او عضو انجمن نقاشان ایران (AIP) است و آثارش در یک نمایشگاه انفرادی در گالری والی و چندین نمایشگاه گروهی به نمایش گذاشته است. شعبانی سال‌هاست به مشاهده و جمع‌آوری اشیای بی‌جان پرداخته است. آن‌چه در ابتدا برایش بازیگوشی و تمرینی ساده بود، به مرور به رویکردی عمیق‌تر بدل شد؛ توقفی آگاهانه در جهانی پرسرعت، برای دیدن دوباره و تبدیل مشاهده به تصویر. برای او، همزیستی مداوم با اشیای روزمره می‌تواند خود به خود به حضور معنا بینجامد؛ معناهایی که در آثارش شکل می‌گیرند و آیینه‌ای از زیست شخصی او می‌شوند.