نقاش

نقاشی

فیگور

منظره مقدس

طبیعت‌ بی‌جان

بدون عنوان

بازویش رو از دست پسر نوجوانی که گریان نگاهش می‌کرد کشید و گفت : همه نمیتونن تو هر لحظه بگن چه حس کوفتی ای به کی دارن .

بالهایش را داخل کتش کرد و پوستش را روی صورتش کشید .یقه اش را صاف کرد که برود سمت محراب . سیگارش را خاموش کرد و گفت : تو جایی که من زندگی می‌کنم ،سخته که مرد نباشی…بزرگ شو. 

در اتاق را بست و رفت تا با زنی که هرگز دوست نداشته ازدواج کند. سربازی برود .رفتارهای خشن نشان دهد و لباس های یقه دار بپوشد. بیشتر کارها را به مردها بسپرد و چند سال بعد که ارتقا گرفت و مدیر شد با یکی از منشی هایش که هیچ برایش مهم نبود عشق بازی کند. رد بال‌هایش را بپوشاند تا اگر هم کسی پرسید، بگوید: "چیزی نیست، جای چاقویی است که در یک دعوا خوردم."
 در نهایت، خط داستانی را پیش ببرد که همه را خوشحال و راضی نگه دارد. بعد که روز تمام شد و به اندازه کافی مرد بود روی رختخواب بغلتد، دستش را روی قلبش بگزارد و زیر لب بگوید: متاسفم.