مختلفی شامل فنگ‌شویی، طب چینی، نقاشی شانشوی، علوم، گیاهان و جانوران، پرتره و آتش‌بازی در آثارش استفاده می‌کند. کای از جمله اولین هنرمندانی است که با زمینه تاریخی و چارچوب نظری خاص خود به بحث در مورد هنر چین به عنوان یک روایت فکری مناسب می پردازد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678696155728.webp"></figure>&nbsp;

کای گوئو چِن، هنرمندی از سرزمین اژدها

پروژه «درون چشم هنرمند» که دَن بانینو، عکاس ایتالیایی، در آن با الهام از آثار هنری وقایع را بازسازی کرده است.

&nbsp;«دَن بانینو» (Dan Bannino) هنرمند ایتالیایی در پروژه که اخیرا آن را به اتمام رسانده است سعی کرده تا داستان آثار هنری مهم را از دید هنرمندان خالق این آثار بازسازی کند. بانینو برای این پروژه نسبتا دشوار حدود ۳ ماه زمان صرف کرد. او نام این پروژه را «از درون چشم هنرمند» گذاشت و برای تکمیل این پروژه حدود چهار هزار مایل، بین ۲۲ شهر در فرانسه و اسپانیا، به منظور بازسازی این تصاویر مسافرت کرد.&nbsp;او می‌نویسد «برای شروع این پروژه از جنوب فرانسه و به دنبال فضاها، رنگ‌ها و غذاهایی که برای استادکاران قدیمی منبع الهام بوده سفر خود را شروع کردم» او ادامه می‌دهد که «برای اینکار به مکان‌هایی که این هنرمندان در آنجا قدم می‌زدند، ایده‌پردازی و خلق می‌کردند سر زدم و گذشته آن‌ها را از بین نزدیکان، محلی‌ها و داستان‌های رایج بین مردم دنبال کردم.»زمانی که بانینو اطلاعات مورد نظر خود را یافت، ده صحنه از خلق آثار مهم این هنرمندان چیره‌دست را با کمک دوربین عکاسی بازسازی کرد. &nbsp;سالوادور دالی Salvador Daliسالوادور دالی اسپانیا و به ویژه مکان‌های کودکی خود را بسیار دوست داشت، بنابراین تصور این هنرمند پر زرق و برق که بیش از شصت سال در یک مکان غذا می‌خورد کار دشواری نیست. یکی از روزها که دالی وارد رستوران دوران (Duran) شد، برخلاف همیشه، در گوشه‌ای نشست و سوپ ماهی سفارش داد. زمانی که سوپ را برای او آوردند، به یکباره به روی میز پرید و ظرف سوپ خود را محکم بر روی پیشخوان کوبید و فریاد زد «من دالی هستم». سوپ قرمز رنگ ماهی به همه جا پاشیده شده بود و سایر افرادی که در رستوران بودند برای لحظه‌ای در بهت به سر بردند تا اینکه دالی عمل خود را با امضا کردن تکه‌های شکسته شده ظرف به یک نمایش هنری بدل کرد. این رفتار دالی باعث ایجاد شور و هیجان در جمعیت حاضر در رستوران شد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678085369744.webp"></figure>&nbsp;پابلو پیکاسو Pablo Picassoبارسلونا در سال ۱۸۹۹. پابلو پیکاسو جوان که به تازگی مشتری ثابت رستوران «ال کوادرو گَست» (El 4 Gast) شده و اولین نمایش خود را در همان رستوران برپا می‌کند. در طول این سال‌ها تمامی هنرمندان و روشنفکران بارسلونا و حومه در این مکان دورهمی‌هایی برگزار می‌کردند. پیکاسو طراحی منوی این رستوران را بر عهده گرفت. امروزه این رستوران با تاریخی بیش از صد سال، همچنان برقرار است و طرح منوی اصلی رستوران همان است که پیکاسو طراحی کرده بود.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678085408706.webp"></figure>&nbsp;هنری ماتیس Henri Matisseهانری ماتیس در ابتدا برای برآورد طراحی آثار هنری مَد نظر خود از برش کاغذ استفاده می‌کرد. برش‌هایی از کاغذهای رنگی که آن‌ها را با ترتیب‌های متفاوتی در کنار هم قرار می‌داد. با این شیوه او می‌توانست رنگ‌ها، ترکیب‌بندی، سایه‌ها و ابعاد را قبل از پیاده کردن طرح نهایی مشخص کند. در سال‌های آخر عمر او و به علت بیماری او نقاشی با قیچی را به عنوان شیوه‌ایی جدید شروع کرد که آن را «برش» (Cut-Out) نامگذاری کرد. برخی از آخرین کارهای ماتیس کلاژهای بزرگی از کاغذهای برش خورده و به هم چسبیده بودند، که به اندازه آثار هنری خلق شده توسط هنرمندان جوان در اوایل دهه پنجاه میلادی انتزاعی و جسورانه بودند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678085726303.webp"></figure> دیه‌گو رودریگز داسیلوا ولاسکوئز Diego Rodriguez da Silva y Velazquezدر تاریخ ۱۶ اوت سال ۱۶۲۳ پادشاه فیلیپ چهارم به عنوان مدل روبروی دیگو رودریگز داسیلوا ولاسکوئز نشست. ولاسکوئز کار پرتره پادشاه، که بیشتر به یک طراحی از سر شباهت داشت، در یک روز به اتمام رساند. پادشاه و دستیاران قدرتمند او از نتیجه بسیار خرسند بودند. دستیاران پادشاه به ولاسکوئز پیشنهاد دادند تا به مادرید نقل مکان کند و همچنین دستور دادند که هیچ هنرمند دیگری حق نقاشی کشیدن از صورت فیلیپ چهارم را ندارد و تمامی آثارهنری که تا به آن روز تولید شده و در چرخش بود باید جمع و بایگانی گردد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678085732213.webp"></figure>&nbsp;پل سزان Paul Cezanneپل سزان و امیل زولا (Emil Zola) از کودکی با یکدیگر بزرگ شدند. به گفته زولا، آن دو در یک گهوار می‌خوابیدند. آن‌ها مانند دو برادر عاشقانه یکدیگر را دوست داشتند. سزان برای زولا مانند یک الگو و منبع بود. در سال ۱۸۸۶ زولا رمان خود با عنوان «شاهکار» (L'Œuvre) را به چاپ رساند که در آن کاراکتری به نام «لَنتیِر» (Lantier) نقش اول را بر عهده داشت. شخصیت لَنتیر برگرفته از سِزان بود و داستانی که تعریف می‌کرد بی‌شباهت به سرگذشت سِزان نبود - یک تراژدی. او نسخه‌ای از نوشته خود را برای سزان فرستاد. تصدیق معما گونه نقاش از چهارم آوریل ۱۸۸۶ آخرین نامه‌ای بود که بین آن‌ها رد و بدل شد. شانزده سال بعد، خبر مرگ زولا در اکس (Aix) به سزان رسید. او خود را در اتاق حبس کرد و گریست. برای ساعت‌ها صدای مویه‌های او به گوش باغبان می‌رسید. سپس از اتاق خود بیرون آمد و با اندوهی وصف ناشدنی و در تنهایی به سمت دشت رهسپار شد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1678085475565.webp"></figure> &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: petapixel.com

بازسازی آثار مهم هنری از درون لنز دوربین عکاسی - بخش دوم

«دَن بانینو» (Dan Bannino) هنرمند ایتالیایی در پروژه که اخیرا آن را به اتمام رسانده است سعی کرده تا داستان آثار هنری مهم را از دید هنرمندان خالق این آثار بازسازی کند.

عکاسی که با دوربین خود داستان آثار هنری مهم را از دید هنرمندان بازسازی می‌کند - بخش اول &nbsp;«دَن بانینو» (Dan Bannino) هنرمند ایتالیایی در پروژه که اخیرا آن را به اتمام رسانده است سعی کرده تا داستان آثار هنری مهم را از دید هنرمندان خالق این آثار بازسازی کند. بانینو برای این پروژه نسبتا دشوار حدود ۳ ماه زمان صرف کرد. او نام این پروژه را «از درون چشم هنرمند» گذاشت و برای تکمیل این پروژه حدود چهار هزار مایل، بین ۲۲ شهر در فرانسه و اسپانیا، به منظور بازسازی این تصاویر مسافرت کرد.&nbsp;او می‌نویسد «برای شروع این پروژه از جنوب فرانسه و به دنبال فضاها، رنگ‌ها و غذاهایی که برای استادکاران قدیمی منبع الهام بوده سفر خود را شروع کردم» او ادامه می‌دهد که «برای اینکار به مکان‌هایی که این هنرمندان در آنجا قدم می‌زدند، ایده‌پردازی و خلق می‌کردند سر زدم و گذشته آن‌ها را از بین نزدیکان، محلی‌ها و داستان‌های رایج بین مردم دنبال کردم.»زمانی که بانینو اطلاعات مورد نظر خود را یافت، ده صحنه از خلق آثار هنری مهم این هنرمندان چیره‌دست را با کمک دوربین عکاسی بازسازی کرد. &nbsp;فرانسیس گویا Francisco Goyaگویا یکی از معدود هنرمندان قدیمی است که هم در طول حیات هنرمندی مشهور بود و هم پس از مرگ بر شهرتش افزوده شد. تکنیک او بارها مورد مطالعه قرار گرفته و همچنان رمزآلود است. او برای آخرین ضربه‌های قلم خود شیوه جدیدی ابداع کرد. او صبر می‌کرد تا نور روز بگذرد و با شروع تاریکی کلاه شاپو مخصوص خود، که تعدادی شمع بر روی لبه‌ آن کار گذاشته بود را بر سر می‌گذاشت؛ شمع‌ها را دانه دانه روشن می‌کرد و با استقبال از نور شمع‌ها، به آرامی تاریکی را در آثار هنری خود به تصویر می‌کشید.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677484629820.webp"></figure>&nbsp;آنری دو تولوز لوترک Henri de Toulouse-Lautrecآنری دو تولوز لوترک از همنشینی با دوستان و خانواده بسیار لذت می‌برد و گاها تمام زمان خود را صرف آشپزی و خوردن و نوشیدن با نزدیکان صرف می‌کرد. با این حال، این نقاش فرانسوی، قبل از سر رسیدن مهمانان برای صرف غذا، درون تمامی تنگ‌های آب ماهی قرمز رها می‌کرد تا مطمئن شود که مهمانانش به جای نوشیدن آب، شراب می‌نوشند. به این طریق هیچ مهمانی نبود که بعد از صرف شام مست نباشد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677484685600.webp"></figure>&nbsp;وینسنت ون‌گوگ Vincent van Goghون‌گوگ از جمله هنرمندانی بود که در طول عمر خود با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم کرد و از او به عنوان نقاشی که گوش خود را برید یاد می‌شود. اما مطالعات اخیر نشان می‌دهد که ماجرای بریده شدن گوش این هنرمند در یک درگیری با دوست هنرمندش، پل گوگن (Paul Gauguin)، رخ داده است. گوش چپ او به کل بریده شده بود (برخلاف این باور که تنها تکه‌ای از گوش او بریده شده) و وینسنت علی‌رغم خون‌ریزی شدید گوش خود را در کاغذی پیچید و به فاحشه‌خانه مجاور برد. او گوش خود را به یکی از کارمندان آنجا هدیه کرد که این زن با دیدن این هدیه از حال رفت و بیهوش شد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677484709833.webp"></figure>&nbsp;پیه‌ر آگوست رِنوآر Pierre Auguste Renoirافراد کمی می‌دانند که پیه‌ر آگوست رنوآر در ۲۵ سال آخر زندگی خود از بیماری آرتروز رنج می‌برد. در یک فیلم نادر از سال ۱۹۱۵، رنوآر ۷۴ ساله را می‌بینیم که در زیر سه پایه خود نشسته است و روی بوم رنگ می‌زند؛ در حالی که پسر کوچکش کلود، ۱۴ ساله، کنار او ایستاده تا پالت را آماده کند و قلم مو را در دست پدرش که برای همیشه گره خورده قرار دهد. رنوآر در سال‌های آخر عمر خود روی صندلی چرخ‌دار می‌نشست و برای حرکت شدیدا به کمک دیگران محتاج بود. گاهی اوقات درد‌های او به قدری زیاد بود که دچار تشنج می‌شد، اما با این حال تا لحظه آخر دست از خلق آثار هنری برنداشت.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677484738737.webp"></figure>&nbsp;اِل گرِکو El Grecoاِل گرکو (دومنیکو تئوتوکوپولی) (Domenico Theotocupuli) از یونان به شهر توله‌دو (Toledo) در اسپانیا مهاجرت کرد و به سرعت پله‌های شهرت و ترقی را طی کرد. او به سرعت به یکی از پردرآمدترین هنرمندان دوران خود بدل شد. با اعتماد به نفس، ولخرجی و سرکشی، ال گرکو نوازندگان را استخدام ‌می‌کرد تا در حالی که او غذا می‌خورد و به دلیل عدم پذیرفتن خواسته‌های مشتری‌هایش به خود افتخار می‌کرد برای او بنوازند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677484767419.webp"></figure>&nbsp; &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: petapixel.com

بازسازی آثار مهم هنری از درون لنز دوربین عکاسی - بخش اول

تابلوی «خدایان باستانی ما» از ساتورنینو هِران یک نقاشی استادانه از مدرنیسم مکزیک متعلق به اوایل قرن بیستم است. این تصویر نشان دهنده عزت، قدرت و شکوه مردم مکزیک در دوران قبل از قرن شانزدهم و حمله اسپانیاست.

ساتورنینو هِران - خدایان باستانی ماSaturnino Herran - Our Ancient Gods &nbsp;تابلوی «خدایان باستانی ما» از ساتورنینو هِران یک نقاشی استادانه از مدرنیسم مکزیک متعلق به اوایل قرن بیستم است. این تصویر نشان دهنده عزت، قدرت و شکوه مردم مکزیک در دوران قبل از قرن شانزدهم و حمله اسپانیاست. ساتورنینو هِران «خدایان باستانی ما» را به عنوان قهرمان بومی‌گرایی نقاشی کرد، جنبشی که ارتقاء و احترام مردم و فرهنگ بومی را ترویج می‌کند. هِران یکی از بنیانگذاران بومی‌گرایی و مدرنیسم در هنر مکزیک بود که هنرمندان بعدی و مشهورتر مکزیکی مانند دیه گو ریورا و فریدا کالو آن را ادامه دادند. &nbsp;زمینه تاریخیساتورنینو هِران در سال ۱۹۱۴ ماموریت یافت تا مجموعه‌ای از سه نقاشی دیواری، معروف به سه گانه را برای تزیین دیوارهای کاخ دی بلاس آرتس در مکزیکو سیتی خلق کند. سه نقاشی دیواری او در راستای تجلیل از میراث مکزیک بود و یک پنل به طور کامل بر میراث مکزیک قبل از دوران کریستوف کلمب تمرکز داشت. اثر «خدایان باستانی ما» یک مطالعه رنگ‌روغن کوچک در آماده‌سازی برای نقاشی دیواری بزرگ است. نقاشی دیواری بزرگ برگرفته از «خدایان باستانی ما» تنها یکی از سه نقاشی دیواری بود که قبل از مرگ زودهنگام هِران بر اثر عوارض معده در سال ۱۹۱۸ تکمیل شد. ساتورنینو هِران در زمان مرگ تنها ۳۱ سال سن داشت. با توجه به عمر کوتاه و سفارش‌های انجام نشده «خدایان باستانی ما» از مهم‌ترین و زیباترین آثاری است که از او به جا مانده است.&nbsp;&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482512797.webp"></figure> &nbsp;مدل‌های بومیاثر «خدایان باستانی ما» اثر رنگ روغن و تقریبا کوچکی در ابعاد ۱۰۱ در ۱۱۲ سانتی‌متر است و پنج فیگور حاضر در تصویر یک دوم ابعاد حقیقی ترسیم شده‌اند. اما نسخه‌ای که برای دیوارهای سالن تئاتر مکزیکو سیتی در نظر گرفته شد دو برابر سایز اثر بود که ابعاد حقیقی افراد حاضر در اثر را به تصویر می‌کشید. ساتورینو هِران از مردان غرب مکزیک به عنوان الگوهای خود برای نقاشی «خدایان باستانی ما» به دلیل ویژگی‌های ظاهری بارز بومی استفاده می‌کند. مردم محلی اطراف خوچیکالکو (Xochicalco)، یک منطقه باستانی پیش از کلمب، به دلیل داشتن اجداد مایا، تئوتیوآکان و ماتلاتزینکا ار محبوب‌ترین سوژه‌های ساتورنینو هِران محسوب می‌شدند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482582333.webp"></figure> &nbsp;بلوغ هنریاین ترکیب‌بندی قطعاً نشان دهنده بلوغ هنری هِران در استفاده از رنگ‌های تیره و خاکی است. رنگ‌های روشن و زنده آثار قبلی او با ظرافت‌های کم‌رنگ‌تر جایگزین می‌شود. با این حال این رنگ‌های خاموش تأثیر کار را کم نمی‌کند. در واقع، رنگ‌آمیزی هوشمند او اجازه می‌دهد تا خطوط حسی و بی‌حال چهره‌ها به راحتی مورد توجه قرار بگیرند. رزمندگان خوش‌سیما با ماهیچه‌های محکم و بدن‌هایی لاغر ایستاده‌اند. بدن‌های قهرمانانه و اروتیک آن‌ها با اندکی تنش به صورت قریب‌الوقوع در حالت‌های دلپذیر ظاهر می‌شوند. البته آن‌ها کاملاً آرام نیستند، اما تنشی هم در کار نیست. در چهره‌های آرام و عضلات خمیده‌ آن‌ها احساس عمل و عدم تحرک به چشم می‌خورد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482605108.webp"></figure>نقاشی در مقابل رنگساتورنینو هِران ۲۹ سال سن داشت که اولین نمونه از «خدایان باستانی ما» را در ۱۹۱۶ به اتمام رساند. با این حال او بعد از گذراندن بیش از پانزده سال تمرین طراحی به مرحله استادی در نقاشی رسیده بود. از زمان وقوع رنسانس در ایتالیا بحث پیرامون نقاشی در مقابل رنگ برقرار بوده است. تا جایی که میکل‌آنژ و تیتیان هم در مسیر حرفه‌ای خود با این مقوله برخورد کردند. آیا بهتر است از طریق ایجاد خطوط قوی مانند میکل‌آنژ، نقاشی کرد یا مانند تیتیان، که از رنگ‌های قوی و سایه استفاده می‌کند؟ با توجه به خطوط قوی محیطی که دور فیگور‌ها کشیده شده کاملا مشخص است که ساتورنینو هِران از شیوه نقاشی پیروی می‌کند. خطوط محیطی در عین حال که ضخیم و پررنگ هستند اما خاصیت سیال و سینوسی خود را حفظ می‌کنند. خطوط در این اثر بسیار نزدیک به خطوط گرافیکی بود که هِران برای طراحی کتاب‌ها و مجلات به کار می‌برد. تاثیر آموزش‌های تصویرگری و نقشه‌کشی به وضوح در آثار هِران به چشم می‌خورد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482689683.webp"></figure><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482689682.webp"></figure>ادای احترام به دوران پیش از کریستوف کلمباین نقاشی پر از تصاویر و المان‌هایی است که مناسب اعضای نخبگان دوران قبل از کریستوف کلمب است، مانند فنجان بخار کاکائو، گوشواره‌های طلا، پرهای قرمز و صندل‌های چرمی. تنها افراد نخبه و بالادست جامعه در آن دوران قادر بودند تا این چنین زندگی کنند. ساتورنینو هِران در عین حال تصویر افرادی را ترسیم می‌کند که گویا قبل از حمله اسپانیا به مکزیک از جایگاه ویژه‌ای در علم، اقتصاد و سیاست برخوردار بوده‌اند. این مردم جزو آن دسته از فرهنگ‌هایی به حساب می‌آیند که طی حمله‌های ویرانگر جهان‌گشایان قرون‌ گذشته به کلی تاراج شدند. بنابراین، در حالی که اشراف اروپایی پرتره‌هایی را از خود نقاشی کرده‌اند که در طول قرن‌ها ماندگار شده است، اشراف مکزیکی پیش از کریستوف کلمب بی‌تصویر و فراموش شده هستند.از این رو، ساتورنینو هِران با ادای احترام به فرهنگ قبل از کلمب به این نابودی فرهنگی می‌پردازد. استفاده گسترده او از نقوش بومی، غنای فرهنگی و سبک قدرتمند همگی این شخصیت‌های پیش از کلمب را به وضعیت تقریباً خداگونه ارتقا می‌دهد. آن‌ها فراموش شدگان محترم و شایسته‌ای هستند. آن‌ها «خدایان باستانی ما» هستند.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1677482710239.webp"></figure> &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنی&nbsp;منبع: dailyartmagazine.com

هنر هفته - «خدایان باستانی ما» اثری از ساتورنینو هِران

عشق در طول تاریخ از جمله موضوعاتی است که توجه بسیاری از هنرمندان با ذهنیت‌های گوناگون را به خود مشغول کرده است. این مفاهیم عاشقانه که در سبک‌های مختلف به تصویر کشیده شده، در تعداد بیشماری از رسانه‌ها ارائه شده است و بارها و بارها بینندگان را مجذوب خود می‌کند.

عشق در هنر : هنرِ عشق&nbsp;عشق در طول تاریخ از جمله موضوعاتی است که توجه بسیاری از هنرمندان با ذهنیت‌های گوناگون را به خود مشغول کرده است. این مفاهیم عاشقانه که در سبک‌های مختلف به تصویر کشیده شده، در تعداد بیشماری از رسانه‌ها ارائه شده است و بارها و بارها بینندگان را مجذوب خود می‌کند.با توجه به این اصل که تعداد بسیاری نمونه دال بر اهمیت موضوع عشق در دنیای هنر موجود است، ما در این مقاله سعی کردیم که تعدادی از آثار هنری که به ویژگی‌های عشق از زوایای جدیدی پرداخته‌اند و معانی تازه‌ای را برای این واژه ترسیم کرده‌اند بپردازیم. &nbsp;کوپیدو Cupidکوپیدو، پسر ونوس که نماد عشق است و به مهم‌ترین عضو روز ولنتاین بدل شده است. این پیکره مرمری رومی، که قدمت آن به قرن ۱ میلادی برمی‌گردد، از یک نمونه برنزی که توسط مجسمه‌ساز یونانی لوسیپوس (Lysippos) در قرن ۴ قبل از میلاد خلق شده بود ساخته شده است و خدای جوان عشق را در حال کشیدن کمان مشهور خود نشان می‌دهد.&nbsp;کلودیو کورسی (Claudio Corsi)، متخصص آثار باستانی شرکت کریستیز در رابطه با این تندیس کوپیدو می‌گوید «در این اثر دنیایی از انتظار نهفته است؛ این که کوپیدو تیرش را برای چه کسی آماده می‌کند؟ این اثر برای من شهادتی است بر شیفتگی ما با قدرت پایدار، غیر قابل انکار و نامیرای عشق.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277770168.webp"></figure> &nbsp;بدون عنوان (عاشقان کامل) Untitled&nbsp;برای قرن‌ها هنرمندان سعی داشتند که در آثارشان لحظه عاشق شدن را ترسیم کنند. فلیکس گونزالس تورس (Felix Gonzalez Torres) در سال ۱۹۹۱ اثر «بدون عنوان (عاشقان کامل)» (Untitled - Perfect Lovers) خود را ارائه کرد که یکی از معدود آثاری است که می‌خواهد عشق را با شکوه ناقص خود بازنمایی کند. این اثر که از دو ساعت بزرگ و ارزان که با باتری کار می‌کنند تشکیل شده و هر دو بر روی یک زمان تنظیم شده‌اند. اما نکته جالب زمانی است که باتری یکی از این دو ساعت زودتر از دیگری از کار می‌افتد و قبل از اینکه مجدداً تنظیم شود و دوباره به تراز برگردد آرام آرام از دیگری عقب می‌ماند. استعاره‌ای تکان دهنده و قدرتمند نه تنها برای گذشت زمان، بلکه برای ماهیت غالباً ناقص و در عین حال ماندگار عشق.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277791498.webp"></figure>&nbsp;هیولا The Beastجیم داین (Jim Dine)، هنرمند پاپ آرت آمریکایی در رابطه با روز ولنتاین گفته «از بچگی این روز را دوست داشتم، نه بخاطر اینکه عاشق بودم، بلکه رنگ قرمز این روز را دوست داشتم.» او در دهه شصت میلادی سعی می‌کرد تا پرتره‌ای از خود نقاشی کند به شکلی که اجزا صورتش در آن نباشد و تنها احساسات او را بیان کند. او شکلی را می‌خواست که نماد خلاقیت و اشتیاق او باشد: «الگویی برای احساسات من.» داین قلب را انتخاب کرد و برای بیش از نیم قرن از این شکل در بسیاری از آثارش بهره برد. اثر هیولا یک نسخه وهم‌آور و پر جنب و جوش با رنگ قرمز است که ضربان زندگی در آن جریان دارد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277812209.webp"></figure> &nbsp;زوج کنگویی&nbsp; The Congolese Coupleرویارویی با یک اثر هنری تا این حد مهربان و صمیمی در هنر کنگو شگفت‌انگیز است. این فیگورها، در حالی که دستانشان روی شانه‌های یکدیگر قرار گرفته است، یک زوج زیبا با احساس وحدت و همدلی را نشان می‌دهند. برونو کلیسنس (Bruno Claessens)،‌ مدیر اروپایی بخش آفریقا و اقیانوسیه کریستیز می‌گوید «این نوع مجسمه‌های کنگویی با جامعه لِمبا (Lemba) مرتبط بود و دیدگاه آن‌ها به ازدواج پایدار را به عنوان یکی از نیازهای یک زندگی موفق بیان می‌کند.»<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277834590.webp"></figure>&nbsp;عشاق The Loversسوررئالیسم زمین‌بازی برای زوایای تاریک عشق است که توسط بسیاری از هنرمندان از جمله سالوادور دالی (Salvador Dali)، آندره ماسون (Andre Masson)، پول دلوو (Paul Delvaux) و رنه ماگریت (Rene Magritte) مورد بررسی قرار گرفته است. در اثر عشاق از رنه ماگریت هنرمند تمرکز را بر روی سرِ زن و مردی که از زیر یک چادر سفید یکدیگر را می‌بوسند قرار داده است. در این اثر جایگاه مرد کمی محکم‌تر و مسلط‌‌‌تر است و خمیدگی‌های سرهای پیچیده شده در پارچه شکلی قلب مانند به خود گرفته است. آیا ماگریت جنبه‌هایی از عشق مانند عدم شناخت و درک واقعی دیگری و ارتباط عشق و مرگ را در این اثر نمایش داده است؟ جواب این سوال در نوع برداشت ما از اثر نهفته است.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277853705.webp"></figure> &nbsp;از پنجره From Windowمجموعه «از پنجره ۱۹۷۴» متعلق به هنرمند ژاپنی ماساهیسا فوکاسه (Masahisa Fukase) است. این مجموعه از کتاب عکس‌های فوکاسه جمع‌آوری شده. یک پروژه سیزده ساله که تنها سوژه آن همسر فوکاسه است. وقتی یوكو (Yohko) هر روز از خانه خود بیرون می‌رود، هم از لذت فوکاسه لذت می‌برد و هم از توجه او خفه می‌شود، در حالی كه فوكاسه از پنجره از او عکس برمی‌دارد، یوکو لبخند می‌زند، می‌چرخد یا اخم می‌كند. زمانی که یوکو در سال ۱۹۷۶ ماساهیسا را ترک می‌کند او با همین هیجان شروع به عکاسی از کلاغ‌ها می‌کند و این روند را تا زمانی که دوباره ازدواج می‌کند ادامه می‌دهد. اما فوکاسه در سال‌های پایانی عمر خود به کما می‌رود و یوکو به مدت بیست سال بر بالین او حاضر می‌شود. یوکو می‌دانست که فوکاسه هیچ‌گاه از کما برنخواهد گشت اما اعتقاد داشت ماساهیسا بخش بزرگ و انکار نشدنی از زندگی اوست.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277870794.webp"></figure> &nbsp;عشق Loveاز اوایل دهه هفتاد میلادی تندیس‌های عشق از رابرت ایندیانا (Robert Indiana) از تمامی شهر‌های بزرگ دنیا سردرآورد. با اینکه امروزه این تندیس و نوشته نماد روز عشاق و ولنتاین شده اما در ابتدا هدف هنرمند بیشتر متوجه خلق نمادی برای روز کریسمس بود.&nbsp; در حقیقت ایده ایندیانا طرحی بسیار آشنا از حروف سراف بود که کلمه «عشق» (LOVE) را ترسیم می‌کرد و برای کارت پستال‌های سال نو میلادی موزه هنرهای مدرن بود. رابرت ایندیانا که یک مسیحی معتقد بود نشانه‌هایی از باورهای مذهبی خود را نیز در این طرح گنجاند. او در نامه‌ای به یک مجموعه‌دار آثار هنری گفت « و کلمه عشق به شکل پاک‌نشدنی بر پیشانی هر‌کدام از ما نقش بسته، با جمله‌‌ای کمی متفاوت مثل "خدا عشق است"؛ بر روی تک تک دیوارهای خانه‌ها در محله مِری بِیکر اِدی (Mary Baker Eddy) تا انتهای جهان» با گذر زمان مجسمه‌های ایندیانا هویت تازه خود را پیدا کردند با اینکه این هنرمند فقید رابطه عشق و نفرت را با اثر خود تجربه می‌کرد. او در مصاحبه‌ای گفت «این یک ایده فوق‌العاده بود و در عین حال یک اشتباه بسیار بد». با این حال این تندیس تا سالیان به عنوان نمادی برای عشاق شناخته خواهد شد.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1676277887547.webp"></figure>&nbsp; &nbsp;&nbsp;منبع: tate.org - christies.com - mymodernmet.com &nbsp;&nbsp; &nbsp;

عشق در هنر؛ هنرِ عشق

هنر در خدمت انقلاب نگاهی است به اهمیت هنر در انقلاب‌ها و چگونگی به تصویر درآمدن انقلاب‌ها در آثار هنری

هنر در خدمت انقلاب نگاهی است به اهمیت هنر در انقلاب‌ها و چگونگی به تصویر درآمدن انقلاب‌ها در آثار هنری.&nbsp; &nbsp;«سوپرماتیسم»اثر کازیمیر مالویچ<img src="https://lh4.googleusercontent.com/Qt7JPjKm4KVmwPywTa8oCiGZ4kaTT8uOCfhBerCmrxTkUnYS3_S45o88G2nAOjTP3DEyvmCtshbotbKibLEPhDFOCE68ABAILzDYCmwPnWf303oFeNOkifGh885_TvgB-PwvGHblAn6YJ98d3fYr2tM">مالویچ جنبش سوپرماتیسم را در سال‌های منتهی به انقلاب روسیه توسعه داد. این جنبش به جای به تصویر کشیدن اشیا، به برتری احساس در آثار هنری اهمیت می‌داد. در روسیه قبل از انقلاب به او اجازه شکوفایی داده شد و چند سال پس از انقلاب نیز در مدارس تدریس کرد و حتی رئیس موسسه فرهنگی هنری دولتی ٫پتروگراد بود. با این حال، استالینیسم به سرعت آزادی هنرمندان را سرکوب کرد و آوانگاردهای روسیه به ویژه تحت تعقیب قرار گرفتند. انتزاع ممنوع شد و رئالیسم سوسیال به فرم هنری رسمی حزب تبدیل شد. این نمونه‌ای از این است که چگونه هنرمندی که زمانی از انقلاب سود می‌برد، در نهایت مورد ‌بی‌لطفی آن قرار می‌گرفت. &nbsp;«خانه سابق کیو جین»اثر وو گوا ژونگ<img src="https://lh5.googleusercontent.com/BusemCrWktjqDJIR-V0HIL6BXThDaPFX5RxH5aIdXWD5XfXeVAfHb0EMRTBeOUoeljPklbF35NCtGC2Y7XbBMYZqMmB3G2E8YuAjQo8jag2UEjN1al0-W0a0kHMVQZ8qpEWbkSDJ53B3gkqs9y2VfVc">وو گوا ژونگ در بین بسیاری از علاقه‌مندان هنر به عنوان بنیانگذار نقاشی مدرن چینی شناخته می‌شود. با این حال، او در دوران چین کمونیست به کار سخت محکوم شد و بسیاری از آثار اولیه او در طول انقلاب فرهنگی از بین رفت، زیرا آن‌ها را مطابق با منافع سیاسی مائوتسه تونگ نمی‌دانستند. در اینجا او خانه اجدادی کیو جین که یک انقلابی، فمینیست و نویسنده چینی بود را نقاشی کرده است. کیو جین پس از یک قیام ناموفق علیه سلسله چینگ اعدام شد. این نمونه‌ای است از هنرمندی که در یک انقلاب مورد آزار و اذیت قرار گرفت و نماینده هنرمند دیگری بود که در جریان یک انقلاب جداگانه نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود که وو گوا ژونگ تلاش کرده تا یک رشته مشترک بین آن‌ها ایجاد کند.&nbsp; &nbsp;«گارد سرخ»&nbsp;<figure class="image"><img src="https://lh6.googleusercontent.com/gB5vwp49K39vF2biV_QWENmMJhtY7wxoVyWTBjHGPz_bpJBynrLTPFErQ5c0gkPUtpL3Ay4BUZwFOZLjmVu9GdZ7DGEPPWd3I_UeGBFr8LZBB_Q34rKND_DypEvXMTFcCzNcYbpTR19fV6iKv1ARGCo"></figure>این پوستر اعضای گارد سرخ را نشان می‌دهد که یک گروه دانشجویی در طول انقلاب فرهنگی در چین بودند. این گروه توسط مائو تسه تونگ برای کمک به او برای به دست گرفتن کنترل مجدد کشور بوجود آمده بودند و به شدت شستشوی مغزی می‌شدند. گارد سرخ در پوسترهای خود از شعار «شورش موجه است» استفاده کرد و مردم و نهادها را به وحشت انداخت. در نهایت، در خطر جنگ داخلی، مائو مجبور شد ارتش را برای کمک به برقراری صلح فراخواند و برخی از افراد گاردهای سرخ احساس خیانت کرده و تلاش برای شورش کردند؛ هرچند این شورش به سرعت توسط ارتش سرکوب شد. این پوستر نمونه‌ای از تبلیغاتی است که برای ترویج نقش گارد سرخ در انقلاب فرهنگی چین استفاده می‌شد. &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: artsandculture.google.com &nbsp;

هنر در خدمت انقلاب - بخش سوم

هنر در بین جوامع مختلف از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و خواهد بود؛ اما در دنیای امروز علاقه‌مندان به هنر بیش از هر زمان دیگری از مزایای پیشرفت تکنولوژی برای لذت بردن از آثار هنری بهره می‌برند.

دیدن آثار هنری آنلاین یا حضوری؟ &nbsp;در حال حاضر و با توجه به اتفاقاتی که در سال‌های گذشته رخ داد، برای مثال شیوع بیماری کووید ۱۹، تماشای آثار هنری بصورت آنلاین اهمیت بسیاری پیدا کرده است؛ و تعداد افرادی که به تماشای آثار هنری بصورت آنلاین رو آورده‌اند روزانه افزایش پیدا می‌کند. هرچند در این میان تعدادی از افراد هم هستند که باورهای سنتی‌تری را دنبال می‌کنند و همچنان اعتقاد دارند که تنها راه تماشای درست آثار هنری به صورت حضوری است. آن‌ها دلایلی را ذکر می‌کنند از جمله اینکه بینندگان آنلاین نمی‌توانند جاذبه، حضور، مقیاس، بافت، رنگ، ظرافت، کمال، نقص، ذات، عواطف، هاله‌ها، معنویت‌ها، شدت‌ها یا عمق هنر را احساس یا تجربه کنند. به اعتقاد این افراد درک این جزییات تنها در صورتی رخ می‌دهد که بیننده از نزدیک اثر هنری را مشاهده کند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675596126805.webp"></figure>بدون شک تمامی این نکات درست است و تمامی افرادی که به هنر علاقمند هستند به این اصل واقفند. اما در حال حاضر که شرایط در حال تغییر است بهترین کار بالا بردن کیفیت و کارایی برای تماشای آنلاین آثار هنری است. در دنیای امروز و با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی می‌توان ساز و کاری بنا کرد که تماشای آثار هنری آنلاین به اندازه تماشای حضوری آثار برای بازدیدکنندگان لذت‌بخش باشد. تغییر مسیری که بشر پیش گرفته بدست ما نیست اما می‌توان برای بالا بردن کیفیت در آینده قدم برداشت. خبر خوب این است که برنامه‌نویسان و مهندسان با استعداد و بسیار ماهر در حالی که ما صحبت می‌کنیم مشغول کار هستند و تلاش می‌کنند تا مشاهده آنلاین را به اندازه دیدن حضوری آثار هنری غنی و جذاب کنند. حال می‌‌خواهیم به نکاتی از این دست اشاره کنیم:<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675595938687.webp"></figure><ul><li>در فضای آنلاین آثار هنری بسیار بیشتری نسبت به موزه‌ها و گالری‌ها در دسترس بینندگان قرار می‌گیرد.</li><li>سرعت بالاتر برای تماشای انبوه آثار هنری.</li><li>شما می‌توانید از هر دوره زمانی و هر گوشه از کره زمین آثار و هنرمندان جدید و مهیج را کشف کنید.</li><li>نیازی نیست که به صورت آنلاین با کسی صحبت کنید. شما می‌توانید در مورد هر اثر هنری که با آرامش به دنبال آن هستید تصمیم خود را بگیرید. بدون تداخل می‌توانید حقایق را مرور کنید، تحقیق کنید و اطلاعات مورد نیاز خود را جمع‌آوری کنید. شما می‌توانید نظرات خود را شکل دهید. این لذت بدون وقفه کاملاً مطابق با شرایط شما است. تمام وقت شماست.</li><li>شما می‌توانید با هنرمندان، پرسنل گالری، کیوریتورها، منتقدان و سایر افراد که هرگز نتوانسته‌اید شخصاً با آن‌ها ملاقات یا ارتباط برقرار کنید بصورت آنلاین ملاقات کرده و با آن‌ها وارد گفتگو شوید.&nbsp;</li><li>دسترسی به پرسنل گالری و هنرمندان بصورت آنلاین به مراتب آسان‌تر است تا در زندگی واقعی.&nbsp;</li><li>دیدن یک اثر بصورت آنلاین ذوق بیشتری را برای دیدن اثر به شکل حضوری در شما ایجاد می‌کند.</li><li>تماشای اثر آنلاین برای افرادی که در فضای عمومی مثل گالری‌ها راحت نیستند گزینه مناسب‌تری است.&nbsp;</li><li>بسیاری از خریداران احتمالی می‌خواهند اطمینان حاصل کنند که آنچه را که آن‌ها نگاه می‌کنند دوست دارند یا خرید آن را قبل از دیدن حضوری از طریق درمیان گذاشتن نظرات خود بصورت آنلاین با افراد آگاه نهایی کنند.</li><li>قیمت اغلب آثار هنری در فضای آنلاین مشخص است و برای بسیاری از خریداران در اختیار داشتن قیمت آثاری که به آن‌ها علاقمند هستند حائز اهمیت است.</li></ul><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675595954759.webp"></figure><ul><li>خرید اثر هنری به صورت آنلاین به مراتب ساده‌‌تر از خرید بصورت حضوری است. بسیاری از فروشنده‌ها و خریداران از فروش‌های حضوری احساس آرامش نمی‌کنند.</li><li>هنرمندان و گالری‌ها قابلیت مدیریت هر چه دقیق‌تر آثاری را که نمایش می‌دهند را دارند و در عین حال توضیحاتی پیرامون نحوه نمایش خود را نیز ضمیمه می‌کنند.&nbsp;&nbsp;</li><li>در فضای آنلاین هنرمندان و گالری‌ها این امکان را دارند تا آثار خود را در فضاهای داخلی به خریداران نشان دهند و از این رو فروش موفق‌تری خواهند داشت.</li><li>هنرمندان می‌توانند نکات و جزییاتی از آثار خود را در فضای آنلاین به نمایش درآورند که کمتر ببینده‌ای در بازدید حضوری به آن دقت خواهد کرد.</li><li>هنرمندان و گالری‌ها می‌توانند با قرار دادن اشیاء مشترک در تصاویر خود برای مقایسه، مانند یک مداد یا خط‌کش، از نماهای نزدیک برای مقیاس گذاری جزئیات یا مناطق کوچک هنری استفاده کنند. این امر درک بهتری از پیچیدگی، دقت، مهارت یا میزان کار لازم برای ایجاد این اثر هنری را به بینندگان می‌دهد.</li><li>هنرمندان و گالری‌ها می‌توانند بخش‌هایی از اثر را نشان دهند كه مردم معمولاً به آن‌ها نگاه نمی‌كنند یا به آن‌ها فكر نمی‌كنند مانند پشت، پایین، لبه‌ها یا كناره‌ها كه فقط در صورت مشاهده فیزیکی اثر هنری بر روی دیوار یا پایه یا بیرون آوردن از قاب آن قابل مشاهده است.</li><li>تصاویر خوب از نزدیک می‌توانند جزئیات را حتی بهتر از تماشای آن‌ها با چشم غیر مسلح نشان دهند.</li><li>هنرمندان و گالری‌ها می‌توانند بخش‌ها یا حوزه‌های هنری را به نمایش بگذارند که در غیر این صورت بینندگان ممکن است آن‌ها را از دست بدهند یا از آن‌ها چشم‌پوشی کنند یا حتی فکر نمی‌کنند که به آن‌ها نگاه کنند.</li><li>اگر بینندگان آنلاین درباره هنر سوالاتی دارند یا می‌خواهند قسمت‌های خاصی را کمی بهتر ببینند تا تجربه کامل‌تری داشته باشند، هنرمندان و گالری‌ها می‌توانند این تصاویر را برای آن‌ها ارسال کنند.</li><li>مردم می توانند در تمام ساعات شبانه روز به صورت آنلاین آثار هنری را مشاهده کنند. هیچ ساعتی وجود ندارد، زمان باز یا بسته شدن، روشن و خاموش شدن چراغ‌ها، اعلامیه‌های بسته شدن، دستیاران گالری که به شانه شما ضربه می‌زنند، محافظانی که شما را بیرون می‌کنند و غیره.</li></ul><figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675595974990.webp"></figure><ul><li>بینندگان آنلاین می‌توانند در اوقات فراغت خود و تا زمانی که بخواهند آثار هنری را ببینند. آن‌ها لازم نیست نگران ازدحام جمعیت و محدودیت‌های زمانی باشند، اینکه آیا جلوی دید کسی را می‌گیرند، آیا کسی دید وی را کور می‌کند، بعلاوه که از سر و صدای پس زمینه دیگر خبری نیست.</li><li>بینندگان آنلاین آثار هنری می‌توانند تمام وقت و توجه خود را به تماشای آثار هنری بدهند. وقتی حضوری به موزه و گالری می‌روید، انواع حواس پرتی‌ها وجود دارد که باعث ایجاد اختلال در لذت بردن شما از تماشای اثر هنری می‌شود.</li><li>برای بسیاری از افراد که دانش کافی درباره هنر ندارند پرسیدن سوال پیرامون مسائل هنری بصورت آنلاین روش ساده‌تری محسوب می‌شود.</li><li>شما برای تماشای یک اثر هنری بصورت آنلاین می‌توانید ساعت‌ها وقت بگذارید، اتفاقی که در دنیای حقیقی دشوار خواهد بود.&nbsp;</li><li>شما می‌توانید هنگام تماشای آثار هنری بصورت آنلاین بخورید، بنوشید و هر آنچه که دوست دارید دود کنید.&nbsp;</li><li>شما با هر پوششی که دوست داشته باشید می‌توانید به تماشای آثار هنری آنلاین بنشینید.&nbsp;</li><li>بینندگان آنلاین نیازی به رانندگی یا حمل و نقل عمومی ندارند، در ترافیک گیر نمی‌کنند، برای پیدا کردن جای پارک دردسری متحمل نخواهند شد، در صف منتظر نمی‌مانند و غیره.</li><li>برای تماشای آنلاین آثار هنری شما هزینه‌ای نمی‌کنید.</li><li>موقعیت جغرافیایی هنرمند و گالری در تماشا و خرید‌های آنلاین اهمیتی ندارد، چرا که تمام مردم از سراسر جهان می‌توانند از آثار هنری لذت ببرند.&nbsp;</li><li>در بازدید آنلاین دیر یا زود رسیدن وجود خارجی ندارد.</li></ul>&nbsp;با در نظر گرفتن تمامی مواردی که ذکر شد شاید تماشای آثار هنری به صورت آنلاین تجربه‌ فوق‌العاده‌ای را برای شما رقم بزند.&nbsp; &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: artbusiness.com

دیدن آثار هنری آنلاین یا حضوری؟

از جا بر‌می‌خیزی تا از پشت پنجره شرایط آب و هوا را بررسی کنی. پرده‌ها را کنار می‌زنی و به شهر و پشت‌بام‌هایی که از برف پوشیده شده خیره می‌شوی

زمستان در پاریس؛&nbsp;«پشت بام‌های برفی»اثری از گوستاو کایبوت - Gustave Caillebotte &nbsp;زمانی که چشمانت را با اولین نور صبحگاهی که از پشت پنجره وارد اتاق می‌شود باز می‌کنی. درست در همان لحظه است که با دیدن بخاری که از دم و بازدمت پدیدار شده به سرمای هوا پی خواهی برد. این یک صبح زمستانی سرد برای تو و پاریس خواهد بود. از جا بر‌می‌خیزی تا از پشت پنجره شرایط آب و هوا را بررسی کنی. پرده‌ها را کنار می‌زنی و به شهر و پشت‌بام‌هایی که از برف پوشیده شده خیره می‌شوی. دیشب باران آمده و امروز صبح تمام سطح کرم و خاکستری شهر پاریس در لایه‌ای سفید از برف پوشیده شده است. آسمان تیره و روشنایی برف‌ سفید کنتراست زیبایی بوجود آورده است. پاریس از شهر نور به شهر برف بدل شده است. گوستاو کایبوت در اثر هنری «پشت بام‌های برفی» به بررسی اثرات جوی در منظر شهری که بر اثر آب و هوای نامساعد تغییر یافته است می‌پردازد. البته این پاریس تفاوت‌های بسیاری با پاریسی که در ذهن ما نقش بسته است دارد که در این مطلب این شهر را از دید گوستاو کایبوت بررسی خواهیم کرد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675173130969.webp"></figure>گوستاو کایبوت (۱۸۴۸-۱۸۹۴) نقاش امپرسیونیست و دوست صمیمی کلود مونه، آگوست رنوار و کامیل پیسارو بود. او اکثر عمرش را در شهر پاریس و حومه آن سپری کرد و از این رو سوژه اکثر آثارش برگرفته از همین فضاهای شهری است. او بر خلاف بسیاری از دوستان نقاش امپرسیونیست خود، از المان‌های رمانتیسیسم پیروی نمی‌کرد و با رئالیسم عینی نقاشی می‌کرد. او سوژه‌هایش را رمانتیک نمی‌کرد و به همین دلیل جزئیات بی‌نظیر و رنگ‌های معمولی آن‌ها را درج می‌کرد. هر لحظه نمی تواند زیبا باشد. هر لحظه نباید زیبا باشد زیرا زندگی جریان پیوسته لحظات زیبا نیست. زندگی عمدتاً مملو از لحظات معمولی است، و این دقیقاً همان چیزی است که گوستاو کایبوت در «پشت‌بام‌های برفی» و بسیاری از آثار دیگرش به تصویر می‌کشد.<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675173148169.webp"></figure>اثر «پشت‌بام‌های برفی» یک زمستان سرد را در قلب پاریس به تصویر می‌کشد. بیننده در یک نقطه دید بالا مانند پنجره‌ایی در بالایی یک ساختمان چند طبقه حضور دارد. بیننده به ساختمان‌های اطراف که جمع انبوه‌شان محله‌ایی را تشکیل داده است نگاه می‌کند. لایه ضخیم رنگ سفید سطوح افقی ساختمان‌ها را می‌پوشاند که تداعی‌گر لایه ضخیمی از برف است. رنگ سفیدی که به شیروانی‌ها، لبه‌های پنجره و لوله‌های دودکش چسبیده است. سنگ آهک معروف لوتتین یا سنگ پاریس به سختی قابل مشاهده است. برف باعث پوشیده شدن نمادهای اصلی شهر پاریس شده و از این شهر یک تصویر معمولی بجا گذاشته است. اثر «پشت‌بام‌های برفی» نه تنها پاریس بلکه می‌تواند هر شهر دیگری در فرانسه را نمایندگی کند.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675173195398.webp"></figure>اثر «پشت‌بام‌های برفی» بدون شک یکی از تاریک‌ترین آسمان‌های مکتب امپرسیونیست را به خود اختصاص داده است. رنگ خاکستری مه آلود نازک به معنای آسمان ابری که از بارش سنگین برف خبر می‌دهد. رنگدانه‌های خاکستری آسمان به شکلی آرام در سراسر نمای خاکستری ساختمان‌ها استفاده شده است. ساختمان پیش‌زمینه دارای پنجره‌هایی است که با سایه‌های مشابهی در دیوارهای ساختمان‌های پس‌زمینه دیده می‌شود؛ همچنین این رنگ‌دانه‌ها در آسمان نیز دیده می‌شود. این تکرار رنگ‌دانه‌های خاکستری که در سراسر پشت‌بام‌های پوشیده شده از برف به چشم می‌خورد در اثر حس تعادل و هماهنگی ایجاد می‌کنند. هیچ بخشی از اثر «پشت‌بام‌ها برفی» بارزتر از بخش دیگر اثر نیست. گوستاو کایبوت با استفاده یکدست از رنگ‌های سفید و خاکستری این تعادل را در اثر بوجود آورده است.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675173212443.webp"></figure>البته که در میان رنگ‌های سفید و خاکستری رنگ مشکی به چشم می‌خورد. دودکش‌ها و لوله‌های مشکی و عمودی اثر لایه‌های سفید و افقی پشت پنجره‌ها را خنثی می‌کند. این عناصر مشکی و عمودی مانع از تبدیل شدن اثر «پشت‌بام‌های برفی» به یک تابلوی یکنواخت افقی می‌شوند. جزئیات مشکی طیف کاملی از مقادیر رنگ را از مشکی تیره تا خاکستری تا سفید درخشان تضمین می‌کند. مانند بهترین نمونه‌های عکاسی سیاه و سفید، نور و تاریکی هر دو باید وجود داشته باشد که به اثر عمق و سرزندگی می‌افزاید.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://asset.artunity.art/uploads/blog/1675173225185.webp"></figure>اثر «پشت‌بام‌های برفی» از گوستاو کایبوت یک تصویر فوق‌العاده از پاریس، شهری مدرن با تجارب باستانی را ارائه می‌دهد. پاریسی که امروز می‌شناسیم در دوران امپراتوری دوم توسط بارون هاوسمان (Baron Haussmann) از سال ۱۸۵۳ تا ۱۸۷۰ ایجاد شد. بارون هاوسمان بخشدار رود سن در دوران امپراتور ناپلئون سوم بود و بخش‌های عظیمی از شهر پاریس را به طرز چشمگیری تخریب و بازسازی کرد. مناطقی که وضعیت مناسبی از نظر انبوه جمعیت و پاکیزه‌گی نداشتند تخریب شدند و فضاهای شهری بیشتری در اختیار پاریسی‌ها قرار گرفت. اثر «پشت‌بام‌های برفی» پاریس هاوسمان را به ما نشان می‌دهد. «پشت‌بام‌های برفی» که در سال ۱۸۷۸ نقاشی شده است، سقف‌های خانه‌‌ها و پنجره‌های شیروانی را نشان می‌دهد که نمونه‌ای از طراحی هاوسمان است. نقاشی کایبوت تجربه‌ای جاودانه از ترکیب برف با معماری مدرن را به تصویر می‌کشد. ترکیب ساختمان‌های جدید با آب و هوای باستانی. این شاهکار گوستاو کایبوت است؛ این افق شهر پاریس است.&nbsp; &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: dailyartmagazine

هنر هفته - «پشت‌بام‌های برفی» اثری از گوستاو کایبوت 

هنر در خدمت انقلاببخش دوم&nbsp; &nbsp;«جورج واشنگتن»اثر گیلبرت استوارت<figure class="image"><img src="https://lh3.googleusercontent.com/sgmcYhY8EcA5W7bUEwAspiESQKVwSdQjo_Ou_XXqWyAnDWDYKdv5gN9g_-r_o4ehoz_Enp1Yj_-dVc5hPUq4KeZqIYY_K9ZHHy8LNuSRrwx15KKA20xHo2V0OW1YL7u__8HZ0ldA-3WqwTvjavsTUQ-sjQsAGcQ0pOYXWoY_eIepd1eT-rdNUbKYqbHsgA"></figure>پرتره نمادین گیلبرت استوارت از جورج واشنگتن نشان می‌دهد که چگونه می‌توان آرمان‌های انقلاب را در نقاشی‌هایی که حتی پس از پایان انقلاب خلق شده‌اند به تصویر کشید. این پرتره به عنوان هدیه‌ای برای ویلیام پتی فیتز موریس، نخست وزیر بریتانیا، که از هواداران آمریکا بود و در طول دوره مسئولیت خود به برقراری صلح با آمریکایی‌ها کمک کرد، سفارش داده شد. پرتره مملو از نمادگرایی است، برای مثال جورج واشنگتن یک شمشیر تشریفاتی در دست دارد که نشان دهنده حکومت دموکراتیک به جای سلطنت است. در آسمان در پس زمینه، ابرهای طوفانی در سمت چپ و رنگین کمانی در سمت راست وجود دارند که نمادی از جنگ‌های انقلابی آمریکاست که جای خود را به صلح در ایالات متحده جدید داده است. &nbsp;«تسلیم قوای بریتانیا در برابر ژنرال واشنگتن»اثری از تانر، والاس و کِرنی<figure class="image"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/1ttZqQ7Ylv3GLevm5s7Q8nnWeZ3ucRbHyOw_wAix2pLuBYixelpaGzxlqmTs4_cCydaWyr5pElb1y4zIJm8AhSwpfup4R1Ca_6IDQwGqDG048RUcqJ_TikrkGMgvXrpQR7R2aynjLfZmqPIe1qi7iNz4r3jwYxZbl1oslJADsmUbpyKby2GJNOrMXY3gqA"></figure>این اثر چاپ که تصویر تسلیم ارتش بریتانیا به واشنگتن را بازسازی می‌کند نمونه مهمی از چگونگی نمایش پیروزی‌های نبرد در آثار هنری است که برای کمک به تقویت روحیه و احساسات ملی بکار گرفته شده است. این اثر چاپ لحظه تسلیم نیروهای بریتانیا در مقابل ژنرال واشنگتن را نشان می‌دهد، اتفاقی که به استعفای نخست وزیر وقت بریتانیا منجر می‌شود و در ادامه فیتز موریس، نخست وزیری که روابط خوبی با آمریکایی‌ها داشت جایگزین او شد. در آن دوران از آثار چاپ با مضامین این چنین برای نشان دادن قدرت و موفقیت آمریکا استفاده فراوان می‌شد. &nbsp;سردیس «نیکلای دوم، تزار روسیه»اثری از پیترو کانونیکا<figure class="image"><img src="https://lh3.googleusercontent.com/skLTLor0t8TJeoX8T9aXSPPXIF6dCkUcx_lF8CmiMT9uyQpnEGgJTgmGJMtBu4PdFLW2H3fFpkv5TpQEPmad9VYj_pgQ4OxWpC9fEkPyR0MrCsr3aYNzOVjsKPAkdr4XuyoFXmkKX8J6qCqfgY6a3ZwdZG6rYKtbigIeBJeXl2DotNHbP0yaiMws1iTT7A"></figure>نیکلای دوم آخرین تزار روسیه بود که در جریان انقلاب روسیه اعدام شد. این مجسمه پس از انقلاب ۱۹۰۵ ساخته شد تا ثابت شود که با وجود ناآرامی در کشور، او هنوز از حمایت تعداد بیشماری از مردم برخوردار است. او همچنان در انقلاب‌ ۱۹۱۷ از سوی بخشی از مردم حمایت می‌شد، اما تحت فشار بلشویک‌ها مجبور به کناره‌گیری از سلطنت شد. این باعث ایجاد ترس از گسترش انقلاب به سایر کشورهای اروپایی می شود. در نهایت بلشویک‌ها در انقلاب خود پیروز شدند و نیکلای را به همراه خانواده‌ش به جوخه اعدام سپردند.&nbsp; &nbsp;«زیر پرچم لنین برای بازسازی جامعه»اثری از گوستاو کلوسیس<figure class="image"><img src="https://lh4.googleusercontent.com/3td2lRL2-AhNS0lIp5XAHPZiamedw3ZnDiEmWEQKKRepDljoC9BYZ6hoHLHEynx76-hmchRjyv2vDtraEIAFhPKdKWAU_5voZTsLpklhgHTrV0fFvTvSxkTCDhs_gpn1xyY4632QXkIlH6agGfW9PtCyD4cs2FmD73ULY9uQM3yQxmKACDdHJVOtKvgjKQ"></figure>اگرچه این پوستر مدت‌ها پس از انقلاب روسیه ساخته شد، اما نمونه خوبی از نوع تبلیغاتی است که برای متقاعد کردن مردم برای پیوستن به آرمان بلشویکی و بعداً شوروی در آن دوران منتشر می‌شد. تصویر لنین که بر روی چهره استالین قرار گرفته است به منظور پیوند بین دو رهبر شوروی در توانایی و اراده مشترک آن‌ها برای حکومت و القای وفاداری در میان مردم کارایی دارد. &nbsp;گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنیمنبع: artsandculture.google.com &nbsp;

هنر در خدمت انقلاب - بخش دوم

مقاله‌هایی از بهترین منتقدان هنری و مجموعه‌ای از بهترین مطالب هنری در مجله آرت‌یونیتی منظور از هنرهای تجسمی یا هنرهای بصری کدام هنرها هستند؟ بهنرین مقاله های هنری و تاریخ هنری را در وبلاگ آرت یونیتی بخوانید درباره بزرگترین رویداد های هنری دنیا بدانید گالری ها و موزه های بزرگ دنیا را بشناسید

مجله آرت‌یونیتی، بینش جدید

با خواندن مطالب مجله، آگاهی بیشتری نسبت به دنیای هنر و هنرمندان کسب کنید.

داده ای یافت نشد!

عضویت در خبرنامه

آرت‌یونیتی، بازار مستقل هنر