همیشه از اینکه طبیعت رو نقاشی یا طراحی کنم لذت می‌بردم اما هیچ وقت به صورت جدی دنبالش نکردم تا اینکه تصمیم گرفتم اینکار رو انجام بدم و لذتش رو برای خودم دوچندان کنم، از کودکی همیشه روی همون تپه‌ها و دشت‌ها و چمن ها دویدم و وقتی به هرکدوم از اون ها نگاه می‌کنم می‌تونم حس کنم که اونجا هستم، اولین کاری که شروع کردم اون لحظه منم مثل آسمونش ابری بودم و وقتی تمومش کردم بازم می‌خواستم طبیعت کار کنم. انرژی که بهم اضافه می‌کرد منو وادار می‌کرد که این کار رو بازم انجام بدم و بتونم با تصویر ذهنی خودم ترکیبش کنم و در نهایت چیز دیگه‌ای بر روی بومم می‌کشیدم. آسمان و تپه‌هایی که زمانی پر از زندگی بودن اما روی بوم من چندان خوش حال نبودن و این تماماً از حال اون لحظه‌ی من سرچشمه می‌گرفت و باعث شد من عاشق این کارها باشم و از هرچیزی به خودم نزدیک‌تر بدونمشون.