او در نمایشگاه‌های گروهی متعددی حضور داشته و بخش مهمی از مسیرش را با تکیه بر تجربه‌های شخصی و عبور از دوره‌های سخت زندگی ساخته است؛ جایی که نقاشی برایش نه یک انتخاب، که راهی برای بقا و بازسازی درونی بود. در آثار علی‌اکبری، رنگ محور اصلی جست‌وجوست؛ رنگی که برای او «بدنی زنده» است و اغلب با دست اجرا می‌شود تا حس تماس مستقیم با ماده حفظ شود. او در کارهایش به روابط اجتماعی، مسائل زنان و وضعیت‌های تلخ و کنایی زندگی روزمره می‌پردازد و سعی می‌کند واقعیت را از دل تجربه‌ زیسته‌ خود بازتاب دهد.