کای گوئو چِن (Cai Guo-Qiang) هنرمند چینی که در هشتم دسامبر سال ۱۹۵۷ بدنیا آمد. او هم اکنون ساکن شهر نیویورک است و به تولید آثار هنری می‌پردازد. او در منطقه فوجیان (Fujian) در ایالت گوانجو چین متولد شد. پدر او در یک کتاب فروشی کار می‌کرد و خطاطی و هنر سنتی چین را با جدیت دنبال می‌کرد. از همین رو کای گوئو چِن از کودکی با ادبیات غرب و هنر سنتی چین آشنا شد. او در دوران انقلاب فرهنگی رشد کرد و تاثیر این روند را بر جامعه مشاهده کرد. کای گوئو چِن در مکانی دوران کودکی را سپری کرد که از مواد منفجره (به خصوص باروت) برای تخریب و بازسازی استفاده می‌شد. درست مانند مبارزه‌ای بین خیر و شر.

او در دهه ۱۹۷۰ نقاشی را شروع کرد و آثار هنری او آرام آرام از سبک سنتی چینی و خطاطی فاصله گرفت و به آثار هنری غربی و کار با آب‌رنگ و رنگ روغن نزدیک شد. کای بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ در آکادمی تئاتر شانگهای (Shanghai Theater Academy) در زمینه طراحی صحنه تحصیل کرد. پس از این دوران بود که کای از باروت در آثار هنری خود استفاده کرد. او اعتقاد دارد که باروت سایر مواد را تحریک می‌کند تا شکل دلخواه و طبیعی خود را بر روی بوم ترسیم کنند و از کنترل هنرمند بر نتیجه نهایی بکاهد.

آثار هنری کای گوئو چِن از چندین مدیوم از جمله طراحی، اینستالیشن، انفجار و اجرا عبور می‌کند. او با استفاده از فلسفه شرق و مباحث اجتماعی معاصر به عنوان مبانی مفهومی، آثار هنری تولید می‌کند که به فرهنگ و تاریخ پاسخ می‌دهند و بین بینندگان و جهان پیش روی آن‌ها تبادل برقرار می‌کنند. آثار هنری و انفجارهای او با نیرویی عجین شده است که از سطح دو بعدی فراتر رفته و با جامعه و طبیعت درگیر می‌شود.

کای با شیوه منحصر به فردی از نمادها، روایت‌ها، سنت‌ها و موارد مختلفی شامل فنگ‌شویی، طب چینی، نقاشی شانشوی، علوم، گیاهان و جانوران، پرتره و آتش‌بازی در آثارش استفاده می‌کند. کای از جمله اولین هنرمندانی است که با زمینه تاریخی و چارچوب نظری خاص خود به بحث در مورد هنر چین به عنوان یک روایت فکری مناسب می پردازد.