سپهر حاجی‌آبادی (متولد ۱۳۷۱، تهران) هنرمند ایرانی است که در سال ۱۳۸۹ دیپلم هنرهای زیبا را از هنرستان هنرهای زیبای کرج دریافت کرد. فضای شهری و متنوع کرج، با لایه‌های اجتماعی و فرهنگی متضادش، نقش مهمی در شکل‌گیری نگاه هنری او داشته است. حاجی‌آبادی نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۴۰۰ با عنوان «طیب» در زیرزمین دستان برگزار کرد؛ مجموعه‌ای که طی بیش از دو سال شکل گرفت و بر زندگی «طیب حاج‌رضایی» ـ یکی از چهره‌های محبوب طبقات پایین جامعه در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۴۰ تهران ـ تمرکز داشت. سه سال بعد، در ۱۴۰۲، او دومین نمایشگاه انفرادی خود را با عنوان «قمر» در همان گالری به نمایش گذاشت. این بار قمرالملوک وزیری، خواننده‌ی پیشرو موسیقی ایرانی، محور کار بود؛ شخصیتی که حاجی‌آبادی از خلال زندگی و حضورش، به بازخوانی تجربه‌ی زنانه و فرهنگی ایران در دوره‌ای پرتحول پرداخت. در کنار این دو نمایشگاه انفرادی، سپهر حاجی آبادی در سال‌های اخیر در نمایشگاه‌های گروهی متعددی در ایران حضور داشته است؛ از جمله در گالری اُ (تهران، ۱۴۰۱)، گالری هما (تهران، ۱۳۹۸)، گالری امروز (اصفهان، ۱۳۹۷) و گالری لاجوردی (تهران، ۱۳۹۸). او همچنین تجربه‌ی نمایش آثار خود در سطح بین‌المللی را دارد؛ از جمله حضور در آرت‌فر «آسیا ناو» (پاریس، ۱۴۰۰) که توسط+2 ارائه شد. رویکرد هنری حاجی‌آبادی مبتنی بر پرتره‌پردازی و بازنمایی شخصیت‌های تاریخی و اجتماعی است. او با استفاده از رنگ‌های متضاد، نورهای تند و ترکیب‌بندی‌های پرکنتراست، فضایی سرشار از تنش می‌سازد؛ فضایی که همزمان تخیلی و واقعی به نظر می‌رسد. انتخاب شخصیت‌هایی چون طیب و قمر، نشان از علاقه‌ی او به بازخوانی تاریخ و جست‌وجوی پیوند میان روایت‌های فردی و جمعی دارد؛ روایتی که در آثارش هم به شکل بازآفرینی تصویری و هم به شکل پرسشگری اجتماعی حضور دارد.